Σήμερα Πέμπτη 23 Ιουλίου συμπληρώνονται παραπάνω από δύο δεκαετίες που το λαμπρό αστέρι, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, δεν είναι πιο εδώ καθώς «έσβησε» για πάντα.
«Μία πολύ δύσκολη ημέρα η σημερινή. Λείπεις σε όλους μας και δεν σε ξέχασε κανείς. Συνέχισε να χαμογελάς στην αιωνιότητα«», είναι το μήνυμα που συνοδεύει μια φωτογραφία της στο γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, στο Instagram. Η Ελληνίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου καθώς και θεατρική επιχειρηματίας, γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 και πέθανε στις 23 Ιουλίου του 1996 ενώ φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="1425" width="1900" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Οι τελευταίες της στιγμές
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έφυγε από τη ζωή πριν από 24 χρόνια, ωστόσο μοιάζει σαν να μην έχει φύγει λεπτό από κοντά μας. Η θεία της, Δανάη Κουμουνδούρου, για πρώτη φορά ανοίγει την καρδιά της στην Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα μιλώντας για τη δική της Αλίκη. «Την έζησα όσο ελάχιστοι άνθρωποι από τότε που ήμαστε παιδιά μέχρι που έκλεισε τα ματάκια της. Ωστόσο, για εμάς δεν έχει φύγει ούτε λεπτό από κοντά μας. Ζει στις αναμνήσεις μας, τις καθημερινές σκέψεις μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πόνο της μητέρας της όταν η Αλίκη έφυγε από τη ζωή, που έλεγε και ξανάλεγε για δέκα ολόκληρα χρόνια, έπρεπε να φύγω εγώ και όχι το Αλικάκι».
«Για εμάς δεν άλλαξε ποτέ ο χαρακτήρας της. Παρέμεινε το Αλικάκι που ξέραμε από παιδί. Αν και ζήσαμε και τις εποχές που ο κόσμος παραληρούσε για εκείνη και έκανε ουρές στα θέατρα για να την απολαύσει, για εμάς παρέμενε η δική μας Αλίκη Βουγιουκλάκη που ξέραμε, χωρίς μακιγιάζ και χρυσόσκονη. Την είδα δύο μέρες πριν φύγει από τη ζωή. Η Αλίκη ήταν πολύ όμορφη μέχρι την τελευταία στιγμή. Ήμαστε έξω από το δωμάτιό της, άνοιξε η πόρτα, της κούνησα το χέρι, μας είδε, ανοιγόκλεισε τα μάτια της σαν να μας χαιρετούσε. Είχε επαφή με την πραγματικότητα μέχρι που έκλεισε τα μάτια της. Εμείς περιμέναμε να συμβεί το μοιραίο. Αυτή που δεν το περίμενε ήταν η μητέρα της…».
Μετά από δύο μήνες νοσηλείας, η Αλίκη Βουγιουκλάκη πέθανε στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, από καρκίνο στο συκώτι με επίσημη αιτία θανάτου το ηπατικό κώμα, στο οποίο είχε περιπέσει τις τελευταίες ώρες. Ακολούθησε διήμερο λαϊκό προσκύνημα της σορού της στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 24 Ιουλίου 1996, εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε την επομένη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και πλήθους κόσμου, που έδωσε στην κηδεία τη μορφή λαϊκού προσκυνήματος.
Η ανάρτηση του Κώστα Σπυρόπουλου
Ο ηθοποιός Κώστας Σπυρόπουλος δημοσίευσε φωτογραφία του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη για τα 24 χρόνια από το θάνατό της. Ήταν 23 Ιουλίου του 1996, όταν λίγο μετά τις 10 το πρωί η «Εθνική Σταρ» έφυγε από κοντά μας και ο χαμός της βύθισε στο πένθος ολόκληρη την Ελλάδα.
Στο πλευρό της, τις τελευταίες της στιγμές εκτός από την οικογένειά της, ήταν και ο τελευταίος της σύντροφος, ο Κώστας Σπυρόπουλος. Για περίπου 10 χρόνια ο ταλαντούχος ηθοποιός έζησε μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Την αγάπησε και τον αγάπησε μέχρι το τέλος. Σήμερα, αυτή τη θλιβερή επέτειος του θανάτου της, ο Κώστας Σπυρόπουλος δημοσίευσε κοινή τους φωτογραφία στο Instagram γράφοντας ένα συγκινητικό μήνυμα.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="476" width="919" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο το 1953, ενώ ήταν δευτεροετής μαθήτρια της Σχολής, ενώ τον επόμενο χρόνο πραγματοποίησε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Πρωταγωνίστησε σε 42 κινηματογραφικές ταινίες, συμπεριλαμβανομένης και της τουρκικής διασκευής της ταινίας «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» με τον τίτλο «Sıralardaki Heyecanlar» (1963), οι περισσότερες των οποίων έγιναν τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες και κατάφεραν να εκτινάξουν την καριέρα της στα ύψη και να της αποδοθεί ο χαρακτηρισμός της «Εθνικής Σταρ».
Το 1952 έδωσε κρυφά από την οικογένειά της εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε τρία χρόνια μετά με Λίαν Καλώς, χάνοντας το Αριστείο λόγω της αυστηρής βαθμολόγησης του Δημήτρη Χορν. Προτού ακόμη αποφοιτήσει από τη Σχολή ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στο θέατρο. Στον πρώτο της θεατρικό ρόλο υποδύθηκε τη Λουιζόν στο έργο «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου το 1953, ενώ η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε στην ταινία «Το ποντικάκι» το 1954.
