Το επιτελικό κράτος της Δεξιάς ετοιμάζεται να γιορτάσει τον έναν χρόνο στην εξουσία με μία ακόμη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ. Για τα πεπραγμένα του όταν ήταν στην κυβέρνηση (όχι στην εξουσία την οποία δεν κατέκτησε ποτέ). Το εάν θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα κανείς δεν ξέρει. Ίσως μάθουμε στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει ξανά εκλογές στο μέλλον και έχοντας πλέον γνώση καταφέρει να κατακτήσει και την εξουσία.
Επί του παρόντος όμως κυβέρνηση είναι η ΝΔ η οποία έχει μετατρέψει την πολιτική ζωή της χώρας σε έναν ατέλειωτο βουρκότοπο, με την βοήθεια των πάντα πρόθυμων, σιτιζόμενων αλλά -μην ξεγελιούνται στο Μαξίου- αχόρταγων μέσων ενημέρωσης. Υποκλοπές συνομιλιών του Νίκου Παππά, δίχως καμία ομολογία παρανομίας, από ένα σκοτεινό πρόσωπο, φίλο του Αντώνη Σαμαρά . Προσπάθεια απαξίωσης του πολιτικού αντιπάλου στην Προανακρική, την οποία επίσης καθοδηγεί ο Αντώνης Σαμαράς, μέσω αμφιλεγόμενων στοιχείων και με καταστρατήγηση όλων των δικαιωμάτων του, Δημήτρη Παπαγγελόπουλου. Ήσσονος σημασίας και αμφίβολης αξίας “αποκαλύψεις” εναντίον στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για πράγματα και καταστάσεις που συνέβησαν πριν από πέντε χρόνια. Ακόμη κι έτσι όμως παρά την παντοδυναμία στους μηχανισμούς του κράτους και στα ΜΜΕ, αναδεικνύονται σειρά παράνομων πράξεων στελεχών της ΝΔ και καταχρήσεων εξουσίας, ακόμη και όταν στην κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθούσε ανεπιτυχώς να ελέγξει κάποιους μηχανισμούς.
Το ερώτημα είναι το εξής:
Αφού η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προηγούνται καθαρά στις δημοσκοπήσεις και υποτίθεται ότι είναι πολιτικά κυρίαρχος, γιατί καταφεύγουν σε πολιτική λασπομαχία και επιστρατεύουν τα πλήρως αναξιόπιστα μέσα ενημέρωσης; Τέτοιες μεθόδους, με καταγγελίες σκανδάλων κλπ ακολουθεί συνήθως η αντιπολίτευση, για να πλήξει την κυβέρνηση. Γιατί τώρα οι όροι έχουν αντιστραφεί και η κυβέρνηση της αριστείας δεν επιθυμεί ήρεμο πολιτικό κλίμα για να προωθήσει απρόσκοπτα το κυβερνητικό της έργο, αλλά προκαλεί ένταση και όξυνση; Γιατί η επικράτησή της δεν βασίζεται στο δικό της θετικό έργο, αλλά στην κατασυκοφάντηση του αντιπάλου μέσω του μηχανισμού των ΜΜΕ που έχει μπουκώσει στο χρήμα; Που πήγε ο εκσυγχρονισμός, ευρωπαϊκός αέρας, οι μεταρρυθμίσεις, η αριστεία, όλα εκείνα στα οποία πίστεψαν πολλοί ψηφοφόροι που τώρα αποδεικνύονται αφελείς;
Ότι κι αν λένε οι επιτελείς του Μαξίμου το νοσηρό πολιτικό κλίμα, την όξυνση και την αντιπαράθεση, το χρεώνεται η κυβέρνηση. Εξ ορισμού. Πόσο μάλλον όταν το επιδιώκει. Μία μόνο απάντηση πολιτική υπάρχει: Πέρα από τις επικοινωνιακές φανφάρες η κυβέρνηση Μητσοτάκη έναν χρόνο μετά την ανάρρησή της στην εξουσία έχει μόνο αποτυχίες να επιδείξει. Ας προβάλλουν οι υποστηρικτές της την καραντίνα, δηλαδή τα έκτακτα διοικητικά μέτρα, ως πολιτική επιτυχία και ας κρύβουν την αποτυχία της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής πίσω από τον κορονοϊό. Είναι θέμα χρόνου να αποκαλυφθεί ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η ταχύτερα αποδομούμενη κυβέρνηση της αντιπολίτευσης. Διατηρείται χάρη στην προηγούμενη κυβέρνηση που της άφησε στο συρτάρι 37 δις ευρώ.
Εν τέλει ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να καταλήξει αν θέλει να ακολουθεί τις εντολές του Σαμαρά και των ΜΜΕ -που φυσικά διαθέτουν τεχνογνωσία εξουσίας και βρώμικου παιχνιδιού – ή να κυβερνήσει. Το δεύτερο πάντως δεν είναι εύκολο.