Άνδρας 76 ετών βρέθηκε νεκρός το πρωί του Σαββάτου (12 Σεπτεμβρίου) στο Λάππα Δυτικής Αχαΐας.
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο εν λόγω άνδρας βρέθηκε νεκρός το πρωί στο μπαλκόνι του σπιτιού του, στη συγκεκριμένη περιοχή. Τον άνδρα εντόπισε νεκρό και ειδοποίησε τις Αρχές και το ΕΚΑΒ η σύζυγός του η οποία επέστρεφε από εργασία. Όπως αναφέρεται, ο άνδρας αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του. Για αυτό, απαγχονίστηκε. Προανάκριση για το συμβάν διενεργούν αστυνομικοί του Α.Τ. Κάτω Αχαΐας.
Οι περισσότεροι που αυτοκτονούν, είναι άντρες
Σταθερά αυξητική τάση παρουσιάζει ο αριθμός των αυτοκτονιών κατά τα έτη 2018, 2019 και μέχρι τις 31 Αυγούστου 2020, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Αυτοκτονιών του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας της ΜΚΟ «Κλίμακα». Αξίζει να αναφέρουμε πως η πλειοψηφία των αυτοχείρων ήταν άντρες, ενώ οι άνθρωποι ηλικίας 80 και άνω και ηλικίας από 50 έως 59 ετών σημειώνουν τις περισσότερες αυτοκτονίες σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες.
Η πιο συχνή μέθοδος αυτοκτονίας είναι ο απαγχονισμός
Παράλληλα, οι περιφέρειες με το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από αυτοκτονία είναι η Κρήτη, η Θεσσαλία και η Αττική. Μάλιστα, η πιο συχνή μέθοδος αυτοκτονίας κατά την τελευταία τριετία είναι ο απαγχονισμός και ακολουθεί η πτώση από ύψος. Η χρονική περίοδος κατά την οποία σημειώνονται τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών είναι κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες (Μάρτιος έως Αύγουστος).
Παράλληλα σύμφωνα με την «Κλίμακα» περισσότεροι από 500 άνθρωποι αυτοκτονούν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τουλάχιστον 5.000 πενθούντες ετησίως. Όπως αναφέρουν, διεθνείς έρευνες και μελέτες, για κάθε μία αυτοκτονία μένουν πίσω τουλάχιστον 5 με 10 άτομα που πενθούν, βιώνοντας όχι μόνο το συναισθηματικό φορτίο του πένθους αλλά και τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες του στίγματος της αυτοκτονίας, ενώ 135 άτομα θεωρείται ότι επηρεάζονται άμεσα από κάθε αυτοκτονία.
Βέβαια, εκτιμάται ότι στην πραγματικότητα οι αυτοκτονίες είναι πολύ περισσότερες αυτών που καταγράφονται, ενώ δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία για τις μη θανατηφόρες απόπειρες, οι οποίες εκτιμάται ότι είναι σχεδόν 25 φορές περισσότερες των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών. Μάλιστα, όπως αναφέρει η οργάνωση «Κλίμακα» «αυτή η κρίση της δημόσιας υγείας έφερε νέα δεδομένα και προκλήσεις τόσο στη φροντίδα των ευάλωτων πληθυσμών όσο και στην πρόληψη της αυτοκτονίας. Ο απόηχος της πανδημίας και οι συνέπειες της αποτελούν μια διαδικασία η οποία μπορεί να διαρκέσει για αρκετά χρόνια ακόμη και ο αντίκτυπός της στην ψυχική υγεία και το πεδίο της αυτοκτονίας και των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών παραμένει ακόμη άγνωστος».