Διάλογος ναι, αλλά με τον τουρκικό στόλο στον πάτο και όχι με τουρκική ατζέντα στο πιάτο

Τώρα που τέλειωσαν (ελπίζουμε) οι ψευδαισθήσεις περί «διαλόγου» με την Τουρκία, θα πρέπει να σκεφθούμε τα επόμενα βήματα. Αυτά που θα έπρεπε να έχουμε ήδη σκεφθεί εδώ και καιρό. Διότι είτε μέσω διαλόγου είτε χωρίς θα φθάσουμε εκεί που όλοι καταλαβαίνουν. Ο λόγος είναι απλός και χιλιοειπωμένος. Με την Τουρκία δεν έχουμε κάποια συνοριακή διαφορά. Η Τουρκία ζητά ευθέως την κατάλυση κάθε πτυχής της εθνικής κυριαρχίας Ελλάδας και Κύπρου και την παραίτηση από κάθε άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος. Κατάλυση του κράτους και παράδοση δίχως πόλεμο απαιτεί.

Λέμε ότι θα φθάσουμε εκεί που όλοι ( ; ) αντιλαμβάνονται με ή χωρίς διάλογο, διότι και σε διάλογο να πάμε δεν θα καταλήξει πουθενά αφού κανείς δεν μπορεί να δώσει στην Τουρκία αυτά που ζητά, την άνευ όρων παράδοση της χώρας.

Η Άγκυρα έδωσε μία συνοπτική και επικαιροποιημένη ιδέα για το πως αντιλαμβάνεται τον διάλογο με το non paper που εξέδωσε στο οποίο αιτιολογεί γιατί έβγαλε ξανά το Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Ο λόγος, λέει, είναι οι «προκλήσεις της Ελλάδας». Ποιες είναι οι «προκλήσεις»;

Διαμαρτύρονται λοιπόν οι Τούρκοι επειδή Ελλάδα και ΗΠΑ έκαναν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις 14- 18 Σεπτεμβρίου στη Θράκη όπου βρίσκεται η… «τουρκική μειονότητα», διότι στις 15 Σεπτεμβρίου εκδόθηκε NAVTEX για στρατιωτικές ασκήσεις στη Χίο και επίσης στη Λήμνο που τελούν «υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης», γιατί εκδώσαμε NOTAM για ασκήσεις της Πολεμικής Αεροπορίας σε Χίο, Κω και Ρόδο μεταξύ 27 – 29 Οκτωβρίου, για «παρατεταμένες» χρονικά και διευρυμένες γεωγραφικά NAVTEX στο Αιγαίο, για την «παραβίαση» του μορατόριουμ του 1988 (Παπούλια – Γιλμάζ) με τον προγραμματισμό δύο ασκήσεων την 29η Οκτωβρίου που είναι η εθνική εορτή της Τουρκίας, για τη NOTAM 13-18 Οκτωβρίου στην περιοχή της πειρατικής δραστηριότητας του Oruc Reis, ενώ ζητά εξηγήσεις και για την προμήθεια UAV από το Ισραήλ…

Αυτά είναι μόνο η «αιτιολόγηση» για τη νέα έξοδο του Oruc Reis και όχι όλη η ατζέντα που περιλαμβάνει την αμφισβήτηση της κυριαρχίας νησιών, κατοικημένων και μη, την απαίτηση αφοπλισμού, τα χωρικά ύδατα κλπ.

Αν κάποιος νομίζει ότι με αυτή την ατζέντα υπάρχει περιθώριο διαλόγου με την Τουρκία (ορισμένοι στο ΕΛΙΑΜΕΠ το νομίζουν), ας βγει να το πει. Και ας μας πει και πως νομίζει ότι θα καταλήξει αυτός ο διάλογος. Με αφοπλισμό των νησιών; Με μοίρασμα ελληνικής νησιωτικής επικράτειας οικειοθελώς ή με κατάληψη αφού θα έχει αφοπλιστεί; Με εκχώρηση θαλασσίων ζωνών; Με συνδιοίκηση στη Θράκη; Με διχοτόμηση του Αιγαίου; Διότι αυτά και πολλά άλλα βάζει η Τουρκία στο τραπέζι.

Για να μην κοροϊδευόμαστε η Τουρκία, έχοντας διαγνώσει τη διστακτικότητα της ελληνικής πλευράς, την απροθυμία των Ευρωπαίων να επιβάλλουν κυρώσεις και εκμεταλλευόμενη την προεκλογική ρευστότητα στις ΗΠΑ προχωρά σε ένα μπαράζ επιθετικότητας για να προκαταλάβει όσο το δυνατόν περισσότερο την ατζέντα και να δημιουργήσει όσα τετελεσμένα μπορεί. Ήδη η παρουσία του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα είναι ένα σοβαρό τετελεσμένο. Οι ξένοι αναφέρονται σε «αμφισβητούμενα ύδατα» και όχι σε παραβίαση της ελληνική υφαλοκρηπίδας.Η Τουρκία ό,τι μπορεί θα το αρπάξει έτσι, χωρίς κόστος.

Τα υπόλοιπα, όπως έχει πει, «στο πεδίο». Ελπίζουμε να μην πιστεύουν κάποιοι ότι όταν η Τουρκία κάνει τη στρατιωτική κίνηση οι διάφοροι σύμμαχοι, εταίροι και μεσολαβητές θα παρέμβουν αποτρεπτικά. Για το μνημόσυνο θα έρθουν σαν θλιμμένοι συγγενείς. Το τραπέζι του διαλόγου θα δείξουν και πάλι με γαρνιτούρα τις γνωστές καταδικαστικές δηλώσεις. Ο μόνος τρόπος να καταστεί το τραπέζι αυτό μη θελκτικό για την Τουρκία και να κοπεί το παραμύθι από Γερμανούς και λοιπούς καλοθελητές, είναι με τον τουρκικό στόλο στον πάτο. Μετά να συζητήσουμε.