Το ότι τολμούν οι «σύμμαχοι» να ψελλίζουν για «αποστρατιωτικοποίηση» σημαίνει ότι κάτι δεν κάνουμε καλά

Υπάρχουν πολλά σημάδια τα οποία και να θέλει να τα αγνοήσει κάποιος δεν μπορεί. Η ανακοίνωση της επανέναρξης των διερευνητικών συνομιλιών κατόπιν πίεσης του διεθνούς παράγοντα να αποδεχθεί η Ελλάδα την (ούτε καν) προσχηματική απόσυρση του Oruc Reis ως δήθεν κίνηση ουσίας, συνοδεύεται από μία σειρά νεών πιέσεων για το περιεχόμενο του «διαλόγου». Για την ακρίβεια οι παρασκηνιακές αυτές πιέσεις για αποδοχή της τουρκικής ατζέντας προϋπήρχαν της ανακοίνωσης για τις διερευνητικές και πλέον, μόλις έγινε ορατή η ελληνική υποχώρηση, επιχειρείται να προωθηθούν με μεγαλύτερη ένταση.

Στις διεθνείς σχέσεις ισχύει ό,τι και στη ζούγκλα, μόλις οι θηρευτές οσμιστούν αδυναμία ορμούν. Για αυτό και στις διεθνείς σχέσεις όπως και στο ζωικό βασίλειο είναι καλύτερα να είσαι θηρευτής ή να ανήκεις σε ισχυρά κοπάδια ή ως δυνάμει θήραμα, αν σε βλέπει κάποιος έτσι, να είσαι τόσο τοξικό που να μην προσφέρεσαι για γεύμα. Κανείς δεν διακινδυνεύει να φάει κάτι με ανεξέλεγκτες παρενέργειες που στην καλύτερη περίπτωση θα του κάτσει στο στομάχι, στη χειρότερη θα τον δηλητηριάσει.

Στην περίπτωση της Ελλάδας απ’ ό,τι φαίνεται δεν την αντιλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο. Όχι γιατί δεν μπορεί να γίνει «τοξική», αλλά γιατί δεν θέλει.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι πληροφορίες, μισόλογα, υπονοούμενα και παρασκηνιακές «παροτρύνσεις» περί αποδοχής της τουρκικής ατζέντας και δη ακόμα και της εξωφρενικής απαίτησης περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, παρότι είναι προφανές ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί αποδεχθεί ούτε συζήτηση γιατί θα κατηγορηθεί για εσχάτη προδοσία, δείχνουν ότι κάτι δεν κάνουμε καλά. Ειδάλλως δεν θα έπρεπε να μπορούν ούτε να διανοηθούν οι ξένοι να θέσουν τέτοιο θέμα.

Οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο περί ανάγκης «να μειωθεί το στρατιωτικό αποτύπωμα της Ελλάδας και της Τουρκίας στην περιοχή» είναι ύποπτη. Της Τουρκίας προφανώς και πρέπει να μειωθεί διότι το «αποτύπωμα» εντοπίζεται σε όλο τον περίγυρο στον οποίο είτε έχει εισβάλει είτε παραβιάζει.

Η Ελλάδα από που να το μειώσει; Από την επικράτειά της; Η δε ανάρτηση της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα στην οποία αναφέρει ότι «ο χάρτης της Σεβίλλης», ο χάρτης με τις ΑΟΖ των ευρωπαϊκών κρατών όπου η Ελληνική και η Κυπριακή, όπως και οι υπόλοιπες, αποτυπώνονται, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας με πλήρη επήρεια των νησιών, «δεν έχει νομική ισχύ» είναι χτύπημα κάτω από τη μέση στην Αθήνα, τράβηγμα του χαλιού και ξεκάθαρη πάσα στην Τουρκία. Και μάλιστα λίγες ημέρες πριν από την επίσκεψη του Μάικ Πομπέο στην Ελλάδα.

Επαναλαμβάνουμε, επειδή το γεγονός και μόνο ότι «σύμμαχοι» και «εταίροι» διανοούνται να θέσουν έστω και εμμέσως θέμα αποστρατιωτικοποίησης νησιών με εμφανή σκοπό να γκριζάρουν το Αιγαίο και να ικανοποιήσουν την Τουρκία δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά στη δική μας πλευρά και αυτό που δεν πάει καλά πρέπει να διορθωθεί άμεσα και η σχετική κουβέντα να ξεκοπεί. Πριν υπάρξουν παρεξηγήσεις. Σοβαρές.