Ελλάς – Γαλλία, θα γίνει συμμαχία;

Στη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον Γάλλο Πρόεδρο στο περιθώριο της Συνόδου «MED 7» στην Κορσική επιβεβαιώθηκε ότι η Γαλλία έχει αποφασίσει να πάει την αντιπαράθεση με την Τουρκία μέχρι τέλους, όπως και τη συνακόλουθη στήριξη προς την Ελλάδα και την Κύπρο.

Το ερώτημα είναι αν το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Αν δηλαδή η χώρας μα έχει αποφασίσει να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την κυριαρχία της μέχρι τέλους όπως και να αποδεχθεί ουσιαστικά τη γαλλική στήριξη. Παρά τη γενική αίσθηση ότι η Ελλάδα ανταποκρίνεται στο γαλλικό άνοιγμα και παρά την αποτελεσματική επιχειρησιακή αντίδραση έναντι της τουρκικής επιθετικότητας, συνεχίζουν να εκπέμπονται αμφίσημα μηνύματα που θολώνουν την εικόνα.

Σε ό,τι αφορά στη στάση έναντι της Τουρκίας, η υπέρμετρη προβολή της πρόθεσης της Ελλάδας για διάλογο υπό την ελάχιστη προϋπόθεση αποχώρησης του Oruc Reis , κινδυνεύει να εκληφθεί ως έλλειψη αποφασιστικότητας για άλλου είδους αντίδραση. Πολύ περισσότερο που το mantra του διαλόγου επαναλαμβάνεται με φόντο τις κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις. Σχετικά με την ανταπόκριση στο γαλλικό φλερτ, η σκιά από την ξαφνική ακύρωση της συμφωνίας για τις φρεγάτες Belharra, επισήμως λόγω του υψηλού κόστους, στην πραγματικότητα λόγω παρέμβασης του Βερολίνου προκάλεσε κλονισμό για τη βούληση της Αθήνας να προχωρήσει. Οι Γάλλοι βέβαια επιμένουν και στα δύο σκέλη, και στη στρατηγικού χαρακτήρα αμυντική συμφωνία και στα εξοπλιστικά.

Η Γαλλία πρωτοστατεί και ασκεί πίεση σε όλο και περισσότερες χώρες

Στα εξοπλιστικά η Αθήνα προσπαθεί να εξισορροπήσει την πολιτική έκθεση που υπέστη από την υπαναχώρηση για τις φρεγάτες με την απόκτηση των μαχητικών Rafale, ενώ προχωρά η αναγκαία ούτως ή άλλως συντήρηση και αναβάθμιση των υφιστάμενων γαλλικών οπλικών συστημάτων. Οι Γάλλοι σημειωτέον επανήλθαν με νέα βελτιωμένη πρόταση και για τις φρεγάτες. Μέχρι το τέλος του μήνα, το πολύ αρχές Οκτωβρίου, οπότε και αναμένεται (εκτός «γερμανικού» απροόπτου…) να υπογραφεί η Συμφωνία, θα φανεί αν η Ελλάδα θα προχωρήσει σε ένα νέο γεωπολιτικό κεφάλαιο ή αν θα υπαναχωρήσει οπότε θα ανατραπούν τα στρατηγικά, διπλωματικά και επιχειρησιακά κεκτημένα που πέτυχε τους τελευταίους μήνες.

Θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι η Γαλλία κινείται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο πρωτοστατώντας στη διαμόρφωση μιας κοινής ευρωπαϊκής οπτικής στα θέματα ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο – Βόρειο Αφρική – Μέση Ανατολή, αλλά και ευρύτερα. Με αιχμή τη στάση της έναντι της Τουρκίας επηρεάζει όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερες χώρες της ΕΕ ασκώντας πίεση ακόμα και στη Γερμανία η οποία επιμένει σε μία αντιευρωπαϊκή στην ουσία της πολιτική απέναντι στην Άγκυρα.

Θα είναι οξύμωρο να διαμορφωθεί ένα πολιτικό κλίμα στην ΕΕ για σθεναρή ευρωπαϊκή αντιμετώπισης της Τουρκίας και ο κατεξοχήν θιγόμενος, η Ελλάδα, να τηρεί χλιαρή στάση εμμένοντας σε βαθμό παρεξήγησης στα περί διαλόγου, κρατώντας παράλληλα «συγκρατημένη» προσέγγιση στη σχέση με τη Γαλλία. Στις διεθνείς σχέσεις οι ευκαιρίες που χάνονται, πολλές φορές επιστρέφουν τη δεύτερη φορά με διαφορετικό τρόπο. Δεν περνούν από δίπλα σου, αλλά από πάνω σου, σαν φορτηγό.