Από την πρώτη γραμμή του άρθρου επισημαίνω ό,τι δε ζητώ εξηγήσεις από το facebook. Είναι μία ιδιωτική εταιρία, προσφέρει δωρεάν ένα μέσο επικοινωνίας των πολιτών, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να το χρησιμοποιεί. Θες να δείχνεις τη ζωάρα που κάνεις; Βλέπεις πακέτο και ό,τι άλλο κρίνει η εταιρία πως θέλει να διαβάσεις.
Από περιεχόμενο άλλων χρηστών (που επιλέγει αυτή ή πληρώνεται για να το κάνεις) και μέσων ενημέρωσης (που επιλέγει αυτή ή πληρώνεται για να το κάνει) μέχρι κανονικές διαφημίσεις και προτάσεις νέων «φίλων» (που επιλέγει αυτή ή πληρώνεται για να το κάνει). Κάπου- κάπου μπορείς να δεις και κάποιον γνωστό σου. Αλλά, δεν είναι αυτό το μυστικό. Αυτό που έχει κάνει τη διαφορά είναι ό,τι η εταιρία σου επιτρέπει να μπαίνεις στη σελίδα όποιου θέλεις και να τον «παρακολουθείς».
Από τη στιγμή, βεβαίως, που ο άλλος εθελοντικά ανεβάζει προσωπικές του πληροφορίες. Και κάτι ακόμη. Υποτίθεται ό,τι η σελίδα διαβάζει τις προτιμήσεις σου και σου παρουσιάζει περιεχόμενο με βάση τα ενδιαφέροντά σου. Το τελευταίο το βρήκα εξαιρετικό. Το πρώτο δε με αφορά. Αλλά, δεν είχα και δεν έχω κανένα πρόβλημα η εταιρία να βλέπει τι με απασχολεί και να μου προτείνει λύσεις. Από προϊόντα τεχνολογίας μέχρι ιστορικά θέματα και ό,τι έχει να κάνει με το περιβάλλον και την ασφάλεια, ζητήματα για τα οποία κάνω συχνά αναζητήσεις.
Πολύ καιρό….
Το πρόβλημα είναι ό,τι το facebook έχει πολύ καιρό να μου προτείνει κάτι σχετικό. Εκτός από κάποιες πληρωμένες διαφημίσεις προϊόντων τεχνολογίας. Όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο ενός μέσου κοινωνικής δικτύωσης. Υποτίθεται ότι δικτυώνει τους ανθρώπους. Εμένα πχ που μου αρέσουν τα ιστορικά θέματα θα έπρεπε να μου προτείνει σελίδες ινστιτούτων, να μου δείχνει ιστορικούς για «φίλους» κοκ. Ξέρετε τι μου δείχνει;
Μονάχα αναρτήσεις περιθωριακών ιστοσελίδων με θεωρίες συνωμοσίας! Στις οποίες δεν πιστεύω και για τις οποίες δεν έχω χαραμίσει ποτέ ένα κλικ. Εκεί όμως το facebook. Ούτε διεθνείς ειδήσεις που παρακολουθώ, ούτε φυσικές καταστροφές που με ενδιαφέρουν, ούτε καν νέα για τον κορωνοϊό. Μια εξήγηση είναι πως όταν κοιμάμαι ή εγώ χωρίς να το καταλαβαίνω ή κάποιος άλλος χρησιμοποιεί το λογαριασμό μου. Μπορεί να συμβαίνει το πρώτο. Το δεύτερο ως θεωρία συνωμοσίας το απορρίπτω.
Οπότε, καθώς πλησιάζω προς το τέλος του άρθρου θέτω ένα ερώτημα που αφορά το facebook: είναι σίγουροι εκεί στην εταιρία ό,τι ο αλγόριθμος που έχουν δημιουργήσει είναι αυτός που έχουν πει ό,τι είναι; Δηλαδή, πως δικτυώνει ανθρώπους με ίδια ενδιαφέροντα (προφανώς και με πληρωμένες καταχωρίσεις, καθώς κάπως θα πρέπει να «ζει» η εταιρία);
Αυτό κάνει ή προσπαθεί να δημιουργήσει νέες «κοινότητες», να καθοδηγήσει το «κοινό» εκεί που θέλει η ίδια ή θέλουν οι πελάτες της; Και τα δύο είναι θεμιτά αρκεί οι στόχοι να έχουν ειπωθεί δημόσια. Στους όρους χρήσης. Στους βασικούς όρους και όχι στα ψιλά γράμματα. Για να ξέρει ο άλλος ό,τι για να ανεβάζει τη φάτσα του στο facebook θα πρέπει να δέχεται ένα timeline με ό,τι θέλει η εταιρία να προωθήσει ή πληρώνεται για να το κάνει.
Τίμια πράγματα. Για να ξέρουμε όλοι μας τι πληρώνουμε σε χρόνο για να γλιτώνουμε χρήμα. Να μάθουμε όλοι πόσο κοστίζει το δωρεάν.
Επαναλαμβάνω πως δεν έχω κανένα πρόβλημα να μου προωθεί η εταιρία πληρωμένο περιεχόμενο. Το θεωρώ αυτονόητο. Όπως, όμως, θεωρώ αυτονόητο ό,τι το πληρωμένο περιεχόμενο θα είναι με βάση τους «φίλους» και τα ενδιαφέροντά μου, όπως αυτά καταγράφονται από την πλατφόρμα. Αυτή είναι μια καθαρή σχέση. Δίνω πληροφορίες, παίρνω πληροφορίες. Μου δίνει η εταιρία μέσο επικοινωνίας και πληρώνεται από όσους θέλουν να προσεγγίσουν άλλους ανθρώπους με αντίστοιχα ενδιαφέροντα. Από εκεί και πέρα οι ζώνες αρχίζουν και γκριζάρουν.