Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο άνθρωπος που σημάδεψε με τη φωνή του τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Γιάννης Πουλόπουλος πέθανε σε ηλικία 79 ετών καθώς αντιμετώπιζε χρόνια προβλήματα υγείας και προδόθηκε από την καρδιά του.
Σε ιδιωτικό θεραπευτήριο λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ χθες πέθανε ο Γιάννης Πουλόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές της ελληνικής μουσικής και απόλυτα ταυτισμένος με το Νέο Κύμα.
Η καρδιά του σύμφωνα με πληροφορίες δεν άντεξε άλλο, επιβαρυμένη και αυτή από τα χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε αυτή η εμβληματική φωνή, όπως αναφέρει το Πρώτο Θέμα.
Φωνή που απογείωσε τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου στον περίφημο «Δρόμο», τον εμπορικότερο δίσκο όλων των εποχών, με πωλήσεις που έχουν ξεπεράσει το 1.500.000 αντίτυπα, αν και δημοσιεύματα λένε ότι ο αριθμός είναι διπλάσιος.
Η φωνή του ελληνικού κινηματογράφου
Ήταν ένας καλλιτέχνης προικισμένος με μια φωνή που «σημάδευε» τα τραγούδια, προικισμένη με βαθιά συναισθηματικά ηχοχρώματα, που έμπαινε στο στούντιο και τα έλεγε με την μία. Ο «Δρόμος» στον οποίο είπε τα δέκα από τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου ηχογραφήθηκε όλος μέσα σε δέκα ώρες κι αυτό εν πολλοίς οφείλεται στον Πουλόπουλο.
Ο ελληνικός κινηματογράφος αν είχε φωνή θα ήταν η φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου. Η μελαγχολική σκηνική παρουσία του με μια κιθάρα σε κάποιο κουτούκι της Πλάκας ήταν η απαραίτητη παρένθεση στην εξέλιξη κάποιας ταινίας. Το τραγούδι του αφηγούνταν όσο με λόγια δεν μπορούσαν να πουν οι ηθοποιοί.
Προτιμούσε να μιλάει με τα τραγούδια του και όχι με τις συνεντεύξεις του
Έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων που τα τελευταία χρόνια είχε αποτραβηχτεί από την δημοσιότητα-δεν ήταν και ποτέ φανατικός της οπαδός-και ζούσε μια ήσυχη ζωή μαζί με την σύζυγό του Μπέτυ και την κόρη του Άντα.
Μίλαγε σπάνια και όταν το έκανε τα έλεγε έξω από τα δόντια για την κατάσταση στον χώρο του τραγουδιού:
«Δισκογραφικές εταιρείες δεν υπάρχουν, μαγαζιά δουλεύουν δύο φορές την εβδομάδα. Πως, λοιπόν, να αναδειχθούν οι νέοι καλλιτέχνες; Κατέστρεψαν το τραγούδι, όπως κατέστρεψαν και την Ελλάδα! Είναι δυνατόν να περνούν οι Έλληνες όλα αυτά τα δεινά; Τους έχουν εξοντώσει και δεν ντρέπομαι να το πω και το θέμα δεν είναι οι μεγάλοι, είναι τα νέα παιδιά που δεν τους δίνεται το δικαίωμα να κάνουν πολλά πράγματα για να καταξιωθούν επαγγελματικά!…»
Έχοντας διαπιστώσει ότι η δισκογραφία μεταλλάσσεται και ότι η νύχτα ευτελίζεται αποφασίζει το 1999 να σταματήσει την μουσική του διαδρομή.
Έκτοτε δεν επέστρεψε ποτέ πίσω, ασχολήθηκε με την οικογένειά του και μια ζωή μακριά από φλας και άσκοπες δημόσιες εμφανίσεις. Ταλαιπωρήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια από ένα τροχαίο ατύχημα και το γλαύκωμα στα μάτια του.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος έφυγε, αλλά τα τραγούδια του και η εικόνα του θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη όλων. Η εικόνα του μελαγχολικού τροβαδούρου στα κουτούκια του ελληνικού κινηματογράφου με τα καλύτερα κοντινά του Γιάννη Δαλιανίδη, δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ από τις μνήμες μας, ακόμα κι αν η εποχή εκείνη μας έχει αφήσει για πάντα.