Οι κινήσεις είναι δεδομένες. Οι ταχύτητες υψηλές, Εκπλήσσονται μόνο αυτοί που θέλουν να εκπλήσσονται ή προσποιούνται. Τίποτα δεν ήταν κρυφό, τίποτα δεν είναι ξαφνικό. Η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Τουρκίας ότι αναθέτει στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων, τη γνωστή μας ΤΡΑΟ, γεωλογικές έρευνες όχι απλώς εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, αλλά στα έξι μίλια από τις ακτές της Κρήτης, της Ρόδου και της Καρπάθου φέρνει την ώρα της αλήθειας πιο κοντά. Ο μεγάλος δείκτης στο ρολόι της κρίσης μετακινήθηκε και άλλο. Ο μικρός βρίσκεται ήδη στην τελευταία του θέση.
Μία μικρή παρένθεση. Η Τουρκία έχει αναπτύξει ανοιχτά της Λιβύης τέσσερις φρεγάτες προς υποστήριξη του καθεστώτος Σαράζ και στέλνει δύο προς αντικατάσταση, έχει δηλαδή έξι εν πλω που επιχειρούν σε πολεμικές συνθήκες, και εμείς υποχρεωθήκαμε να αντικαταστήσουμε την μία που στείλαμε στο πλαίσιο της επιχείρησης «Ειρήνη» λόγω βλάβης. Κλείνει η παρένθεση.
Η Τουρκία λοιπόν προχωρά στα προαναγγελθέντα και δεσμεύει περιοχές για έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ακριβώς έξω από τα χωρικά ύδατα των έξι ν.μ,, τη μόνη θαλάσσια ζώνη που αναγνωρίζει στα νησιά η Άγκυρα και την οποία η Ελλάδα ποτέ δεν επέκτεινε στα 12 ν.μ όπως δικαιούται, λόγω των τουρκικών απειλών, όπως δεν ανακήρυξε και δεν οριοθέτησε ποτέ ΑΟΖ. Τώρα οι Τούρκοι σφίγγουν τη θηλιά και φέρνουν την ελληνική ηγεσία προ υπαρξιακού χαρακτήρα αποφάσεων, αφού είναι σαφές ότι καμία ελληνική κυβέρνηση (ελπίζουμε) δεν μπορεί να δεχθεί παράνομες έρευνες τρίτης χώρας στην υφαλοκρηπίδα μας. Με ό,τι αυτό σημαίνει.
Συνολική αμφισβήτηση
Σημειωτέον ότι οι περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας που δεσμεύει η Άγκυρα είναι εκτός της παράνομης ΑΟΖ που έχει συμφωνήσει με το καθεστώς της Τρίπολης, την οποία έχει ήδη τεμαχίσει σε 24 θαλάσσια οικόπεδα και τα οποία σύντομα προτίθεται να παραχωρήσει προς εκμετάλλευση. Δεν είναι τυχαίο ότι επέλεξε να περάσει στο επόμενο στάδιο αμφισβήτησης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας με περιοχές εκτός της ψευδο-ΑΟΖ. Το κάνει για να υπενθυμίσει ότι αμφισβητεί συνολικά τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες και ότι το Σύμφωνο με τον Σαράζ είναι μόνο ένα τμήμα της αμφισβήτησης.
Η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, ο οποίος με τις μέχρι πρότινος τοποθετήσεις του για τη «φίλη Τουρκία», για «αναχρονιστική τουρκική πολιτική των κανονιοφόρων» λες και η ισχύς στις διεθνείς σχέσεις έχει εποχή και για «χείρα φιλίας της Ελλάδας» βρισκόταν σε αναντιστοιχία με τα γεγονότα και την πραγματικότητα, δείχνει ότι το κλίμα αλλάζει και ότι, δυστυχώς πολύ αργά, η ηγεσία παραδέχεται το τι έρχεται:
«Η δημοσίευση, στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, σειράς αιτήσεων για χορήγηση από την τουρκική κυβέρνηση άδειας έρευνας και εκμετάλλευσης στην κρατική εταιρεία πετρελαίων της Τουρκίας σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας εντάσσεται στο πλαίσιο σειράς ενεργειών με τις οποίες η Τουρκία αποπειράται βήμα – βήμα να σφετεριστεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Αποτελεί παρακολούθημα του ανυπόστατου τουρκο-λιβυκού μνημονίου. Οι παράνομες ενέργειες της Τουρκίας δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα. Αδυνατούν να θίξουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, που εδράζονται στο Διεθνές Δίκαιο και στο Διεθνές Δίκαιο τη Θάλασσας. Να είμαστε σαφείς. Οι θέσεις μας σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα και για τις συνέπειες της τουρκικής παραβατικότητας είναι δεδομένες. Έχουν γνωστοποιηθεί προς την Τουρκία επανειλημμένα. Η Ελλάδα ήταν και παραμένει απολύτως προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει και αυτήν την πρόκληση, εφόσον η Τουρκία αποφασίσει τελικά να την υλοποιήσει».
Πλέον η ευκαιρία για πειστικό μήνυμα αποτροπής ώστε να μην φθάσουμε σε σύγκρουση έχει παρέλθει. Η Τουρκία διάβασε την υποχωρητική στάση της Ελλάδας όλο το προηγούμενο διάστημα ως αδυναμία και απροθυμία να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Και έχει θέσει σε κίνηση τη μηχανή διότι θεωρεί ότι έχει ιστορική ευκαιρία . Είναι εξαιρετικά δύσκολο και απαιτείται τεράστια προσπάθεια σε διπλωματικό, επικοινωνιακό, στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο για να ανακοπεί η πορεία της Τουρκίας προς την τελική φάση, ιδιαίτερα, δε στο τελευταίο, στο επιχειρησιακό, η εγκληματική αμέλεια διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων καθιστά αδύνατη την ανάταξη στο χρονικό διάστημα που απομένει. Ειλικρινά δεν θέλουμε δημόσια να αρχίσουμε να θέτουμε ερωτήματα για τη διαθεσιμότητα των οπλικών συστημάτων και δη κρίσιμων.