Γυάρος ιστορική μνήμη: Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν να γίνει μνημείο αγώνα στο «Θανατονήσι»

Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με ερώτηση, που κατέθεσαν στη Βουλή, προς τις υπουργούς Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως και Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη προτείνουν να δημιουργηθεί μνημείο αγώνα στο μαρτυρικό νησί της Γυάρου. Οι 37 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ρωτούν εάν η Πολιτεία θα προβεί σε εκταφή, καταγραφή νεκρών, αποκατάσταση λειψάνων και ανέγερση μνημείου στο «Θανατονήσι» κάνοντας τον συγκεκριμένο χώρο πραγματικό τόπο μνήμης, προσβάσιμο σε όλους τους πολίτες. Παράλληλα, ζητούν «στη σημερινή εποχή της κρίσης των αξιών, των εθνικών ιδεωδών και της ιστορικής μνήμης», να αξιοποιηθεί η Γυάρος για εκπαιδευτικούς και πολιτιστικούς σκοπούς.

Τι αναφέρουν στην ερώτησή τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ

Όπως αναφέρουν στην ερώτησή τους οι βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η Γυάρος, «γνωστή και ως ”Νησί ”του Διαβόλου’ ή ‘Θανατονήσι’, είναι ένα διαχρονικό μνημείο αγώνα, κολαστήριο για τους δημοκρατικούς πολίτες του τόπου μας, που θυσιάστηκαν για την ελευθερία και τη διασφάλιση των δημοκρατικών και ανθρωπιστικών αξιών. Ως εκ τούτου, το ελάχιστο χρέος της Πολιτείας είναι να συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα ύπαρξης, διατήρησης και προστασίας τέτοιων τόπων μαρτυρίου του λαού μας και, έμπρακτα, να μεριμνά για την προστασία και τη διαχρονική ανάδειξή τους ως θεματοφυλάκων συλλογικής, ιστορικής και εθνικής αυτοσυνειδησίας».

Οι ερωτώντες βουλευτές σημειώνουν ότι στη Γυάρο «ήταν στρατοπεδευμένοι μέχρι 12.000 πολιτικοί κρατούμενοι, από τους οποίους πολλοί πέθαναν από πείνα, δίψα, έλλειψη ιατρικής περίθαλψης και από τις συνέπειες των βασανιστηρίων. Οι φυλακές του νησιού με την πτώση της Χούντας έκλεισαν, οι τελευταίοι πολιτικοί κρατούμενοι επέστρεψαν – ανάμεσά τους αξιόλογες προσωπικότητες της Πολιτικής, των Γραμμάτων και του Πολιτισμού – και το νησί ερημώθηκε, ενώ χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως πεδίο βολής του Πολεμικού Ναυτικού».

Η Γυάρος, θεωρείται στο σύνολο της διατηρητέο μνημείο και υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Σύρου – Ερμούπολης. Ομως «έχουν περάσει δεκαοχτώ χρόνια από σχετικό αίτημα της τοπικής Μητρόπολης προς το Υπουργείο Πολιτισμού για την επισκευή του Κοιμητηρίου, την περισυλλογή των οστών των ενταφιασμένων και την ανέγερση κοινοταφίου. Η άδεια δε δόθηκε τότε, με την αιτιολογία ότι αποτελούσε στοιχείο εθνικής κληρονομιάς και ότι το έργο αυτό είχε ενταχθεί στο γενικότερο σχεδιασμό συντήρησης των οικοδομημάτων της Γυάρου, κάτι το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε τελικά. Το Κοιμητήριο είναι πολύ μικρό, μόλις 21 τάφοι. Μπορεί σήμερα να δει κανείς σκουριασμένες πινακίδες, πρόχειρα στερεωμένες με σύρματα σε σιδερόβεργες μπηγμένες στο χώμα, όπου αναγράφονται τα ονόματα των νεκρών χωρίς ημερομηνία γέννησης και θανάτου, λείπει, ωστόσο, κάθε σήμανση και ο τάφος τεκμηριώνει μόνο το θάνατο των εκτοπισμένων».