Εμβόλιο Moderna: Εγκρίθηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων μετά το εμβόλιο της Pfizer προχώρησε και στην έγκριση του εμβολίου Moderna, γεγονός που αναμένεται να βοηθήσει στην διάθεση περισσότερων εμβολίων στις ευρωπαϊκές χώρες. Το επόμενο βήμα για να αρχίσει η κυκλοφορία του εμβολίου είναι να δοθεί η αδειοδότηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Και τα δύο εμβόλια βασίζονται στη νέα τεχνολογία του mRNA, η οποία επέτρεψε την ανάπτυξή τους σε εντυπωσιακά μικρό χρόνο. Η αποτελεσματικότητά τους στην πρόληψη της Covid-19 είναι παραπλήσια, της τάξης του 95%.

Σύμφωνα με το σχέδιο «Επιχείρηση Ελευθερία» που παρουσίασε η κυβέρνηση τον Δεκέμβριο, η Ελλάδα πρόκειται να προμηθευτεί «πιθανή ποσότητα» 1,8 εκατομμυρίων δόσεων, αρκετών για τη χορήγηση δύο δόσεων σε 900.000 πολίτες.

Η αίτηση της Moderna για έκτακτη άδεια κυκλοφορίας στην ΕΕ βασίστηκε σε κλινική μελέτη 30.000 εθελοντών, από τους οποίους οι μισοί έλαβαν δύο δόσεις σε διάστημα τεσσάρων εβδομάδων και οι υπόλοιποι εικονικό φάρμακο (placebo). Σοβαρές παρενέργειες δεν καταγράφηκαν.

Το υπέρ του εμβολίου Moderna

Το πλεονέκτημα του εμβολίου της Moderna έναντι του εμβολίου της Pfizer είναι ότι μπορεί να συντηρηθεί σε θερμοκρασία 2-8 βαθμούς Κελσίου για διάστημα 30 ημερών, ή στους -20 βαθμούς για έξι μήνες. Αντίθετα το εμβόλιο των Pfizer/BioNΤech απαιτεί βαθιά κατάψυξη στους -70 βαθμούς και παραμένει σταθερό σε θερμοκρασίες ψυγείου μόνο για λίγες ημέρες.

«Ο EMA συστήνει να χορηγηθεί άδεια υπό όρους για την κυκλοφορία στην αγορά του εμβολίου κατά της Covid-19 της Moderna προκειμένου να προληφθεί η ασθένεια στα άτομα άνω των 18 ετών» αναφέρεται στο δελτίο τύπου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, με έδρα το Άμστερνταμ.

Οι κλινικές δοκιμές της Moderna και της Pfizer δεν συμπεριέλαβαν ανηλίκους, κάτι που σημαίνει ότι το εμβόλιο δεν θα χορηγείται σε άτομα κάτω των 18 ετών.

Πώς λειτουργούν τα εμβόλια mRNA

Σύμφωνα με το in.gr, τα περισσότερα συμβατικά εμβόλια περιέχουν «αντιγόνα», δηλαδή πρωτεΐνες του παθογόνου παράγοντα. Οι πρωτεΐνες αυτές αναγνωρίζονται ως ξένες από το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο απαντά παράγοντας αντισώματα που επιτίθεται στα αντιγόνα. Στην περίπτωση των εμβολίων mRNA, τα αντιγόνα δεν περιέχονται στο εμβόλιο, αλλά παράγονται από τα ίδια τα ανθρώπινα κύτταρα.

Το mRNA, ή «αγγελιαφόρο ριβονουκλεϊκό οξύ» εφευρέθηκε από την Εξέλιξη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Ο βασικός ρόλος αυτού του πολυμήχανου μορίου είναι να μεταφέρει τις πληροφορίες που περιέχουν τα γονίδια σε κυτταρικά εργοστάσια που ονομάζονται ριβοσώματα. Εκεί, οι γενετικές πληροφορίες μεταφράζονται σε πρωτεΐνες για κάθε λειτουργία των κυττάρων.

Τα πειραματικά εμβόλια της Pfizer και της Moderna βασίζονται σε συνθετικά μόρια RNA που περιέχουν ένα γονίδιο του ίδιου του SARS-CoV-2. Το γονίδιο δίνει τις κατασκευαστικές οδηγίες για τη σύνθεση της λεγόμενης ακίδας, μιας επιφανειακής πρωτεΐνης του ιού που του επιτρέπει να εισέρχεται στα ανθρώπινα κύτταρα.

Το συνθετικό μόριο mRNA απορροφάται από τα ανθρώπινα κύτταρα και τα αναγκάζει να παράγουν αντίγραφα της πρωτεΐνης-ακίδας. Το ανοσοποιητικό σύστημα αναλαμβάνει τότε δράση όπως συμβαίνει με οποιοδήποτε άλλο εμβόλιο.

To βασικό προτέρημα της νέας τεχνολογίας είναι ότι απλοποιεί και επιταχύνει τη διαδικασία ανάπτυξης εμβολίων.

Τα συμβατικά εμβόλια, τα οποία περιέχουν απενεργοποιημένους ιούς ή τα μοριακά θραύσματά τους, χρειάζονται κατά μέσο όρο μια δεκαετία για να περάσουν από το εργαστήριο στην αγορά, σύμφωνα με μελέτη του 2013. Για το εμβόλιο της Moderna χρειάστηκαν μόλις 63 ημέρες από τη στιγμή που προσδιορίστηκε το γονιδίωμα του SARS-CoV02.

Ο λόγος είναι ότι η τεχνολογία του mRNA καταργεί την ανάγκη για παραγωγή πρωτεϊνών του ιού σε βιομηχανική κλίμακα –για το εμβόλιο της γρίπης, για παράδειγμα, οι φαρμακοβιομηχανίες καλλιεργούν τον ιό μέσα σε αβγά κότας, μια χρονοβόρα και τεχνικά απαιτητική εργασία.

Στην περίπτωση των εμβολίων mRNA, το μόνο που χρειάζεται είναι να προσδιοριστεί η αλληλουχία μερικών γονιδίων του ιού προκειμένου να παραχθούν τα αντίστοιχα συνθετικά RNA.

Θεωρητικά, μάλιστα, ένα εμβόλιο mRNA που αναπτύχθηκε για μια ασθένεια μπορεί εύκολα να τροποποιηθεί για την αντιμετώπιση μιας άλλης, άσχετης νόσου –το μόνο που χρειάζεται είναι η αλλαγή του συνθετικού μορίου mRNA, σαν να αλλάζεις κασέτα σε ένα κασετόφωνο.