Στόχος είναι πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ

Όταν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ρωτούσαν τους πολιτικούς του τότε ΠΑΣΟΚ και μετά ΚΙΝΑΛ ή τους δημοσιογράφους των συστημικών ΜΜΕ “γιατί τόσο σκληρή και μονόπλευρη κριτική προς την κυβέρνηση της Αριστεράς;”, η απάντηση ήταν: “μα αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, σε ποιόν να ασκήσουμε κριτική;”. Το επιχείρημα είναι διαχρονικά βάσιμο, η εκάστοτε κυβέρνηση συγκεντρώνει τα βέλη της κριτικής. Βεβαίως ο αντίλογος ήταν ότι τα ίδια μέσα ενημέρωσης δεν είχαν την ίδια συμπεριφορά επί κυβέρνησης Σαμαρά. Αλλά εδώ ισχύει ότι και με τα εγκλήματα, το ότι οι αρχές άφησαν έναν εγκληματία ατιμώρητο δεν δημιουργεί προηγούμενο και για τους άλλους. Έστω κι έτσι, είπαν κάποιοι καλοπροαίρετοι και αφελείς, καιρός ήταν τα ελληνικά ΜΜΕ να ανακαλύψουν ξανά τον ρόλο τους, αυτό της κριτικής απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση. Αλλά φευ…

Έναν χρόνο μετά τη νίκη στις εκλογές της ΝΔ τα ίδια μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να αντιπολιτεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για την κυβέρνηση, όχι μόνο δεν της ασκούν στοιχειώδη κριτική, αντίθετα την λιβανίζουν νυχθημερόν και σε κάθε ευκαιρία. Η εβδομάδα που μας πέρασε δίνει ένα καλό παράδειγμα. Υπήρχαν οι διάλογοι Μυωνή-Παππά, παράνομα ηχογραφημένοι που δεν εμπεριέχουν κάτι ποινικά επιλήψιμο (Αν ο Μυωνής δωροδόκησε τον Παππά τότε είναι εξίσου ένοχος και δεν θα έδινε ποτέ στοιχεία εναντίον του). Τότε τι περιέχουν οι διάλογοι, συνήθεις αμετροέπειες που μετέρχονται σε προσωπικές τους συνομιλίες οι πολιτικοί όλων των κομμάτων. Ωστόσο δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι είναι ένα ενδιαφέρον κουτσομπολίστικο θέμα στο οποίο μπορεί να θεμελιωθούν και αιτιάσεις για την άσκηση της εξουσίας επί ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά το ανέβασαν όσο μπορούσαν.

Μόνο που είναι ένα θέμα που αφορά το παρελθόν. Από την άλλη υπήρχε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός της Novartis με το αμερικανικό δημόσιο. Ακόμη και κάτοχος Lower με αγγλικά από τον Στρατηγάκη μπορεί να καταλάβει ότι η Novartis πληρώνει 310 εκατομμύρια δολάρια για να κλείσει η υπόθεση του επηρεασμού των Ελλήνων αξιωματούχων για την ευνοϊκή μεταχείριση των προϊόντων της. Τα αγγλικά του Χάρβαρντ δεν μπορούν να κάνουν την μετάφραση, αλλά τα τζιμάνια των μέσων ενημέρωσης μπορούν αν θέλουν. Αλλά προτίμησαν να το αφήσουν στην άκρη και να υιοθετήσουν την άποψη ότι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός ακυρώνει την θεωρία της ευθύνης των πολιτικών προσώπων. Τότε γιατί πλήρωσε αυτό το ποσό η Novartis; Η δεύτερη υπόθεση που δείχνει το ύφος και ήθος της εξουσίας -όχι του ΣΥΡΙΖΑ που τιμωρήθηκε στις εκλογές-, αλλά της παρούσας κυβέρνησης ήταν η αναφορά του Άδωνι Γεωργιάδη ότι “η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη -που διερευνά την δική του εμπλοκή- θα έπρεπε να είναι φυλακή”. Αν το είχε πει ο Πολάκης οι ενσωματωμένοι των συστημικών ΜΜΕ θα είχαν σηκώσει τον τόπο. Τώρα δεν το πρόσεξαν καν, το κατάπιαν αμάσητο -ως μη όφειλαν- και δέχτηκαν την γελοία δικαιολογία ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης όποτε θέλει μιλάει σαν ιδιώτης.

Το συμπέρασμα από την μεροληπτική συμπεριφορά των συστημικών ΜΜΕ είναι ότι δεν ασκούν έλεγχο στην εξουσία, όπως οφείλει και δικαιούται ο Τύπος, έστω και με υπερβολές.Και τότε και τώρα στόχος τους είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τότε για να πέσει κατά το δυνατόν πιο γρήγορα (που δεν το πέτυχαν) και να χάσει με μεγάλη διαφορά τις εκλογές. Τώρα για να μην επανέλθει στη εξουσία. Το ερώτημα που οφείλεται η μεροληπτική συμπεριφορά που εν τέλει έχει συνέπεια να χάνουν αξιοπιστία και αναγνώστες; Η απάντηση είναι στα 20 εκατομμύρια ευρώ που μοίρασε εν μέσω κρίσης η κυβέρνηση. Σαν μία πρώτη δόση. Γιατί αν δεν είχαν υπάρξει οι αντιδράσεις το βέβαιο είναι ότι θα ακολουθούσαν κι άλλα. Ενώ με τον ΣΥΡΙΖΑ λεφτά στα ΜΜΕ δεν πήγαιναν…