Έχει στρατηγική απέναντι στην Τουρκία η κυβέρνηση;

Απογοητευτική ήταν η παρουσία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής καθώς σύμφωνα με βουλευτές της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης δεν κατάφερε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για τα γεγονότα στον Έβρο που έχουν δημιουργήσει οι δικές του ατυχείς δηλώσεις και άστοχες ενέργειες τις προηγούμενες ημέρες.Συμπυκνωμένα ο κ. Δένδιας δεν απάντησε στις ερωτήσεις των βουλευτών γιατί ενημέρωσε την τουρκική πλευρά για τις εργασίες κατασκευής του φράχτη, ως μη όφειλε αφού ήταν στην ελληνική πλευρά, κάτι που έδωσε την ευκαιρία στους Τούρκους να κάνουν την κίνησή τους.

Ακολούθως, αφού δεν υπήρξε κατάληψη δεν εξήγησε προς τι το διάβημα προς την Άγκυρα. Επίσης αρνήθηκε να δώσει στους βουλευτές τα κείμενα των δύο γραπτών διακοινώσεων που αντάλλαξε η Αθήνα και η Άγκυρα. Είναι σαφές ότι μετά την αρχική σύγχυση η κυβέρνηση προσπαθεί να υποβαθμίσει επικοινωνιακά και να αποσιωπήσει το ζήτημα.

Συνολικότερα όμως προκύπτει το ερώτημα εάν η ελληνική κυβέρνηση έχει αντιληφθεί ότι οι κινήσεις των Τούρκων στον Έβρο δεν είναι τεχνικό ζήτημα, όπως επιμένουν να λένε και ότι εντάσσονται σε μία στρατηγική αναβάθμισης της τουρκικής επιθετικότητας που δεν αντιμετωπίζονται με επικοινωνιακή υποβάθμιση εντός της χώρας ούτε με δηλώσεις του είδους “πρόκειται για μερικές δεκάδες μέτρα” ή με αστεισμούς του είδους ότι δεν κινδυνεύουν οι Παξοί όπου έχει εξοχικό ο υπουργός Εξωτερικών. Στόχος της Άγκυρας είναι να σύρει την Ελλάδα σε εφ’ όλης της ύλης διαπραγματεύσεις με βάση την φορτωμένη ατζέντα των μονομερών διεκδικήσεών τους.

Πρόσφατα ο κ. Μητσοτάκης διέρρευσε ότι δεν κάνεις ανασχηματισμό εν μέσω κρίσης, ωστόσο τα γεγονότα στον Έβρο και το επικοινωνιακό αλαλούμ που ακολούθησε φέρνουν πιο κοντά τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα. Άλλωστε αν δεν αντικαταστήσεις τους γκαφατζήδες υπουργούς κατά την κρίση -όταν χρειάζεσαι τους καλύτερους-, πότε θα το κάνεις.

Το ερώτημα είναι αν ο πρωθυπουργός μπορεί να περάσει από την μικροδιαχείριση καταστάσεων και τις διακηρύξεις προθέσεων πχ για επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις που μέχρι στιγμής δεν έχουν συγκινήσεις τους διεθνείς επενδυτές, σε μία πολιτική οριζόντων στα ελληνοτουρικά και τις εξωτερικές σχέσεις, την εθνική άμυνα, αλλά και στην παιδεία, στον πολιτισμό, στην υγεία. Και πάντως με την αλαζονεία ότι “εμείς κερδίσαμε τις εκλογές και η αντιπολίτευσης δεν έχει δικαίωμα να μιλά” δύσκολα θα πετύχει την συναίνεση που είναι απαραίτητη για να προωθήσει την ανάκαμψη της οικονομίας και της χώρας.