Ηθοποιός η Χαρούλα Αλεξίου

Η αγαπημένη Χαρούλα Αλεξίου άφησε για πάντα το επαγγελματικό τραγούδι αλλά δεν σταματάει να δημιουργεί και να εξελίσσεται. Εξάλλου η σκηνή «ζητάει» την Χαρούλα, που δοκιμάζεται σε νέα μονοπάτια καλλιτεχνικής δημιουργίας. Αυτήν τη φορά θα δούμε την μεγάλη καλλιτέχνιδα σε ρόλο ηθοποιού στη σκηνή του Μικρού Παλλάς στο έργο «Μεταμφίεση» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη.

Η σκηνή του Μικρού Παλλάς υποδέχεται μια μεγάλη καλλιτέχνιδα

Σύμφωνα με το Flash.gr, η σπουδαία τραγουδίστρια, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου θα απευθύνεται στο κοινό κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων- όπως αναφέρεται στην ανάρτηση της Χαρούλας Αλεξίου στο Instagram. Η δημοφιλής καλλιτέχνιδα θα μοιραστεί μαζί μας τη ζωή μιας ασυνήθιστης γυναίκας.

Άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με απόλυτη σοβαρότητα θα ανοίξει μπροστά μας όλα της τα χαρτιά εξηγώντας μας πώς έμαθε να μεταμφιέζει την όψη της αλλά και την ψυχή της. Η ηρωίδα κάνει τον απολογισμό της ακροβατώντας επιδέξια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ειλικρίνειας και παραπλάνησης, κωμικότητας και άκρως τραγικής μοναξιάς. Βρίσκεται σε μία διαρκή μεταμόρφωση για να μπορέσει να συνεχίσει.

Πριν λίγο καιρό λίγο καιρό η Χάρις Αλεξίου μας ανακοίνωσε την απόφασή της να εγκαταλείψει το τραγούδι καθώς, όπως η ίδια εξομολογήθηκε, δεν μπορεί να τραγουδήσει όπως παλιά. Με αυτή την ιδιαίτερη θεατρική επιλογή, η Χάρις Αλεξίου πραγματοποιεί την πρώτη συνεργασία της με τα Αθηναϊκά Θέατρα. Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Σταύρος Ράγιας.

Η υπόθεση του έργου «Μεταμφίεση»

Μία γυναίκα χωρίς όνομα, μέσα στην ησυχία του μικρού της κόσμου, μονολογεί. Η σημερινή μέρα δεν είναι τυχαία. Συμπληρώνονται κάποια χρόνια από το θάνατο ενός ανθρώπου που στάθηκε σημαντικός για τη ζωή της. Εκείνη δούλευε τότε ως νυχτερινή αποκλειστική του νοσοκόμα. Κι αυτός, λάτρευε να της μιλά με τις ώρες. Οι διηγήσεις του “Γέρου” της καθώς και μια εξωφρενική συγκυρία θα αλλάξει τα πάντα μέσα σε μια μέρα.

Η ηρωίδα βλέπει το είδωλό της στον καθρέφτη αντεστραμμένο και δεν το αναγνωρίζει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από την πραγματικότητα, σκέφτεται. Ούτε και αλήθεια γίνεται να υπάρξει δίχως τη λάμψη μιας απάτης. Η ηρωίδα κάνει τον απολογισμό της ακροβατώντας επιδέξια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ειλικρίνειας και παραπλάνησης, κωμικότητας και άκρως τραγικής μοναξιάς. Καθώς μιλά και ακούει τη φωνή της αιχμαλωτίζεται κι η ίδια στον ιστό της σαγηνευτικής της αφήγησης. Όλα είναι πάντα αλλιώς, κι η ίδια είναι πάντα μια άλλη