Από το “μένουμε Ευρώπη” στο “κάνουμε ότι πει η Ευρώπη” στα εθνικά θέματα

Το 2015, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, όποιος τολμούσε να αναρωτηθεί καλοπροαίρετα κι όχι επεισή ήταν “αντι-ευρωπαίος” ,αν έχουμε “σχέδιο Β”, εξασφάλιζε την κατηγορία του “αιθεροβάμονα” στην καλύτερη περίπτωση και του “προδότη” στην χειρότερη…Υπήρχε το “στρατόπεδο” των “Μένουμε Ευρώπη”. Με κάθε κόστος όπως φάνηκε στη συνέχεια…

Σήμερα στο πεδίο των κρίσιμων εθνικών θεμάτων έχουμε όπως φαίνεται το “στρατόπεδο” των “Κάνουμε ότι πει η Ευρώπη”! Μετά και από τις χθεσινές, απαράδεκτα χαλαρές δηλώσεις από τις Βρυξέλλες για όσα πράττει ο Ερντογάν, δεν νομίζουμε ότι έχει απομείνει κάποιος, που να ΄χει επαφή με την πραγματικότητα και να πιστεύει ότι έχουμε κάτι να περιμένουμε από την ΕΕ. Συνεπώς επιστρέφουμε στο ερώτημα του 2015 ,για πολύ σοβαρότερα θέματα από εκείνα της οικονομίας: Έχουμε “σχέδιο Β”;

Επαναλαμβάνουμε διαρκώς ότι θα ΄μαστε μόνοι απέναντι στην Τουρκία. Αλλά από την άλλη το μόνο που διαπιστώνουμε ότι κάνουμε είναι να περιμένουμε μια δήλωση, μια ανακοίνωση, ένα ανακοινωθέν από τους “συμμάχους” για να ΄χουμε κάτι να λέμε στα δελτία ειδήσεων και στις εφημερίδες! Την ίδια ώρα στο εσωτερικό της χώρας ακούγονται φωνές που ακυρώνουν το μήνυμα ισχυρής αποτροπής που μέχρι πρόσφατα προσπαθούσαμε να μεταδώσουμε. Οι δηλώσεις του Α/ΓΕΕΘΑ περί δυναμικής αντιμετώπισης, ακυρώθηκαν γρήγορα από άλλες που είχαν να κάνουν με την απόσταση του Καστελόριζου από την ηπειρωτική Ελλάδα και με προτάσεις περί ανάγκης διαλόγου με την Τουρκία.

Προετοιμάζεται η χώρα για τα χειρότερα; Πως; Η μοναδική σοβαρή πρωτοβουλία που έχει αναληφθεί είναι η προσπάθεια για την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία. Προχωράει; Είμαστε διατεθειμένοι να αγνοήσουμε τη Γερμανία και τις “συμβουλές” της;

Οι προθέσεις του Βερολίνου είναι γνωστές και φάνηκαν από την προτροπή της Μέρκελ να μιλήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον Τούρκο πρόεδρο. Ποια προετοιμασία να γίνει με το νοσηρό πολιτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες εβδομάδες στο εσωτερικό της χώρας;

Σ΄ ότι αφορά τους ανύπαρκτους Ευρωπαίους: Η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να υψώσει τη φωνή της και να τους δώσει να καταλάβουν ότι δεν είναι ο “αδύναμος κρίκος” της περιοχής; Ότι είναι έτοιμη να ανταποκριθεί όχι με “συζητήσεις”, “δηλώσεις” και “ανακοινώσεις” στις κινήσεις του Ερντογάν το επόμενο διάστημα; Είναι διατεθειμένη να εξηγήσει στους Ευρωπαίους ότι δεν πρόκειται να τους ακολουθήσει στην αυτοκαταστροφική τους παράδοση σ΄ έναν ηγέτη που δεν κρύβει πλέον τις ακραίες και σαφώς αντιδυτικές του απόψεις; Ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στην παράδοση των “κλειδιών” της Μεσογείου σ΄ έναν ηγέτη που επιδιώκει την ισλαμοποίηση της;

Ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας είπε χθες ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να απαντήσει ακόμη και στρατιωτικά αν η Τουρκία ξεπεράσει το όριο. Ελπίζουμε αυτή να ΄ναι συνολικά η θέση της κυβέρνησης. Προφανώς δεν είναι αυτός ο εύκολος δρόμος, αλλά σίγουρα δεν είναι τόσο καταστροφικός όσο αυτός που τώρα ακολουθούμε.