Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής: Ανακαλύψτε το μέσα από το pagenews.gr

Πολύ κοντά στον σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μοσχάτο και πίσω από την οδό Πειραιώς, βρίσκουμε το Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής. Έναν χώρο με εντυπωσιακούς τεχνολογικούς «θησαυρούς». Στο μουσείο συναντήσαμε τον ιδρυτή και πρόεδρό του, τον Γιώργο Τσεκούρα που με πολλή όρεξη μας ξενάγησε στον χώρο, μας έμαθε πολλά που δεν γνωρίζαμε για την ιστορία των υπολογιστών και μας… έσπρωξε να κάνουμε «βουτιά» στις αναμνήσεις μας.

Πολλά που είδαμε μας φαίνονταν «αρχαία» τεχνολογία -φανταστείτε, τι σημαίνει αυτό για τα παιδιά που επισκέπτονται το μουσείο-, αλλά δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια που δεν είχαμε καν κινητό ή παραγγέλναμε τραγούδια στα ραδιόφωνα, όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Τσεκούρας. Μπείτε μαζί μας στη «χρονομηχανή» της πληροφορικής και της τεχνολογίας στην Ελλάδα και ελπίζουμε να σας πείσουμε να επισκεφθείτε από κοντά το μουσείο.

Πότε και πως φτιάχτηκε το μουσείο;

Τον Μάιο του 2008 αναζητούσα να επισκεφθώ ένα μουσείο πληροφορικής ή τεχνολογίας στην Ελλάδα, δεν βρήκα κάτι τέτοιο να υπάρχει. Οπότε ενεργοποίησα μια παλιά μου σκέψη να φτιάξω έναν χώρο που κάποια στιγμή θα γίνει επισκέψιμος από το ευρύ κοινό και σε αυτόν τον χώρο να παρουσιάζεται η ιστορία της πληροφορικής μέσω των εκθεμάτων.

Τα οποία εκθέματα δεν τα είχαμε, είναι η αλήθεια. Εγώ ενεργοποίησα το όνειρό μου. Το μοιράστηκα αρχικά με έναν δικό μου άνθρωπο, η οποία είναι και συνιδρύτρια του μουσείου, και με το νεαρό της ηλικίας μας τότε είπαμε να το ξεκινήσουμε. Αχαρτογράφητα νερά, δεν ξέραμε που θα πηγαίναμε. Ξέρετε κάτι; Μουσείο σε κάνουν οι διαδικασίες και ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεσαι το υλικό που έχεις συγκεντρώσει. Δεν είναι απλώς ότι έχω μαζέψει 10 υπολογιστές και τους έχω βάλει σε κάποια ντέξιον. Το μουσείο έχει να κάνει με την παραλαβή τους, τη συντήρησή τους, την τεκμηρίωση γύρω από αυτούς. Οι άνθρωποι που απασχολούνται στο μουσείο και οι οποίοι προσπαθούν να υπηρετήσουν τον χώρο αυτό. Λεγόμαστε μουσείο γιατί ακολουθούμε τις διαδικασίες ενός μουσείου.

Είμαστε μικροί, δεν είμαστε ένα μεγάλο μουσείο, αλλά από την αρχή το όνειρό μου ήταν να ξεκινήσω να φτιάξω έναν τέτοιο χώρο. Πλέον, μια ολόκληρη ομάδα δουλεύει γύρω από το μουσείο. Ο καθένας βάζει το δικό του «λιθαράκι».

Για να μην λέω μεγαλοστομίες, δεν σημαίνει ότι τον Μάιο του 2008, όταν μοιράστηκα με τη συνεργάτιδά μου τις σκέψεις μου, σκέφτηκα ότι θα μιλάω σήμερα μαζί σας και θα είναι έτσι αυτός ο χώρος. Είχαμε όμως πάρα πολλή όρεξη να το κάνουμε. Στην προσπάθειά μας να περάσει προς τη νέα γενιά η τεχνολογική ιστορία της ανθρωπότητας.

Γιατί τα σημερινά 12χρονα παιδιά που έρχονται στο μουσείο, μας ρωτάνε αν οι υπολογιστές που βλέπουν εδώ πέρα είναι 100 ετών. Στα μάτια τους η Apple Lisa και ο Commodore PET τους μοιάζουν 100 ετών. Γιατί όταν έχεις ένα τέτοιο τηλέφωνο (σ.σ. δείχνει ένα smartphone) που τα κάνει όλα είναι σαν να περιγράφω την εποχή των δενοσάυρων στο μουσείο μας. Δεν θα παραπονεθώ για τις δυσκολίες που είχαμε σε αυτά τα 12 χρόνια για να λειτουργήσει το μουσείο, θα πω ότι έγινε επισκέψιμο από το 2013.

Περάσαμε πέντε χρόνια προσπαθειών να βρούμε κάποιο χώρο και να συγκεντρώσουμε τα εκθέματα που είναι δωρεές του κόσμου, δεν είναι αγορασμένα. Αυτά έπρεπε να καθαριστούν, να συντηρηθούν, να καταγραφούν, να φωτογραφηθούν και να εκτεθούν. Εδώ και 7 χρόνια ξεναγούμε σχολεία. Θα θέλαμε να γίνει και φέτος αυτό, υπάρχουν περιορισμοί λόγω του κορωνοϊού, θα προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες.

Πώς, λοιπόν, βλέπουν τα παιδιά το μουσείο; Γιατί αξίζει να έρθει ένα παιδί στο μουσείο;

Αξίζει να έρθει στο μουσείο για να δει την εξέλιξη της τεχνολογίας, την οποία την έχει πλέον στα χέρια του, αλλά πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό που είναι στο κινητό του και είναι πάρα πολύ γρήγορο, δεν ήταν πάντα έτσι. Εδώ πίσω έχουμε μια κουρτίνα που έχουμε εκτυπώσει έναν υπολογιστή δωματίου. Λέμε στα παιδιά ότι αν πάτε σπίτι σας και ψάξετε στο πατάρι θα βρείτε ένα παλιό ΝΟΚΙΑ 3310, με κουμπάκια. Αυτό είναι χιλιάδες φορές πιο γρήγορο, από έναν τεράστιο υπολογιστή-δωμάτιο ή και από έναν υπολογιστή λίγο πιο μικρό.

Άρα, θέλουμε να γνωρίσουν, να καταλάβουν και να εκτιμήσουν το τι υπήρχε πριν από μερικά χρόνια. Δεν γεννηθήκαμε όλοι με κινητό, τάμπλετ και υπολογιστή από κούνια. Καλά είναι αυτά να τα χειριζόμαστε, αλλά πρέπει να τιμούμε και τους ανθρώπους που στίψανε το μυαλό τους πριν από 100 και 200 χρόνια για να φτιάξουν μια υπολογιστική μηχανή. Να κάνει υπολογισμούς. Διότι και το κινητό μας και ο υπολογιστής μας, τι είναι; Είναι μια συσκευή που κάνει πάρα πολύ γρήγορα υπολογισμούς.

Άρα, λέμε στα παιδιά ότι ο υπολογιστής δεν είναι πιο έξυπνος από μας, είναι απλά πιο γρήγορος. Κάνει δισεκατομμύρια πράξεις το δευτερόλεπτο. Άρα, γενικότερα προσπαθούμε να τους περάσουμε μια εκτίμηση για το παρελθόν, κατανόηση για το που βρίσκονται σήμερα για να βρουν και που θέλουν να πάνε. Αν δεν γνωρίζεις που ήσουν, τεχνολογικά τουλάχιστον, πώς θα βρεις που να πας;

Θα μου πείτε τώρα: μου χρειάζεται αυτό για να φτιάξω application στο Android, αν αυτοί θέλουν να γίνουν developers; Όχι, αλλά είναι καλό να ξέρεις ότι υπήρχε ο Άλαν Τούρινγκ, ότι υπήρχε ο Τσαρλς Μπάμπατζ, υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι στην πληροφορική, που αν δεν υπήρχαν εγώ δεν θα είχα την ευκαιρία να γράφω κώδικα στον υπολογιστή μου.

Το κοινό μπορεί να γράψει κώδικα στους παλαιούς υπολογιστές του μουσείου

Υπάρχουν σχολεία που έρχονται να επισκεφθούν το μουσείο;

Η σχολική χρονιά 2019-20 για μας ήταν η καλύτερη χρονιά, έστω κι αν μετά ήρθε ο κορωνοϊός. Είχαμε χιλιάδες μαθητές από 119 σχολεία. Πραγματικά θα πηγαίναμε για πολύ περισσότερα. Τις προηγούμενες χρονιές είχαμε 90, 50 και 50. Για το μουσείο μας λέει κάτι, ότι καταφέραμε να γίνουμε πιο γνωστοί και να περάσουμε ένα κομμάτι της ιστορίας της πληροφορικής σε πιο πολύ κόσμο.

Γενικά, υπάρχει ενδιαφέρον από τα παιδιά και τους το λέω ευθαρσώς και ωμά. Όταν σας είπαν οι καθηγητές σας ότι θα πάτε σε ένα μουσείο, είπατε θα είναι πάλι βαρετό, θα μας μιλάει ένας μια ώρα, θα μας κουράσει. Προσπαθούμε να κάνουμε την παρουσίαση ιντριγκαδόρικη, διαδραστική και εκπαιδευτική -και με πολύ χιούμορ.

Και σίγουρα να αναφερόμαστε σε αντικείμενα και συσκευές που έχουν σήμερα στην κατοχή τους. Πάντα συνδέουμε το τι υπήρχε, με το τι έχουν στα χέρια τους. Το κινητό, τον υπολογιστή, το τάμπλετ. Το έκανες τότε έτσι, το κάνεις τώρα αλλιώς. Επίσης, μιλάμε πάρα πολύ για τα social media. Τους κινδύνους. Όχι με δασκαλίστικο τρόπο. Αλλά με έναν άλλο τρόπο. Περιγράφοντας τη ζωή χωρίς social media. Παραφράζοντας λιγάκι τη σειρά X-Files, που έλεγε «Η αλήθεια είναι εκεί εξώ», εμείς εδώ στο μουσείο λέμε «Η ζωή είναι εκεί έξω».

Καλό είναι το digital, αλλά υπάρχει και ο κανονικός κόσμος, ο οποίος -μαντέψτε- δουλεύει χωρίς διαδίκτυο και ρεύμα. Είμαστε σε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν και ψηφιακή περιουσία. Είτε είναι τα άρθρα σας, είτε είναι οι κωδικοί στο e-banking. Όταν ένας άνθρωπος φεύγει από αυτή τη ζωή αφήνει μια κανονική περιουσία, ένα σπίτι στην Κυψέλη για παράδειγμα, και αφήνει και πολλούς κωδικούς και πολύ ψηφιακό υλικό.

Άρα, πρέπει να έχουμε και μια αίσθηση όταν ανεβάζουμε κάτι δημόσια, ότι αυτό πρέπει να ξέρουμε ότι πλέον δεν ανήκει μόνο σε μας. Μπορεί να το πάρει κάποιος και να το αξιοποιήσει αναλόγως. Ειδικά στο Instagram που τα παιδιά ανεβάζουν κατά κόρον φωτογραφίες είτε για πλάκα είτε για διασκέδαση, πρέπει να γνωρίζουν όταν είναι δημόσια, κάποιος μπορεί να κάνει ένα screenshot και μπορεί να έχει τη φωτογραφία στο δωμάτιό του. Αυτό είναι ένα καμπανάκι για να καταλάβουν ότι πρέπει να χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα ως εργαλείο.

Θα μου πείτε τώρα τι δουλειά έχει το Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής να μιλάει για τα social media; Όλα αυτά «τρέχουν» από υπολογιστές και από το www και μιλάμε για τον Τιμ Μπέρνερς Λι, τον εφευρέτη του.

Αν έρθει κάποιος μεγαλύτερος, που ασχολείται με τους υπολογιστές, που είχε στην κατοχή του από παλιότερα υπολογιστές, τι θα βρει στο μουσείο που θα τον εντυπωσιάσει;

Θα βρει, αν δεν έχει κρατήσει γιατί συνήθως τους πετάγανε οι μαμάδες τους τα μηχανήματα, τον παλιό υπολογιστή που είχε στο σπίτι, την παλιά παιχνιδοκονσόλα του και γενικά θα κάνει μια «βουτιά» στις αναμνήσεις του. Θα τον γυρίσουμε μερικά ή αρκετά χρόνια πίσω. Όπως είναι και το hashtag μας «Recall Memory« – «Ανάκληση Μνήμης». Θα θυμηθεί κάποια παλιά του βιώματα.

Ή κάποιοι μας λένε έχω φέρει και δωρίζω στο Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής τον υπολογιστή μου, γιατί θέλω αύριο μεθαύριο να έρθω με την κόρη μου ή με τον γιο μου και να τους πω: «Να εδώ ο μπαμπάς σου έκανε τα πρώτα του βήματα στην πληροφορική ή έμαθε υπολογιστές». Θεωρώ ότι αυτό έχει πολύ μεγάλη αξία, να υπάρχουν κάποια μηχανήματα εκτεθειμένα και ο κόσμος να περνάει -δεν ξέρω αν τα θαυμάζει- και να τα βλέπει. Δεν εννοώ ότι όλοι μπορεί να έχουν το ίδιο ενδιαφέρον για τους υπολογιστές, αλλά καλό είναι να γνωρίζουμε από που ξεκίνησε η τεχνολογία.

Ακόμα και στο Μουσείο της Ακρόπολης να πάμε, ένα σημαντικό κομμάτι που θαυμάζουμε είναι η τεχνολογία, η αρχαία τεχνολογία. Λέμε πώς αυτοί μετέφεραν το πεντελικό μάρμαρο στην Ακρόπολη; Κάποια τεχνολογία είχαν, δεν εννοώ ηλεκτρονική, αλλά μηχανισμούς, γρανάζια, κοχλίες, γερανούς. Άρα, πάλι μας ενθουσιάζει και η τεχνολογία. Εκτός από τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική, πάντα στο πέρασμα του χρόνου μένει και η τεχνολογία που υπήρχε. Σκεφτείτε, όλα αυτά θα είναι αρχαιολογία υπολογιστών για τις επόμενες γενιές.

Από τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων έως τους πρώτους προσωπικούς υπολογιστές

Ποια εκθέματα θα εντυπωσιάσουν περισσότερο κάποιον από τους επισκέπτες;

Όπως μπαίνεις στο μουσείο, με το καλωσόρισμα, υπάρχει ένας τεράστιος υπολογιστής. Ένας server είναι από τις αρχές του ’80, ο οποίος είναι χιλιάδες φορές πιο αργός από ένα κινητό τηλέφωνο με κουμπάκια. Δίπλα του υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι που είναι σαν πλυντήριο κι αυτός είναι ο σκληρός του δίσκος. Να είναι 20 – 30 Megabyte το πολύ. Όλο μαζί το σύστημα, ζυγίζει 318 κιλά.

Αυτό μέσα σε 40 χρόνια έγινε ένα κινητό που είναι εκατομμύρια φορές πιο γρήγορο και πλέον κάνεις τα πάντα μέσα από ένα τηλέφωνο. Άρα με το καλωσόρισμα θα δείτε ογκώδη αντικείμενα που δεν είναι… ντουλάπες, μοιάζουν έτσι, αλλά είναι υπολογιστές.

Θα συνεχίσουμε στις σκάλες του μουσείου, να δούμε κάποια ιστορικά πρόσωπα κάτι που θα μας δώσει μια «γεύση» τι χώρο πρόκειται να επισκεφθούμε. Ανεβαίνοντας πάνω, τι μπορούν να δούνε. Όταν λέμε υπολογιστές, εννοούμε μια συσκευή που κάνει υπολογισμούς. Από την αρχαιότητα, από τον Μηχανισμό των Αντικυθύρων, τον άβακα, το ηλιακό ρολόι, όλα αυτά ήταν μηχανισμοί που είχαν φτιάξει οι άνθρωποι για να κάνουν υπολογισμούς. Πάντα το ανθρώπινο είδος είχε μια ανάγκη να υπολογίζει και να επικοινωνεί.

Από τα σήματα καπνού και το ταχυδρομικό περιστέρι μέχρι το… messenger. Επίσης, έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε μια ρέπλικα, ένα αντίγραφο του πρώτου ποντικιού στον κόσμο που ήταν ξύλινο, το 1964. Είναι αντίγραφο του αυθεντικού. Έχουμε μνήμες υπολογιστή, οι οποίες ήταν φτιαγμένες σχεδόν στο χέρι. Λέγονται μνήμες φερρίτη και κάποιοι έπλεκαν στο μικροσκόπιο δαχτυλίδια φερρίτη, περνάγανε δύο άξονες ούτως ώστε να μπορεί να παίρνει την τιμή 0 ή 1.

Αντίγραφου πρώτου mouse υπολογιστή στον κόσμο, το οποίο ήταν ξύλινο

Διάτρητες κάρτες, παλαιός τρόπος εισαγωγής και αποθήκευσης δεδομένων

Επίσης, έχουμε τους πρώτους υπολογιστές που σιγά σιγά μπήκανε στα γραφεία, αρκετά μεγάλοι, πιο μικροί όμως από τον τεράστιο που είδατε κάτω. Τεράστιοι εκτυπωτές, βαριά αντικείμενα που έπρεπε να έχεις διαβάσει αρκετά για να τους χειριστείς. Έγραφες σχεδόν κώδικα, που λέει ο λόγος, δεν είχαν γραφικό περιβάλλον και δεν είχαν διαδίκτυο. Όπως σας είπα πριν, υπήρχε ζωή και πριν το ίντερνετ.

Επίσης, τεράστιο μηχάνημα που μοιάζει σαν ψυγείο, το οποίο είναι αποθηκευτικό μέσο. Σαν να λέμε το USB στικάκι. Είναι περίπου 300 κιλά και στην ουσία αποθήκευε δεδομένα σε ταινία. Λέμε στα παιδιά: ακόμα και σήμερα αναφέρουμε ότι πάμε στο σινεμά, να δούμε μια ταινία. Αναφερόμαστε στη λέξη ταινία, διότι μέχρι πρότινος οι κινηματογραφικές ταινίες ήταν αποθηκευμένες σε καρούλια.

Αποθηκευτικό μέσo σε διαστάσεις ψυγείου, σαν να λέμε το σημερινό USB στικάκι…

Άρα, τα data ήταν ή μουσικά ή είχαν και εικόνα μαζί ή ήταν μόνο για υπολογιστή. Όπως και να έχει, μια τεράστια μονάδα που μπορεί κανείς να περάσει γύρω γύρω να τη δει για να καταλάβει και το μέγεθός της. Ένα τεράστιο αποθηκευτικό μέσο, το σημερινό USB στικάκι.

Αν δείτε έχουμε τις δισκετούλες,το CD, το στικάκι, το «σύννεφο» (το Cloud) και ρωτάμε τα παιδιά, ποιο θα είναι το επόμενο αποθηκευτικό μέσο;

Επίσης, μπορεί κάποιος να δει το παλιό σαλόνι που έχουμε και οι πιο μεγάλοι να κάνουν ένα ταξίδι στο παρελθόν. Να βρεθεί στο δωμάτιο της δεκαετίας του ’80 με τη φλοκάτη, την ξύλινη τηλεόραση, που ο πιτσιρικάς του τότε ήταν το «τηλεχειριστήριο» για τον πατέρα του που του έλεγε «σήκω πάνω για να αλλάξεις κανάλι», το παλιό βίντεο. Το παλιό Atari πάνω στη φλοκάτη, όπως είπαμε, να είσαι ξαπλωμένος ή καθιστός οκλαδόν και να μπορείς να παίζεις. Να θυμηθείς τους τσακωμούς με τη μητέρα σου γιατί ήθελε να δει τον «Άγνωστο Πόλεμο» ή το «Λούνα Παρκ» και εσύ να θες να παίξεις με την παιχνιδομηχανή σου γιατί τότε δεν είχαμε πολλές τηλεοπτικές συσκευές στο σπίτι μας, είχαμε μόνο μία.

Παιχνιδοκονσόλα Atari 2600

Τι άλλες παιχνιδομηχανές υπάρχουν στο μουσείο;

Η πιο παλιά που έχουμε είναι στα μέσα της δεκαετίας του ’70, η οποία απέξω δεν γράφει τίποτα, είναι no-name. Είναι στην κατηγορία pong. Το pong έμοιαζε λίγο με τένις και κάπως έτσι ξεκίνησαν και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Έχουμε το πρώτο Atari του 1978, το οποίο είχε ξύλινη πρόσοψη. Μάλιστα, όταν τα παιδιά ακούνε τη λέξη Atari, ακόμα και να μην το έχουν παίξει, σκέφτονται κάτι σε παιχνιδομηχανή.

Μετά έχουμε φορητές παιχνιδοκονσόλες. Το Game Boy που επίσης και αυτό το ξέρουν πάρα πολύ τα παιδια, και της Sega κάποια μηχανήματα. Φτάνουμε και στα πιο μεταγενέστερα. Το Sony Playstation που έμαθε σε μια ολόκληρη γενιά να παίζει παιχνίδια, η αλήθεια είναι. Έχουμε πάρα πολλούς τίτλους παιχνιδιών, μέσα στις συσκευασίες τους. Κάποια σφραγισμένα.

Καμπίνες arcade για να παίζει δωρεάν το κοινό

Πολλά παιχνίδια σε κασέτες που τα παιδιά, επίσης, απορούνε. Οριακά να ξέρουν ότι υπήρχε κασέτα για μουσική. Τους εξηγώ ότι μπορούσες να ακούσεις είτε μουσική, από Μαντόνα και Άλις Κούπερ έως Φιλιώ Πυργάκη, ή να έχεις μέσα το Pac-man ή το Thundercats, κι αυτό να τους εντυπωσιάζει. Η κασέτα.

Ότι δεν μπορώ να πάω στο επόμενο track – τραγούδι, θα έπρεπε να πας με το αυτί σου λίγο μπρος, λίγο πίσω, το πέτυχα ή δεν το πέτυχα, άλλη πλευρά. Επίσης, τους εξηγώ ότι προ You Tube εποχής κι όλων αυτών των ψηφιακών μέσων, θα έπρεπε εγώ αν ήθελα να ακούσω το αγαπημένο μου τραγούδι, αν δεν μπορούσα να το αγοράσω ή να το αντιγράψω με κάποιον τρόπο, θα έπρεπε να πάρω στο ραδιόφωνο και να πω «Γεια σας, θέλω αν μου βάλετε το αγαπημένο μου τραγούδι, και σας παρακαλώ, μη μιλήσετε την ώρα που παίζει για να το γράψω». Αυτό δεν είναι 100 χρόνια πίσω, είναι 15 με 20 χρόνια το πολύ. Αλλά για κάποιον που είναι 15, απέχει στο μυαλό του τεχνολογικά πολύ.

Σε σχέση με τους υπολογιστές, ποιους άλλους μπορούμε να βρούμε στο μουσείο;

Πάμε από τα πιο σπάνια. Apple Lisa. H πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια να έχουμε έναν υπολογιστή με παραθυρικό περιβάλλον. Δεν έβγαλε η Apple τα παράθυρα, το γραφικό περιβάλλον για την ακρίβεια, το ξεκίνησε το 1972 η εταιρεία Xerox. Αλλά, λέμε στα παιδιά, πολλές φορές δεν είναι απαραίτητα ο εφευρέτης ενός προϊόντος και καλός πωλητής.

Apple Lisa, πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια για την προώθηση στην αγορά ενός υπολογιστή με γραφικό περιβάλλον

Commodore PET, του 1977. Η Commodore μετά κυκλοφόρησε τα γνωστά μοντέλα Amiga. Επίσης, έχουμε τον πρώτο προσωπικό υπολογιστή της IBM, του 1981. Πάνω σε αυτόν βασιστήκανε οι υπόλοιποι και είχαν φτιάξει τους συμβατούς με τους ΙΒΜ, IBM compatible.

Commodore PET του 1977, και ο μηχανικός υπολογιστών έπρεπε να ήταν και λίγο μηχανικός αυτοκινήτων

Επίσης, έχουμε τη χαρά να έχουμε και έναν υπολογιστή του 1984, ο οποίος διαθέτει οθόνη αφής. Τα πιο πολλά παιδιά ξέρουν ότι οι οθόνες αφής βγήκαν από το iphone και μετά. Δεν είναι ακριβώς έτσι, όμως. Είναι μια πιο παλιά τεχνολογία. Γενικά, τα εργαστήρια των εταιρειών, είναι πιο μπροστά από το ό, τι κυκλοφορεί στην αγορά. Λογικότατο.

Τα πιο κοινά μοντέλα που έχουμε είναι τα μοντέλα Amiga της Commodore, τους Spectrum που τους ξέρουν πάρα πολλοί, Amstrad. H αντίδραση των πιο παλιών είναι «Α, να σου δείξω, αυτό το είχα σπίτι μου». Λένε ότι με αυτό έπαιζαν στο δημοτικό ή στο γυμνάσιο. Τέτοιες αντιδράσεις έχουμε από τους πιο μεγάλους. Είναι δεικτικές. «Άσε αυτό, εδώ έλα να σου δείξω».

Commodore PET του 1977 σε λειτουργία

Φορητός υπολογιστής 13 κιλών να παίζει το Tetris!

Υπολογιστής Apple IIc, η πρώτη προσπάθεια της Apple να φτιάξει ένα φορητό υπολογιστή

«Φόρτωση» παιχνιδιού από κασέτα

Λογισμικά, πολλά μάλιστα ελλληνικά!

INFO

Το Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής βρίσκεται στην οδό Πέτρου Σπυρόπουλου 2 στο Μοσχάτο. Δείτε τον χάρτη εδώ

Είναι ανοιχτά τις καθημερινές από τις 10 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα, ενώ ανακοινώνει στις σελίδες του στα social media και στο σάιτ του τα Σαββατοκύριακα που δέχεται επισκέψεις. Το σάιτ του μουσείου: http://www.elmp.gr/

• Γενική είσοδος: 4 ευρώ
• Είσοδος για φοιτητές: 3 ευρώ
• Είσοδος για ανέργους: ΔΩΡΕΑΝ