Λίγη ώρα πριν από την παρουσίαση του βιβλίου για την υπόθεση της Novartis με τίτλο «Απόπειρα δολοφονίας», ο Ανδρέας Λοβέρδος μίλησε στο pagenews.gr και στην εκπομπή «Opinion Leader» με τον Δημήτρη Τάκη. Ανάμεσα σε αυτούς που θα παρουσιάσουν το βιβλίο είναι οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ μίλησε για την περιπέτεια με τη συγκεκριμένη υπόθεση, πότε αποφάσισε να γράψει το βιβλίο, τόνισε ότι αυτό γράφτηκε εν θερμώ και εξομολογήθηκε τι τον έκανε να αλλάξει τις αρχικές του σκέψεις για εκδίκηση. Φυσικά, αναφέρθηκε και στο περίφημο απόσπασμα του βιβλίου με τη σκέψη να χτυπήσει τον Αλέξη Τσίπρα. Διαβάστε τι είπε ο Ανδρέας Λοβέρδος στον Δημήτρη Τάκη:
«Κρατώ ημερολόγιο από το έτος 1999, δηλαδή 21 χρόνια τώρα, με όλες τις σημαντικές στιγμές της πολιτικής μου διαδρομής. Αυτό το κάνω γιατί μετά από κάποια χρόνια, ενδεχομένως κι όταν δεν θα υπάρχει η γενιά μου στη ζωή, αυτά τα πράγματα να είναι πολύ χρήσιμα για τους μελετητές της ελληνικής ιστορίας.
Μέσα σε αυτό το ημερολόγιο έγραψα και για την περιπέτεια των 3 ετών με τη Novartis. Η συγγραφική ιδέα μου γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2019, μετά τις εκλογές πέρυσι, αλλά είπα να κάνω πίσω και να περιμένω να δω τι θα κάνει η Βουλή. Και μόλις στις 22 Ιουλίου φέτος η Βουλή παρέπεμψε τον κ. Παπαγγελόπουλο και κατονόμασε τους συμμετόχους, άρχισα να γράφω. 30 Σεπτεμβρίου το παρέδωσα στον εκδότη μου».
«Δεν μπορεί να γράφει ψύχραιμα. Εγώ δεν μπορώ, έγραφα εν θερμώ. Έτσι ένιωθα, έτσι έγραφα», είπε ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ. Στη συνέχεια ο κ. Λοβέρδος επισήμανε ότι άλλο γράφεις στο ημερολόγιο εκείνη τη στιγμή και άλλο μπορεί να σκεφτείς όταν τα κοιτάς μετά από χρόνια και έχει συζητήσει με τον εαυτό σου.
Σημείωσε ακόμα ότι «συζήτησα πολύ με τον εαυτό μου αυτόν τον καιρό, δίχως να καταφεύγω σε έναν ψυχολόγο, ας πούμε». «Εκλογίκευα τις αντιδράσεις μου και είπα στον εαυτό μου δεν θα μισήσεις γιατί το μίσος είναι ένα συναίσθημα των μικρών ανθρώπων. Μόνο σε κακό βγάζει το μίσος. Έφτασε το μυαλό μου στην εκδίκηση και την πήρα πίσω και αυτή τη σκέψη», πρόσθεσε.
«Το κομμάτι ακόμα και αυτό με τον πρώην πρωθυπουργό, το έχω επεξεργαστεί. Το γράφω, όπως, κατέληξα να το σκέφτομαι. Πολλοί έχουν πάρει από το iefimerida αυτό το κομμάτι και νομίζουν ότι αυτό είναι. Όχι, εγώ σκέφτομαι και λέω ότι μια πρώτη σκέψη μου ήταν αυτή, πώς τη συζήτησα, για το μίσος όταν προσωποιούντο οι εχθροί, πώς το απέρριψα ως πλοκή, για την εξομολόγηση που έκανα με τον πνευματικό μου στο Άγιο Όρος. Αυτά τα γράφω. Γιατί το βιβλίο δεν είναι πολιτικό. Είναι βιωματικό. Συγγραφικά, είναι με έναν τρόπο αφήγησης που δεν είμαι και ειδικός. Το αποτολμών για πρώτη φορά».
«Τον γέροντα, τον πατέρα Ιερώνυμο, τον καταγράφω στο βιβλίο, του το έχω στείλει κιόλας. Όσο μπόι του λείπει, ενώ δεν είναι και εύσωμος, είναι ένας λεπτοκαμωμένος άνθρωπος, τόσο δυνατός είναι. Είχε έρθει μια φορά μαζί με μια αντιπροσωπεία μοναχών του Αγίου Όρους να συναντήσει τον κύριο Σαμαρά και εγώ ως υπουργός Παιδείας του Σαμαρά ήμουν μαζί και είδα πως διεκδικούσε. Τον εκτίμησα πάρα πολύ. Από τότε έχουμε κρατήσει μια επαφή και μιλάμε, μου στέλνει μηνύματα. Δεν σβήνω ποτέ τα μηνύματά του.
Κουβεντιάσαμε πάρα πολύ με πολύ ζεστό τρόπο. Ο λόγος του με βοήθησε να κάνω τον προσωπικό μου διάλογο. Δεν μου έδινε συμβουλές, οι πνευματικοί άνθρωποι δεν δίνουν συμβουλές. Δεν σηκώνουν το δάχτυλο και να σου λένε κάνε εκείνο ή το άλλο. Σε βοηθούν να σκεφτείς καλύτερα. Αυτό ήταν που με βοήθησε. Μου έδωσε τον δρόμο της εκλογίκευσης.
Ο δρόμος της εκλογίκευσης για έναν πολιτικό πρώτης γραμμής είναι πολύ σωστός. Εγώ αυτούς τους ανθρώπους τους έβλεπα στη Βουλή, κάναμε μαζί Αναθεώρηση του Συντάγματος. Συζητάγαμε για τα δικαιώμαατα του ανθρώπου. Όμως, κατάφερα και το εκλογίκευσα και ήμουν στα καθήκοντά μου, όπως ο ελληνικός λαός ήθελε να είμαι. Ψύχραιμος και σοβαρός».
«Χαίρομαι για την κριτική. Πάντα η κριτική βοηθάει. Δεν τη φοβάμαι. Ο φόβος δεν συνιστά πολιτική επιλογή. Το σκέφτηκα, το βιβλίο είναι βιωματικό, το έγραψα. Μάλιστα, έγραψα πώς το συζήτησα και με τα παιδιά μου και με τους συνεργάτες μου. Θεωρώ ότι όταν αποφασίζεις να γράψεις για βιώματα, δεν πρέπει να υποκρίνεσαι. Πολλοί συνάδελφοι μου λένε: και εγώ έχω νιώσει έτσι απέναντι στον Α ή τον Β, αλλά δεν θα το έλεγα. Εσύ δεν θα το έλεγες. Εγώ τα λέω. Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που όταν εξωτερικεύουν τις σκέψεις και τα βιώματά τους, αυτολογοκρίνονται. Δεν είμαι εγώ ένας τέτοιος».
«Ο εαυτός μου. Οι πρώτοι άνθρωποι που το συζήτησα ήταν ο κ. Άγγελος Καραχάλιος, δικηγόρος και συνεταίρος μου και η κυρία Μαρία Μιλλή, διευθύντρια του γραφείου μου. Όταν το ακούσανε, στην αρχή με κοιτάγανε και μετά πεταχτήκανε από τις καρέκλες τους και άρχισαν να φωνάζουν. Εγώ ήμουν απαθής. Όμως, η αντίδρασή τους ήταν, όχι κρίσιμη για την απόφασή μου, ήταν ενδεικτική. Εγώ είπα όχι. Γιατί σκέφτομαι, αποφασίζω, λειτουργώ. Είμαι ένας άνθρωπος, όμως, που δεν κρύβεται. Δεν τα αντιμετώπιζα όλα αυτά που συνέβαιναν, με το κρύο αίμα ενός απαθούς ανθρώπου. Δεν είμαι τέτοιος».