Μοχάμεντ Μασάλι: «Έφυγε» ο «γιατρός των φτωχών»

Αν μπορούσε κανείς να προσωποποιήσει τον όρκο του Ιπποκράτη ένα από τα πρόσωπα αυτά θα ήταν σίγουρα ο Μοχάμεντ Μασάλι, ο Αιγύπτιος γιατρός ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες σε ηλικία 76 ετών,  έχοντας αφήσει παρακαταθήκη το άγνωστο για τους περισσότερους, αλλά σπουδαίο έργο του. Οι μαρτυρίες όλων εκείνων που θεραπεύτηκαν και φροντίστηκαν από τον συγκεκριμένο γιατρό θα μείνουν στη ιστορία διατηρώντας το πνεύμα του αθάνατο στους αιώνες της Αιγυπτιακής και ιατρικής ιστορίας.

Τον αποκάλεσαν “άγιο” και ‘γιατρό των φτωχών” γιατί δεν καταδέχονταν να πληρωθεί από οικογένειες που με μεγάλη δυσκολία τα έβγαζαν εις πέρας. Η υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του να βοηθά χωρίς χρήματα άπορους έγινε όταν ένα παιδί αυτοκτόνησε για να μην επιβαρύνει οικονομικά την οικογένειά του.  «Υποσχέθηκα στον Θεό ότι δεν θα έπαιρνα ούτε σεντ από έναν φτωχό ασθενή και ότι θα έμενα στην κλινική μου για να βοηθήσω τους ενδεείς». Ο Μοχάμεντ Μασάλι κράτησε την υπόσχεσή του.

https://twitter.com/TheTactikalOne/status/1288046180442800129

Ο Μασάλι σε μια συνέντευξή του είχε αποκαλύψει τον λόγο που αποφάσισε να μην εισπράττει αμοιβή από τους άπορους και φτωχούς της χώρας του: «Ένα παιδάκι που έπασχε από διαβήτη ήρθε με την μητέρα του στο ιατρείο κλαίγοντας. Έπρεπε να αρχίσει ενέσεις ινσουλίνης. Η μητέρα, με δάκρυα, με ενημέρωσε πως αν αγόραζε τις ενέσεις ινσουλίνης δεν θα είχε χρήματα για να προμηθευτεί φαγητό. Είχε μόνο χρήματα για ψωμί και φαλάφελ». Το αγόρι λίγες μέρες μετά αυτοκτόνησε, αφήνοντας ένα σημείωμα στη μητέρα του που εξηγούσε ότι δεν ήθελε να είναι βάρος για την οικογένεια και τα αδέλφια του. Ο Μασάλι κλήθηκε να βοηθήσει, αλλά δεν μπόρεσε να σώσει το νεαρό αγόρι που πέθανε στην αγκαλιά του.

«Τότε ήταν που αποφάσισα να αφιερώσω τις γνώσεις μου για τη θεραπεία των φτωχών», είπε με θλίψη ο γιατρός. Πολλές φορές δεν πήρε καθόλου χρήματα από τους ασθενείς του ή άλλες φορές εισέπραττε απλά πέντε λίρες Αιγύπτου, περίπου 30 λεπτά του ευρώ. Σε μήνυμά του στο Facebook, ο Αχμέντ Ελ Ταγιέμπ, ο μεγάλος ιμάμης του τζαμιού Αλ Αζχάρ, έγραψε για το θάνατο του μεγάλου αυτού ανθρώπου: «Είθε ο Θεός να αναπαύσει τον γιατρό των φτωχών, τον δρ. Μοχάμεντ Μασάλι. Κατάλαβε γρήγορα τη ματαιότητα της ζωής και προτίμησε να βοηθήσει φτωχούς και άπορους ασθενείς ακόμη και τις τελευταίες μέρες της ζωής του.

Ο Μασάλι έλεγε συχνά: «Η ιατρική είναι ανθρωπιστικό επάγγελμα και όχι εμπορικό. Ένας από τους γιατρούς που με δίδαξαν στο πανεπιστήμιο, μου είπε κάποτε: αν πρόκειται να ασκήσεις την ιατρική για να αγοράσεις ένα διαμέρισμα ή ένα πολυτελές αυτοκίνητο, μην μελετάς φαρμακολογία, στρέψε την προσοχή σου στα οικονομικά και στο χρηματιστήριο».

Για πάνω από 50 χρόνια εργαζόταν καθημερινά δέκα ώρες φροντίζοντας τους ασθενείς του, Κόπτες Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, όχι μόνον χωρίς πληρωμή αλλά πολλές φορές έδινε και τα χρήματα για την φαρμακευτική αγωγή τους. Κάθε μέρα δεκάδες ασθενείς περίμεναν έξω απ’ το ταπεινό ιατρείο του. Όταν ένας επιχειρηματίας ενημερώθηκε γι’ αυτόν και το έργο του, του έδωσε 20.000 και ένα αυτοκίνητο. Ωστόσο, έμαθε αργότερα ότι ο Μοχάμεντ είχε πουλήσει το αυτοκίνητο για να βοηθήσεις φτωχούς ασθενείς του κι είχε δώσει όλα τα χρήματα για να αγοράσει εξεταστικά μηχανήματα.

Η ζωή τον έμαθε να ζει με λίγα μιας και ο ίδιος υπήρξε παιδί πολύ φτωχής οικογένειας. ήρθε στη ζωή το 1944 και μεγαλώνοντας έκανε διάφορα επαγγέλματα για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες, αλλά και τα δίδακτρα των σπουδών. Οι γονείς του, αν και φτωχοί, τον είχαν κάνει να καταλάβει ότι μόνο μέσα από το σχολείο και το πανεπιστήμιο θα μπορούσε να έχει μια καλύτερη ζωή από εκείνους. Ο σπουδαίος γιατρός αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου στο Κάΐρο το 1967 και ειδικεύτηκε στην επιδημιολογία, τη γενική ιατρική και την παιδιατρική. Εργάστηκε σε κλινικές υγείας και κέντρα συνδεδεμένα με το υπουργείο Υγείας σε διάφορους τομείς.

Οκτώ χρόνια μετά την αποφοίτησή του από την Ιατρική, ο Dr Mohamed Al Gharbiyah άνοιξε ιδιωτικό ιατρείο όπου εκεί άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα γνωστός για τις πενιχρές αμοιβές που ζητούσε από τους ασθενείς του. Η εργασιακή του καθημερινότητα ξεκινούσε από τις 7:30 το πρωί ενώ τα ιατρικά ραντεβού κρατούσαν μέχρι τη Δύση του Ηλίου. Μετά το ιατρείο, πήγαινε για φαγητό στο σπίτι του και μετά συνέχιζε την εξέταση των ασθενών σε κοντινά χωριά.