Αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο αν έχουν παίξει και σε άλλες ομάδες κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Κι όμως γίνεται. Ο Γιώργος Πρίντεζης είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. ΠΡΙΝ από τα κατορθώματα του Πρίντεζη, πρέπει να μπείτε ΕΔΩ για να βρείτε ξεχωριστές πληροφορίες για το παμε στοιχημα
Ο Έλληνας πάουερ-φόργουορντ λοιπόν, ένα από τα πλέον ολοκληρωμένα «τεσσάρια», όπως λέγαμε παλιά, που έχουν πατήσει τα ευρωπαϊκά παρκέ είναι Ολυμπιακός. Και δεν καταγράφεται αυτό με διάθεση λαϊκισμού. Όχι, είναι απλά η αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι πως ο Πρίντεζης ήταν από μικρό παιδί Ολυμπιακός. Δεν το «πούλησε» όμως ποτέ αυτό για να καθιερωθεί. Δούλεψε, μόχθησε, σκληρά, ακόμη πιο σκληρά, μέχρι να γίνει, πρώτα απαραίτητος αγωνιστικά και μετά ο υπαρχηγός του Ολυμπιακού, πίσω από τον Βασίλη Σπανούλη. Αξίζει λοιπόν να δούμε την πορεία του μέχρι σήμερα, που έχει φτάσει πια στα 35 του έτη και ανανέωσε για μία ακόμη χρονιά με τα ερυθρόλευκα.
Το στάδιο της προπαρασκευής
Αλησμόνητος για τον ίδιο ο τελικός της Ρώμης. Ο Ολυμπιακός κερδίζει την Μπαρτσελόνα και κατακτά την πρώτη του Ευρωλίγκα. Ο ίδιος είναι 12 ετών. Ένα παιδί που υποστηρίζει τον Ολυμπιακό. Ένα παιδί όμως που συνάμα έχει το δικό του όνειρο. Να είναι αυτός κάποια στιγμή στο παρκέ για να κερδίσει με τα ερυθρόλευκα την Ευρωλίγκα και πολλούς τίτλους. Και επειδή τα όνειρα όταν τα κυνηγάς πραγματοποιούνται, ο Πρίντεζης έκανε αλήθεια το δικό του όνειρο.
Τα πρώτα βήματα
Ο Πρίντεζης έπιασε για πρώτη φορά την πορτοκαλί μπάλα και ανέπτυξε μαζί της μία ερωτική σχέση στον Άγιο Δημήτριο (για τους παλαιότερους, στο Μπραχάμι). Η ομάδα της περιοχής, ο Κρόνος Αγίου Δημητρίου, είχε ήδη αναδείξει έναν αθλητή που έπαιξε σε κορυφαίο επίπεδο και φόρεσε και τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος, τον Χρήστο Μυριούνη. Εκεί έμελλε να παίξει μέχρι τα 15 του. Τότε ο Ολυμπιακός ανακάλυψε αυτό το ταλέντο και το έντυσε στα ερυθρόλευκα. Το όνειρο αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά (αν και ακόμη είναι πολύ νωρίς).
Ο παράγοντας… Μπαρτζώκας
Μένει στον Ολυμπιακός μέχρι το 2006 αλλά δεν πείθει. Δεν έχει γίνει απαραίτητος. Βέβαια είναι ακόμη πολύ μικρός. Από τα 15 σου μέχρι τα 21 είναι δύσκολο να καθιερωθείς ως βασικός σε αυτό το επίπεδο. Κι εκεί υπάρχει ένας X-Factor που έχει ονοματεπώνυμο. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι στην Ολύμπια Λάρισας και τον θέλει. Τον θέλει πολύ και τον παίρνει ως δανεικό. Εξαιρετική χρονιά για τον Πρίντεζη υπό της οδηγίες του Έλληνα κόουτς και επιστρέφει στον Ολυμπιακό την επόμενη χρονιά. Μένει για δύο χρονιές, αλλά και πάλι δεν είναι απαραίτητος.
Ο δεύτερος δάσκαλος
Τότε μπαίνει στον χορό ένας άνθρωπος στον οποίο το ευρωπαϊκό μπάσκετ χρωστάει πολλά (και φυσικά και ο Πρίντεζης). Ο δάσκαλος κόουτς Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες τον παίρνει στη Μάλαγα. Θα κάτσει εκεί μέχρι το 2011. Δύσκολη περίοδος, αλλά έμαθε πολλά και σαν παίκτης και σαν άνθρωπος. Οι μεγάλες όμως αγάπες όμως δεν πάνε μόνο στον παράδεισο, έχουν και επιστροφές. Κι αυτή η επιστροφή θα είναι η τρίτη και φαρμακερή. Ο Πρίντεζης επιστρέφει στα 26 του χρόνια, πιο ολοκληρωμένος και πιο ώριμος από ποτέ στον Ολυμπιακό.
Κι αρχίζει η απογείωση
Η σκληρή δουλειά είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχεις στον επαγγελματικό αθλητισμό. Κι ο Πρίντεζης δούλεψε πολύ, ήταν όμως κι οι συγκυρίες μαζί του. Βέβαια όταν θες κάτι τόσο πολύ κι οι υπόλοιποι παράγοντες είθισται να δουλεύουν υπέρ σου. Μετά τον Μπαρτζώκα και τον Ρενέσες, ο Πρίντεζης θα δουλέψει με τον «σοφό» Ντούσαν Ίβκοβιτς και μαζί του θα φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης. Το 2012 λοιπόν με δικό του buzzer beater, o Ολυμπιακός θα κάνει επική ανατροπή για να κατακτήσει την Ευρωλίγκα κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Ήταν 13 Μαΐου του 2012, μία ημερομηνία που δεν θα ξεχάσει ποτέ για το τελικό… 62-61. Το πεταχτάρι είναι πια θρυλικό κι έχει το δικό του όνομα.
Η επανένωση με τον Μπαρτζώκα
Την επόμενη χρονιά ο Ίβκοβιτς αποχωρεί και ο κόουτς Μπαρτζώκας παίρνει την πρώτη μεγάλη δουλειά της καριέρας του. Ελάχιστοι τον πιστεύουν. Αυτός όμως οδηγεί τον Ολυμπιακό σε δεύτερη σερί Ευρωλίγκα, φυσικά με πρωταγωνιστή τον Πρίντεζη, ο οποίος είναι πια ο δεύτερος μεγάλος σταρ του Ολυμπιακού πίσω από τον Βασίλη Σπανούλη.
Σπανούλης-Πρίντεζης-Καλάθι
Το σενάριο του 2012 επαναλήφθηκε το 2015. Ήταν στα πλέι οφ τότε. Ένα βήμα πριν το φάιναλ φορ. Με το σκορ στο 68-68 και με 5.2 για τη λήξη ο Ολυμπιακός παίζει με την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ. Ο Σπανούλης έχει την μπάλα, όπως και το 12. Ντριπλάρει, πασάρει στον Πρίντεζη και αυτός εκτελεί πίσω από τη γραμμή των τριών πόντων. Και τότε αναφωνεί ο Βαγγέλης Ιωάννου… «Ο Άγιος Γεώργιος Πρίντεζης».
Η απώλεια και το ένδοξο τέλος
Το 2016 κατά την περίοδο των τελικών με τον Παναθηναϊκό, ο Πρίντεζης θα χάσει τον πατέρα του. Επιλέγει να αγωνιστεί, ο κόσμος τον αγκαλιάζει, το δέσιμο γίνεται ακόμη πιο δυνατό και για τις δύο πλευρές. Μία σχέση που μοιάζει άρρηκτη. Το 2017 ο Πρίντεζης ανανεώνει για τρία ακόμη χρόνια και τώρα για έναν ακόμη. Διοίκηση, Πρίντεζης, κόσμος, φροντίζουν με τον καλύτερο δυνατό, αυτή η καριέρα να έχει το τέλος που της αξίζει. Ένα ερυθρόλευκο τέλος με σεβασμό και αναγνώριση από όλες τις πλευρές.