Ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να κάνει πίσω είναι σαφές. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα για τον απλό λόγο ότι δεν μπορεί. Η Τουρκία ζητά πλήρη παράδοση της κυριαρχίας της χώρας, κάτι που ακόμα και αυτοί οι οποίοι ενδεχομένως δεν θα είχαν πρόβλημα με κάτι τέτοιο διότι έχουν κόψει δεσμούς με το εθνικό υποκείμενο, αφενός δεν τολμούν να το πουν ανοιχτά, αφετέρου είναι ισχνή και αξιολύπητη μειοψηφία από αυτές που υπάρχουν σε κάθε έθνος.
Όταν λοιπόν Ελλάδα και Τουρκία συναντηθούν στο σημείο από το οποίο καμία δεν μπορεί να κάνει πίσω θα έχουμε φθάσει στο σημείο «βρασμού» της θάλασσας. Διότι από τη θάλασσα θα ξεκινήσει ό, τι είναι να γίνει. Γνωρίζουμε λοιπόν τι θα γίνει, πιθανολογούμε την περιοχή στην οποία θα γίνει, στην ελληνική υφαλοκρηπίδα κάπου μεταξύ Κρήτης και Καστελόριζου, και ξέρουμε τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει, με την αποστολή τουρκικού ερευνητικού ή και γεωτρύπανου. Μένει να απαντηθεί το «πότε».
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="644" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Casus belli
Η Τουρκία έχει ήδη μπει στη φάση της επικοινωνιακής προπαρασκευής, επιχειρώντας παράλληλα να παραλύσει προκαταβολικά την ελληνική αντίδραση θέτοντας ακόμα ένα… casus belli. Ο σύμβουλος του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, Μεσούτ Χακκί, μέλος του συμβουλίου για την Ασφάλεια και την Εξωτερική Πολιτική, άρα με θεσμικό ρόλο, άρχισε να ξεδιπλώνει το πλαίσιο προσπαθώντας να μεταφέρει το δίλημμα της αντίδρασης στην Ελλάδα, αλλά βάζοντας ταυτόχρονα στο κάδρο και το Ισραήλ…: «Η Τουρκία θα θεωρήσει οποιαδήποτε επίθεση της Ελλάδας σε ερευνητικό πλοίο στην Μεσόγειο ως αιτία πολέμου και το Ισραήλ θα πληρώσει πολύ βαρύ τίμημα εάν επιτεθεί σε τουρκικά πλοία».
Την ίδια ώρα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας κατά τη συνάντησή του με τον ομόλογό του της Κύπρου Νίκο Χριστοδουλίδη, προειδοποιούσε αναλόγως, αν και σε λιγότερο πολεμικούς τόνους, επιβεβαιώνοντας πάντως ότι πλησιάζουμε στο σημείο του «μη παρέκει»: «Η Τουρκία έχει εξαγγείλει περαιτέρω έρευνες, οι οποίες αν πραγματοποιηθούν θα ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου στην περιοχή μας. Εάν, έστω και καθ΄ υπόθεσιν, θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε νησί εντός τουρκικής λίμνης ή θάλασσας, να το ξεχάσει»
Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό, ότι η Τουρκία θέλει να μετατρέψει τη Μεσόγειο σε τίποτα λιγότερο από τουρκική λίμνη. Ο ίδιος σύμβουλος του Ερντογάν που διατύπωσε το νέο casus belli περιγράφει την πρόθεση μετατροπής της Μεσογειακής Λεκάνης σε κλειστή θάλασσα της Τουρκίας, επικαλούμενος το πειρατικό οθωμανικό παρελθόν.
«Οι Τούρκοι είναι εγγόνια του Οθωμανού ναυάρχου Μπαρμπαρόσα που κυριαρχούσε στην Μεσόγειο. Ο αρχαίος οθωμανικός νόμος απαιτούσε από το πλοίο να πληρώσει διόδια για να περάσει (από τα στενά το Γιβραλτάρ). Σε ένα όχι τόσο μακρινό παρελθόν και μιλάω για το 1830, η Αμερική έπρεπε να πληρώσει το τουρκικό Ναυτικό για να περάσει από το Γιβραλτάρ. Τολμά τώρα η Ελλάδα των 8,5 εκ. κατοίκων να μας περιορίζει στην θάλασσα».
Με δεδομένη λοιπόν την απόφαση της Τουρκίας να εξαφανίσει την Ελλάδα από τη Μεσόγειο, του Αιγαίου συμπεριλαμβανομένου, την προφανή άρνηση με κάθε κόστος της χώρας μας να αποδεχθεί κάτι τέτοιο και έχοντας εξ αυτού του λόγου απαντήσει το τι θα γίνει, γιατί θα γίνει και που θα γίνει, μένει να απαντηθεί το «πότε».