Σοβαρό ατύχημα σημειώθηκε στο ναυπηγείο Ταρσανά στην Ερμούπολη στην Σύρο μετά από φωτιά σε θαλαμηγό που βρισκόταν εντός των εγκαταστάσεων.
Η θαλαμηγός βρισκόταν σε φάση επισκευής και έγινε στάχτη μέσα σε λίγα λεπτά. Μάλιστα, λίγα λεπτά μετά το ξέσπασμα της πυρκαγιάς ακούστηκε ισχυρή έκρηξη στο χώρο.
Στην περιοχή έφτασε αμέσως σύσσωμη η δύναμη της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ερμούπολης με οχήματα και προσωπικό ξεκινώντας το έργο της κατάσβεσης το οποίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Στην επιχείριση κατάσβεσης της πυρκαγιάς συνδράμουν υδροφόρα οχήματα του Δήμου και ιδιωτικά.
Η φωτιά τέθηκε υπό έλεγχο μετά από περίπου μία ώρα, αφού πρώτα έκαψε το μεγαλύτεροι τμήμα του σκάφους, το οποίο ήταν κατασχεμένο και είχε πάει στη Σύρο παλαιότερα από τη Μύκονο, ωστόσο, το τελευταίο διάστημα απέκτησε νέο ιδιοκτήτη και είχε ξεκινήσει η επισκευή του. Από το περιστατικό, ευτυχώς δε υπήρξε κάποιος τραυματισμός.
Το ιστορικό ναυπηγείο Ταρσανά στη Σύρο
Στο εργαστήριο των Μαυρίκων (παραδοσιακή οικογένεια ναυπηγών) διατηρείται η «σάλα», ένα ξύλινο δάπεδο στο οποίο σχεδιάζονταν σε φυσικό μέγεθος τα χνάρια των στραβόξυλων. Πρόκειται για μια νέα μέθοδο σχεδιασμού και τυποτεοίησης των σκαφών που άρχισε να εφαρμόζεται στα μεγάλα ναυπηγεία στο τέλος του 18ου αιώνα.
Τη μέθοδο αυτή μετέφερε στους προεπαναστατικούς ναυπηγικούς χώρους της Χίου και των Ψαρών ο Χιώτης πρωτομάστορας Σταμάτιος Κουφουδάκης, ο οποίος είχε υπηρετήσει στον ναύσταθμο της Τουρκίας που διευθυνόταν από Ευρωπαίους ναυπηγούς.
Η παρουσία των πρώτων Χίων αρχιμαστόρων στη Σύρο μαρτυρείται από το 1823. Ήταν οι Παντελής Ι. Μάσχας, Φραγκούλης Σέχας, Ευστάθιος Σωτηράκης, Ιωάννης Κουφουδάκης και ο μαστρο-Σταμάτης Κουφουδάκης. Μετά την καταστροφή των Ψαρών (1824) έφθασαν ο Μικές Πουτούς και από το 1827/1828 0 Ιωάννης Παγίδας και ο γιος του Νικόλαος, ο πιο ονομαστός ναυπηγός του οποίου η φήμη του είχε ξεπεράσει τα όρια του ελληνισμού.
Το 1859 ο Γάλλος συγγραφέας Αλέξανδρος Δουμάς (ο πρεσβύτερος) ήρθε στη Σύρο για 15 μέρες και μέσω του Γεωρ. Κ. Ράλλη παράγγειλε στον Παγίδα μια γολέτα. Της έδωσε μάλιστα το όνομα της εφημερίδας του, «Monte-Cristo».
Οργάνωση των εργατών
Οι ναυπηγοί μεταφέρθηκαν το 1870 στην περιοχή στα νότια της Ερμούπολης («Νέο Ναυπηγείο») που απλωνόταν σε πολύ μεγαλύτερη από τη σημερινή της έκταση.
Οι εργάτες του ναυπηγείου πρωτοστάτησαν στους εργατικούς αγώνες της Ερμούπολης. Μαζί με τους βυρσοδέψες, οργάνωσαν την απεργία του 1879, που θεωρείται η πρώτη οργανωμένη απεργία στην ελληνική εργατική ιστορία.
Περιορισμός κατασκευών
Η γενίκευση των σιδηρών ατμοπλοίων περιόρισε τις κατασκευές αλλά ώς τον μεσοπόλεμο o Ταρσανάς εξακολούθησε να «σκαρώνει» διαφόρων τύπων σκάφη.
Τη χαριστική βολή στην ξυλοναυπηγική θα τη δώσει η επικράτηση του πλαστικού στην κατασκευή σκαριών. Τελευταίοι παραδοσιακοί ναυπηγοί, οι Μαυρίκοι και ο Ευάγ. Τζώρτζης που συνεχίζουν σήμερα την παράδοση με νέο εξοπλισμό.