Ανδρέας Βουρλιώτης: Πέθανε ο φροντιστής του Ολυμπιακού

Τη θλίψη του για τον χαμό του Ανδρέα Βουρλιώτη εξέφρασε ο Ολυμπιακός. Ο εκλιπών, που υπήρξε επί σειρά ετών φροντιστής και μια από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του μπασκετικού τμήματος, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών.

Ο «κυρ Ανδρέας» έτσι όπως τον αποκαλούσαν όλοι όσοι τον ήξεραν στην Σύρο αγαπούσε πολύ την ιδιαίτερη πατρίδα του την οποία επισκεπτόταν συχνά, όχι όμως τα τελευταία χρόνια μιας και αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Μάλιστα, για να ικανοποιήσει τους φίλους του Ολυμπιακού, έφερνε στο νησί τα τρόπαια που κατακτούσε η ομάδα του Πειραιά την περίοδο της παντοδυναμίας της δεκαετίας του ’90 για να φωτογραφηθούν μαζί τους οι συριανοί φίλαθλοι.

Η σχετική ανακοίνωση αναφέρει:

«Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια του Ανδρέα Βουρλιώτη.

Ο πρώην (επί 21 συναπτά έτη) φροντιστής της ομάδας μας “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών.

Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 22/08 στις 10:30 στον Άγιο Γεράσιμο στο Σχιστό.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…»

Πέθανε ανήμερα της κηδείας του Σάββα Θεοδωρίδη

Η ομάδα του Ολυμπιακού βιώνει βαρύ πένθος με την απώλεια του Σάββα Θεοδωρίδη αλλά και του Ανδρέα Βουρλιώτη. Σήμερα έγινε και η κηδεία του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή και επίτιμου μέλους του Ολυμπιακού.

Εκεί έδωσαν το παρών, εκτός από την οικογένειά του, και όλοι οι φίλοι αλλά και εκπρόσωποι της φίλαθλης κοινότητας που θέλησαν να αποχαιρετήσουν την εμβληματική μορφή του Ολυμπιακού. Ο επίτιμος πρόεδρος της πειραϊκής ομάδας νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Σωτηρία», καθώς αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

Ο Σάββας Θεοδωρίδης γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1935 στους Αμπελόκηπους και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Αθλητική Ένωση Αμπελοκήπων. Το 1953, όταν ήταν 18 ετών, μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό και παρέμεινε στο σύλλογο ως το 1962, δηλαδή όταν αποφάσισε να αποχωρήσει. Στην καριέρα του πανηγύρισε πέντε συνεχή πρωταθλήματα στο διάστημα 1955-1959, καθώς κι άλλα τόσα Κύπελλα, ενώ φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής ομάδας σε 12 αγώνες.

Ακόμα και μετά το πέρας της αθλητικής καριέρας του, πάντως, παρέμεινε κοντά στον Ολυμπιακό. Μάλιστα, τα τελευταία 20 έτη θήτευσε σε διάφορες διοικητικές θέσεις, όπως εκείνες του αντιπροέδρου και του γενικού αρχηγού, έχοντας ενεργό ρόλο στα αποδυτήρια.

Όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του, η «ερυθρόλευκη» ΠΑΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τον παλαίμαχο τερματοφύλακα, ο οποίος υπηρέτησε τον Ολυμπιακό, από διάφορες θέσεις, για 67 χρόνια:  «Αν ο όρος, στρατιώτης του Ολυμπιακού, μπορεί ποτέ να προσωποποιηθεί, είναι δεδομένο πως θα έχει τη μορφή του ανυπέρβλητου Σάββα Θεοδωρίδη».

Αγωνιζόμενος στη θέση του τερματοφύλακα, υπήρξε μέλος της θρυλικής ομάδας των έξι συνεχόμενων πρωταθλημάτων, με τον ίδιο να ξεκινά τη σταδιοδρομία του στον δαφνοστεφανωμένο έφηβο το 1953. Φόρεσε την ερυθρόλευκη μέχρι το τέλος της καριέρας του το 1962 όταν και «κρέμασε» τα γάντια του. Πάντα κοντά στον αγαπημένο του Ολυμπιακό, δεν σταμάτησε λεπτό να τον υπηρετεί από διαφορετικά πόστα, μεταξύ άλλων ως αντιπρόεδρος και γενικός αρχηγός, κατακτώντας, μεταξύ άλλων, επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα. Τα τελευταία χρόνια είχε τον τίτλο του επίτιμου προέδρου του συλλόγου.

Είχε την ευτυχία να πανηγυρίσει μαζί με τους παίκτες και να σηκώσει το κύπελλο του 45ου Πρωταθλήματος Ελλάδας, το οποίο του αφιέρωσε προσωπικά ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Η ΠΑΕ Ολυμπιακός εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του Σάββα Θεοδωρίδη. Σάββα Θεοδωρίδη, καλό ταξίδι στις αιώνιες θάλασσες…».

Και να αναφέρουμε πως ο Βαγγέλης Μαρινάκης ήταν αυτός που εκφώνησε τον επικήδειο λόγο για τον Σάββα Θεοδωρίδη. «Πολυαγαπημένε Σάββα, ήσουν για εμένα μέλος της οικογένειας μου, συνοδοιπόρος και φίλος, θερμός συμπαραστάτης στα δύσκολα και πάντα στην πρώτη γραμμή χωρίς ποτέ να κάνεις βήμα πίσω. Χωρίς δεύτερη σκέψη ή δισταγμό έβαζες τα στήθη σου μπροστά απέναντι σε όλους στα γήπεδα, στις εκλογές, στην καθημερινότητα μας. Σου υπόσχομαι, ότι όλοι μαζί θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και να δημιουργούμε έναν Ολυμπιακό νικητή, Πρωταθλητή, Ευρωπαίο, που θα κάνει κάθε Έλληνα υπερήφανο».

«Ήταν μια κοινή στάση ζωής και για τους δυο μας και κάτι που μας ένωνε μέχρι τέλους. Και φυσικά στο τέλος νικητής ήταν πάντα ο Πειραιάς και ο Ολυμπιακός. Ο τρόπος που αγαπούσες τον Ολυμπιακό είναι φάρος φωτεινός για όλους μας και η Ιστορία της ομάδας μας φιλόξενα σου ανοίγει την αγκαλιά της και σε περιβάλλει με το χρυσό στεφάνι του δαφνοστεφανωμένου έφηβου. Γιατί αυτό ήσουν πάντα. Ένας έφηβος με φωτιά στην ψυχή. Γεμάτος πάθος για τη ζωή, δύναμη και φυσικά γεννημένος Νικητής».

Και κατέληξε: «Έφυγες όπως σου αρμόζει: Πρωταθλητής. Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι έζησες Πρωταθλητής στη ζωή σου! Πάντα έλεγες ότι ο Ολυμπιακός σου δίνει ζωή. Κι εσύ όμως έδινες στον Ολυμπιακό και σε όλους μας ζωή με το πάθος σου. Είμαι σίγουρος ότι οι γίγαντες του Ολυμπιακού σε περιμένουν στην πόρτα του Παραδείσου. Από σήμερα, στο αγαπημένο σου Καραϊσκάκη, μια θέση ακριβώς πάνω από τον πάγκο της ομάδας μας θα είναι για πάντα κενή με ένα λουλούδι, για να παρακολουθούμε μαζί τη μεγάλη μας αγάπη. για να είσαι πάντα παρών και να μας δίνεις κουράγιο και σιγουριά όπως έκανες μέχρι σήμερα! Ό,τι ήθελες και λάτρευες και εσύ σε όλη σου τη ζωή! Καλό ταξίδι Πρωταθλητή».