Τη νύχτα των Ιμίων, είχαν πει στον τότε Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Λυμπέρη να αφήσει την ελληνική σημαία “να την πάρει ο αέρας” για να “τελειώσει το ζήτημα”. Πριν από λίγους μήνες ο αέρας “έσπρωξε το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Όρουτς Ρέϊς” σε ύδατα ελληνικών συμφερόντων. Τώρα στον Έβρο, ο θεός Αίολος θα μπορούσε αν ήταν ευσπλαχνικός να φυσήξει για να πάρει τη σκηνή στην οποία είχαν εγκατασταθεί οι Τούρκοι στρατιωτικοί που έσπευσαν να σταματήσουν τα έργα επέκτασης του φράχτη… Στα ελληνοτουρκικά ο άνεμος για εμάς έχει πάψει να ΄ναι ούριος εδώ και πολλά χρόνια…Με δική μας ευθύνη.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="628" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Η κυβέρνηση μετά από την αδυναμία να κάνει “διαχείριση νίκης” από τα γεγονότα του Μαρτίου στον Έβρο και την “αναχαίτιση” της προώθησης μεταναστών και προσφύγων από την Τουρκία, βρέθηκε στα τέλη Μαΐου να προσπαθεί να κάνει “διαχείριση ήττας” από τις αρνητικές εντυπώσεις που προκάλεσε η παρουσία τουρκικών δυνάμεων σε σημείο που γίνονται εργασίες επέκτασης του φράχτη στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Μπορεί να μην έγινε “εισβολή” ή “κατάληψη” ελληνικού εδάφους. Το μήνυμα που προέκυψε όμως και από την τελευταία κρίση στον Έβρο, είναι αυτό που ήθελε η Άγκυρα να περάσει: τίποτα δεν γίνεται στην περιοχή χωρίς να εμπλακεί και η ίδια.
Κι όταν λέμε περιοχή, δεν εννοούμε μόνο τον Έβρο! Η Τουρκία έχει την απαίτηση να ελέγχει τα πάντα από τον Έβρο, μέχρι τις ακτές της Βόρειας Αφρικής! Το “δικαίωμα” αυτό με τον τρόπο τους, της το ΄χουν αναγνωρίσει οι ΗΠΑ αλλά και οι Ευρωπαίοι. Κι όχι μόνο αυτοί. Ο Τραμπ αγνοεί ακόμη και το Κογκρέσο που ζητά την “τιμωρία” της Τουρκίας για την αντιδυτική συμπεριφορά της, μιλά διαρκώς με τον Ερντογάν και δεν δείχνει καμία απολύτως διάθεση να τον “συμμαζέψει”. Οι ανακοινώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις οποίες πολλοί στην Αθήνα πανηγυρίζουν, είναι ανούσιες για την Ελλάδα και κινούνται πάντα στη λογική του 50-50, μεταξύ “θύτη” και “θύματος”. Οι Ευρωπαίοι εμφανίζονται επίσης απρόθυμοι να “τα βάλουν” με τον Ερντογάν. Οι Γερμανοί του φτιάχνουν υποβρύχια, οι Γάλλοι έχουν τις εταιρείες τους, οι Ιταλοί τα βρίσκουν μαζί του εκτιμώντας ότι έτσι θα μπορέσουν να κάνουν τη δουλειά τους στην Κύπρο αλλά και στη Λιβύη… Και πάει λέγοντας.
Εμείς “παρακολουθούμε με ψυχραιμία” την περικύκλωση μας ,όπως λένε πολλοί και διάφοροι σε τηλεοπτικά παράθυρα, αναλύουμε εξαντλητικά την εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, έχουμε πείσει τους εαυτούς μας ότι ο Ερντογάν είναι “απομονωμένος” και ότι η κυριαρχία του στην Τουρκία αμφισβητείται…Πότε από τον Νταβούτογλου, πότε από τον Ιμάμογλου και πότε από οποιονδήποτε άλλο που ανακοινώνει την ίδρυση ενός νέου κόμματος. Όσο αναλύουμε ο Ερντογάν μιλά μ΄ όλους τους “μεγάλους” κι όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις έχει ξεκινήσει την προσπάθεια αποκατάστασης σχέσεων ακόμη και με το Ισραήλ. Την Αίγυπτο έχουν αναλάβει να την “μαλακώσουν” για λογαριασμό του οι Αμερικανοί. Αλλά δεν ανησυχούμε…
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="800" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά δεν πρόκειται να βελτιωθεί κι αυτό καλό θα ΄ναι να το αποδεχτούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γίνεται, μήπως και πάρουμε απόφαση ότι κάτι θα πρέπει να κάνουμε. Γιατί μέχρι στιγμής εκτός από το να επικαλούμαστε το “διεθνές δίκαιο” το οποίο ξαναγράφεται κάθε μέρα και πολλά του κεφάλαια τα γράφει όπως θέλει ο Ερντογάν, δεν κάνουμε κάτι άλλο. Θα πρέπει να βρούμε τρόπο να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα και το να περιμένουμε ούριο άνεμο δεν είναι λύση. Εκτός αν κάποιοι έχουν βρει Ιφιγένεια να θυσιάσουν.