Βιτριόλι: Το βιτριόλι ή θειικό οξύ είναι χημική ένωση με μοριακό τύπο H2SO4. Είναι πλήρως διαλυτό στο νερό σε όλες τις συγκεντρώσεις. Είναι ανόργανο, ισχυρό οξύ, καυστικό και όταν είναι θερμό και πυκνό προκαλεί την οξείδωση ενώσεων. Αντιδρά με όλες τις βάσεις και τα δραστικά μέταλλα. Ιονίζεται σε δύο στάδια, με το πρώτο να θεωρείται πλήρης ιονισμός. Έχει πολλές εφαρμογές και είναι ένα από τα κορυφαία προϊόντα της χημικής βιομηχανίας. Η παγκόσμια παραγωγή του το 2001 ήταν 165 Mtn, αξίας 8.000.000.000 δολαρίων.
Κύριες χρήσεις του είναι τα υγρά μπαταρίας διαφόρων οχημάτων, η κατεργασία ορυκτών, η παρασκευή λιπασμάτων, η διύλιση του πετρελαίου, η κατεργασία αποβλήτων και η χημική σύνθεση.
Αν πέσει στο δέρμα προκαλεί εγκαύματα. Η ανακάλυψη του θειικού οξέος πιστώνεται στον αλχημιστή Abu Musa Jābir ibn Hayyān al azdi (Geber) του 8ου αιώνα. Το οξύ μελετήθηκε αργότερα, τον 9ο αιώνα από τον Πέρση γιατρό και αλχημιστή Ibn Zakariya al-Razi (Rhazes), που το απόκτησε με ξηρή απόσταξη ορυκτών, που περιείχαν ένυδρο θειικό σίδηρο (FeSO4·7H2O) και ένυδρο θειικό χαλκό (CuSO4·5H2O), εξαντλητικά, λαμβάνοντας νερό (H2O) και τριοξείδιο του θείου (SO3), τα οποία με ανάμειξη δίνουν (υδατικό) διάλυμα θειικού οξέος. Αυτή η μέθοδος διαδόθηκε στην Ευρώπη μέσω μεταφράσεων αραβικών και περσικών εγχειριδίων που καταγράφηκαν σε βιβλία αλχημιστών όπως ο Γερμανός Αλβέρτος ο Μέγας Albertus Magnus του 13ου αιώνα.
Το θειικό οξύ ήταν γνωστό στη Μεσαιωνική Ευρώπη ως «έλαιο βιτριολιού» ή «πνεύμα βιτριολιού» ή απλούστερα ως «βιτριόλι», ανάμεσα σε άλλα ονόματα. Η κεντρική λέξη «βιτριόλι» προέρχεται από τη λατινική λέξη vitreus, δηλαδή γυαλί, σχετιζόμενο με την υαλώδη εμφάνιση των ένυδρων θειικών αλάτων, που επίσης είχαν το όνομα «βιτριόλι». Συγκεκριμένα:
- Ο θειικός χαλκός (ΙΙ) (CuSO4) ονομαζόταν «μπλε βιτριόλι» ή «ρωμαϊκό βιτριόλι».
- Ο θειικός ψευδάργυρος (ZnSO4) ονομαζόταν «λευκό βιτριόλι».
- Ο θειικός σίδηρος (ΙΙ) (FeSO4) ονομαζόταν «πράσινο βιτριόλι».
- Ο θειικός σίδηρος (ΙΙΙ) [Fe2(SO4)3] ονομαζόταν «βιτριόλι του Άρη».
Το θειικό κοβάλτιο (CoSO4) ονομαζόταν «κόκκινο βιτριόλι», αν και το ίδιο όνομα ήταν και ένας τεχνικός όρος του 20ού αιώνα για έναν βαθμό (συγκέντρωση) υδατικού διαλύματος θειικού οξέος.
Το βιτριόλι ευρύτατα θεωρούνταν η πιο σημαντική αλχημιστική ουσία, ιδιαίτερα για τη χρήση της ως φιλοσοφική λίθο. Πολύ καθαρό βιτριόλι χρησιμοποιούνταν ως ένα μέσο για την αντίδραση με άλλες ουσίες. Αυτό οφειλόταν πολύ στο ότι δεν αντιδρά με το χρυσό, η παραγωγή του οποίου ήταν ο στόχος της αλχημιστικής διεργασίας.
Το χρονικό της επίθεσης:
Όλα ξεκίνησαν στις 9.30 το πρωί στη Θησέως. Η 34χρονη Ιωάννα πήγαινε στο γραφείο της όταν ξαφνικά μέσα στην είσοδο του κτηρίου όπου στεγάζεται η δουλειά της εμφανίστηκε μπροστά της μία γυναίκα «μαυροφορεμένη» με χειρουργική μάσκα στο πρόσωπο. Η άγνωστη έριξε στην 34χρονη μεγάλη ποσότητα καυστικού υγρού στο πρόσωπο και το σώμα και αμέσως τράπηκε σε φυγή.
Το θύμα, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει, άρχισε να ουρλιάζει, ζητώντας για βοήθεια. Αρκετός κόσμος, μόλις άκουσε τις φωνές, έτρεξε να την βοηθήσει και την μετέφερε σε γειτονικό φαρμακείο, όπου εκεί δέχθηκε τις πρώτες βοήθειες. Μάλιστα, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η κόρη της φαρμακοποιού στην προσπάθειά της να βοηθήσει την άτυχη γυναίκα τραυματίστηκε από το βιτριόλι.
«Έτρεχε αίμα από το μάτι της»
Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, το καυστικό υγρό ήταν τόσο δύνατο που από το μάτι της 34χρονης έτρεχε αίμα. Η άτυχη Ιωάννα μεταφέρθηκε λίγη ώρα αργότερα στο νοσοκομείο Metropolitan, όπου νοσηλεύεται στην εντατική σε σοβαρή κατάσταση με βαθύ έγκαυμα στο πρόσωπο και στα χέρια. Δυστυχώς, η γυναίκα, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, έχει χάσει το ένα της μάτι.
Η αστυνομία προσπαθεί να εντοπίσει τη δεύτερη γυναίκα που έκανε την επίθεση, ενώ ελέγχει και τα βίντεο από τις κάμερες που βρίσκονται γύρω από την καφετέρια που σημειώθηκε η επίθεση. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δύο γυναίκες γνωρίζονταν και η αστυνομία ερευνά όλα τα ενδεχόμενα.