Ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα δεν μπορεί να φτιάξει άλλες ΜΕΘ – Δεν είναι τα χρήματα

Μια βόλτα στα νοσοκομεία της χώρας, εκεί όπου η κατάσταση έχει φτάσει σχεδόν στο απροχώρητο εξαιτίας του κορωνοϊού, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο για την σοβαρότητα του δεύτερου κύματος του νέου ιού. Καθημερινά σπάμε ρεκόρ σε νέους νοσούντες, αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα κρούσματα. Είναι πόσοι εξ αυτών βρίσκονται σε επικίνδυνο στάδιο εξάπλωσης του ιικού φορτίου στον οργανισμό τους και συνεπώς θα χρειαστεί να εισαχθούν άμεσα σε ΜΕΘ.

Το ακόμα χειρότερο είναι πως οι νοσούντες με κορωνοϊό δεν είναι οι μόνοι που έχουν ανάγκη για ΜΕΘ. Είναι πολλοί ακόμα ασθενείς που χρήζουν της ίδια υπηρεσίας. Κι όταν δεν υπάρχει διαθεσιμότητα για όλους, τότε ο αποκλεισμός κάποιων μπορεί να γίνει απ’ όλες τις δεξαμενές.

Αυτό σημαίνει πως έχουν τεθεί εκτός και άνθρωποι που νοσούν από τον Covid-19 στην πιο βαριά μορφή, Αυτοί είτε μπαίνουν σε αυστηρή κατ’ οίκον καραντίνα, είτε βιώνουν απάνθρωπες στιγμές τις τελευταίες ώρες τους, είτε απλά δέχονται τη φροντίδα συγγενών και φίλων με κίνδυνο να τους κολλήσουν.

Το πραγματικό πρόβλημα με τις ΜΕΘ

Στο άσχημο αυτό σκηνικό έρχεται τώρα να προστεθεί η ανάρτηση στο Facebook του καθηγητή χειρουργική και διευθυντή της Έ Χειρουργικής Κλινικής, Εύαγγελου Μενενάκου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ είπε ότι ακόμα κι αν αύριο ξυπνήσουμε και η κυβέρνηση έχει φτιάξει 10.000 ΜΕΘ, αυτό δεν λύνει το πρόβλημα, ούτε αποσυμφορίζει την κατάσταση στο σύστημα υγείας ως προς το νοσηλευτικό-ιατρικό δυναμικό.

Κι αυτό γιατί πέραν του ότι υπάρχει έλλειψη προσωπικού σύμφωνα με τα δεδομένα νέων εισαγωγών αυτές τις ημέρες, υπάρχει και ανεπάρκεια γνώσης και ικανότητας για την διαχείριση καταστάσεων ΜΕΘ. Χρειάζεται, εξηγεί ο ίδιος, τουλάχιστον 12-13 χρόνια μέσω αναισθησιολογίας (14 σίγουρα μέσω χειρουργικής) για να εκπαιδευτεί κάποιος επαρκώς σε αυτό το κομμάτι, να γίνει δηλαδή εντατικολόγος.

Αυτή η επισήμανση δημιουργεί αυτομάτως ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό στα πρόσωπα που είναι καταρτισμένα για να διαχειριστούν έναν ασθενή σε ΜΕΘ και να καθοδηγήσουν και τους νέους νοσηλευτές που κλήθηκαν από τον Μάρτιο και μετά να μπουν στα βαθιά και να αντιμετωπίσουν περιπτώσεις που σε συνθήκες μη πανδημίας θα τις αντιμετώπιζαν μόνο ως παρατηρητές.

Ο φαύλος κύκλος του κορωνοϊού

Γίνεται αντιληπτό ότι μεσούσης της πανδημίας υπάρχει ένας φαύλος κύκλος. Αν βρεθούν κι άλλες ΜΕΘ, δεν υπάρχει το διαθέσιμο προσωπικό. Αν γίνουν προσλήψεις ακόμα και πολλών χιλιάδων νοσηλευτών, δεν υπάρχει ο χρόνος για να εκπαιδευτούν έστω υποτυπωδώς σε αυτό το κομμάτι, σύμφωνα πάντα με τα γραφόμενα του ειδικού Ευάγγελου Μενενάκου. Γι’ αυτό όσο αυξάνονται οι διασωληνωμένοι, τόσο πιο πολύ θα αυξάνονται και οι νεκροί, που είναι και το μεγαλύτερο διακύβευμα αυτής της πανδημίας.

Συνεπώς γίνεται πιο επιτακτικό να κάνουμε όλοι μας κτήμα μας το κομμάτι της ατομικής ευθύνης, της προστασίας και της πρόληψης, όσο κι αν έχουμε δικαιολογημένα κουραστεί πια με την όλη κατάσταση κι όσο κι αν η κυβερνητική διαχείριση εσχάτως μας δίνει αρκετές αφορμές αμφισβήτησης, ιδίως σε επίπεδο κινήτρων της και ηθικού βάθους.

Συνακόλουθα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη η κυβέρνηση να δημιουργήσει μισθολογικά κίνητρα ώστε να ωθήσει γιατρούς να γίνουν εντατικολόγοι. Όταν μιλάμε για μια από τις πιο δύσκολες ειδικότητες, όπου ο γιατρός καλείται να διαχειριστεί εκτός των όλων και το ψυχολογικό φορτίο του να είναι καθημερινά με τα πιο βαριά περιστατικά ασθενών που βρίσκονται μεταξύ ζωής και θανάτου, ο μισθός δεν μπορεί να είναι τα σημερινά ψίχουλα. Η κυβέρνηση πλέον δεν έχει καμιά δικαιολογία. Η πανδημία αργά ή γρήγορα θα τελειώσει. Η ανάγκη όμως δημιουργίας ενός αξιόπιστου συστήματος υγείας με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για τους γιατρούς (που σήμερα γονατίζουν για να καλύψουν κενά και ελλείψεις) είναι πιο επιτακτική από ποτέ…