O βασικός στόχος των Αμερικανών όσον αφορά στη Ρωσία είναι η ανάσχεση της επιθετικής εξάπλωσης της επιρροής της και ο εγκιβωτισμός της (containment). Οι εξελίξεις δείχνουν ότι μέχρι στιγμής τα αποτελέσματα είναι από φτωχά έως αντίθετα.
Στη Συρία η Ρωσία διατηρούσε και διατηρεί βάση στη Λαττάκεια. Μετά την εμπλοκή της στη σύγκρουση με τους τζιχαντιστές όμως, η οποία άλλαξε τον ρου των επιχειρήσεων οδηγώντας στην ήττα του ISIS και διασώζοντας το φιλικό της καθεστώς Άσαντ, το αποτέλεσμα ήταν να αναβαθμιστεί ο ρόλος της στη Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή και να εγκατασταθεί ως η βασική ρυθμιστική δύναμη στην περιοχή. Η μείωση της παρουσίας των Αμερικανών άφησε οικειοθελώς χώρο στη διευρυμένη ρωσική είσοδο αλλά και στην Τουρκία οι κινήσεις της οποίας όμως οριοθετούνται από τη Μόσχα κυρίως και από την Ουάσινγκτον.
Στη Λιβύη οι Αμερικανοί παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς χωρίς άμεση στρατιωτική εμπλοκή και επενδύουν στην Τουρκία για να εξισορροπήσει την ρωσική παρουσία, καθώς οι Ρώσοι στηρίζουν τον Χαλίφα Χάφταρ, αντίπαλο τού ενεργούμενου της Τουρκίας Φαγέζ Αλ Σαράζ.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="872" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Οι Τούρκοι στηρίζουν μαζικά τον Σαράζ με βαρύ οπλισμό, χιλιάδες τζιχαντιστές μισθοφόρους, Τούρκους αξιωματικούς και ειδικές δυνάμεις, ενώ κατασκευάζουν δύο βάσεις. Οι Ρώσοι είναι παρόντες μέσω της ιδιωτικής εταιρείας Wagner και στόχος τους είναι η μόνιμη εγκατάστασή τους μέσω βάσης στις περιοχές που ελέγχονται από τον Χάφταρ. Το ανακοίνωσαν ήδη. «Στη Λιβύη θα μείνουμε». Προφανώς και θα μείνουν. Τέτοια θέση με θέα στη Μεσόγειο δεν είχαν ποτέ.
Η πρόθεση των Τούρκων να καταλάβουν τον Κόλπο της Σύρτης και τη βάση Αλ Τζούφρα, άρα να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ολόκληρη τη Λιβύη, δεν είναι κάτι με το οποίο συμφωνούν οι Ρώσοι και λογικά δεν θα το επιτρέψουν. Ήδη διαμήνυσαν στην Άγκυρα ότι «είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να τα καταφέρετε». Για όσους καταλαβαίνουν, αυτό υπονοεί πολλά περισσότερα από όσα λέει η φράση.
Στην Κύπρο μετά τη νέα εισβολή της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου με το Barbaros και την αδράνεια της ΕΕ η οποία αρκείται σε φραστικές καταδίκες, όπως και οι ΗΠΑ, και καμία από τις δύο δεν επιβάλλει κυρώσεις στην Άγκυρα, ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης πήρε τηλέφωνο τον… Πούτιν.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="675" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Ο κ. Αναστασιάδης προφανώς σκέφθηκε ότι ο μόνος που μπορεί να μαζέψει την Τουρκία, αν θέλει, είναι η Ρωσία, δηλαδή ο Πούτιν. Μετά το τηλεφώνημα ανακοινώθηκε ότι θα επισκεφθεί τη Λευκωσία ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Έτσι μετά την ισχυροποίηση της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή όπου κατέστη ο πιο σημαντικός παίκτης και τη νέα τους (μόνιμη) εγκατάσταση στη Λιβύη επανακάμπτουν στην Κύπρο όπου ΗΠΑ και Ευρώπη δεν μπόρεσαν να τιθασεύσουν την πειρατική δραστηριότητα της Τουρκίας. Αν συνεχίσει έτσι η Δύση, το επόμενο θα είναι να καλείται η Ρωσία να διευθετήσει ενδοευρωπαϊκές διαφορές και διαφωνίες στις Συνόδους Κορυφής.