Τουρισμός delenda est – Ο κορωνοϊός ολοκλήρωσε τη δουλειά

Το επιχειρείν στην Ελλάδα είναι επικίνδυνο σπορ. Για πολλούς λόγους. Οι περισσότεροι γνωστοί. Γραφειοκρατία, υπερφορολόγηση, αλλαγή φορολογικού πλαισίου πιο συχνά απ’ όσο αλλάζει ο καιρός, παρανοϊκές και αντιφατικές διατάξεις που καθιστούν σχεδόν ανύπαρκτη την πιθανότητα να είναι μία επιχείρηση 100% νόμιμη.

Είναι επίσης γνωστό ότι ο ιδιωτικός τομέας έχει τη «φήμη» ότι φοροδιαφεύγει και η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται μόνο για φήμη αλλά για μία πραγματικότητα η οποία αν δεν υπήρχε δεν θα υπήρχαν και πολλές από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες δεν θα ήταν βιώσιμες. Αυτό κατέστη ακόμα περισσότερο  όρος επιβίωσης επί μνημονιακής δεκαετίας  όπου  η φορολόγηση κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έλαβε διαστάσεις γενοκτονίας. Και πάλι, πάρα πολλές δεν τα κατάφεραν, διότι εξοντώθηκαν οικονομικά αφενός  οι ίδιες, αφετέρου οι πελάτες τους, μέσω φόρων.

Το «λίπος» και οι «καβάτζες» που είχαν μαζευτεί από την παραοικονομία και το ίδιο το μαύρο χρήμα όσο και για όσο συνέχισε να κυκλοφορεί κράτησε τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας τα νοικοκυριά και την κατανάλωση, αλλά η διάρκεια της εξοντωτικής «δημοσιονομικής προσαρμογής», όπως κατ’ ευφημισμό ονομάστηκε το σχέδιο οικονομικής δήωσης, υποθήκευσης και αρπαγής της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, οδήγησε αναπόφευκτα σε οριστικό λουκέτο εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και σε φτωχοποίηση εκατομμύρια πολίτες.

Τα ποσοστά και οι απόλυτοι αριθμοί όσον ζουν στο όριο της φτώχειας ή κάτω από αυτό, και όσον δεν έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν κάποια έκτακτη ανάγκη είναι καταθλιπτικά και δεν υπάρχει λόγος να τα επαναλάβουμε. Πρόκειται πάντως για εκατομμύρια ανθρώπους.

Ο τομέας ο οποίος κράτησε και σε πολλές περιπτώσεις, αναλόγως της περιοχής, ευημέρησε μετά το πρώτο σοκ, ήταν ο τομέας του τουρισμού και ο σχετιζόμενος της εστίασης.

Αυτό πλέον δεν ισχύει. Έπεσε μετεωρίτης. Ο κορωνοϊός θέτει εν αμφιβόλω την επιβίωση χιλιάδων επιχειρήσεων στον τομέα του τουρισμού και της εστίασης οι οποίες απασχολούν άμεσα ή έμμεσα εκατομμύρια εργαζομένους (μόνο η εστίαση 950 χιλιάδες).

Η αναμενόμενη δραματική μείωση των αφίξεων ξένων τουριστών σε βαθμό που μένει να διαπιστωθεί, αλλά πάντως οδυνηρότατη ακόμα και με το βασικό σενάριο, και τα υγειονομικά μέτρα προστασίας που είναι υποχρεωμένες να λάβουν οι επιχειρήσεις, από τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, μέχρι τα κέντρα διασκέδασης και τα καφέ, καθιστούν από δύσκολη έως και αδύνατη τη βιώσιμη λειτουργία τους. Πολλές δεν θα μπουν καν στον κόπο να ανοίξουν.

Το πως θα λειτουργούν οι μπουφέδες στα ξενοδοχεία, τι θα γίνεται με το πρωινό, ποιες θα είναι οι αποστάσεις μεταξύ τραπεζιών στις ταβέρνες, πόσοι θα κάθονται στον πάγκο του μπαρ στα μαγαζιά, πόσες… ξαπλώστρες θα χωρούν σα κάθε πλαζ, τι θα γίνει με το μείζον θέμα της αστικής αποζημίωσης έναντι μίας τουριστικής μονάδας από πελάτη αν κολλήσει κορωνοϊό και άπειρες άλλες παράμετροι καθιστούν αδύνατη οποιαδήποτε πρόβλεψη και χαοτική την προσπάθεια να λειτουργήσει μία ολόκληρη βιομηχανία .

Έχουμε δηλαδή τη σύνθλιψη του τομέα που είχε μείνει ζωντανός και αναλογεί αθροιστικά περίπου στο 30% του ΑΕΠ.

Αυτό προμηνύεται εξελίξεις. Μπορεί η Ελλάδα, επειδή κατάφερε να ελέγξει γρήγορα την πανδημία και εφόσον δεν υπάρξει πισωγύρισμα να αποτελέσει πιο ελκυστικό τουριστικό προορισμό από άλλες χώρες, το ερώτημα όμως είναι αν θα μπορεί να λειτουργήσει ο τομέας και οι υποδομές του υπό αυτές τις συνθήκες και πόσοι ξένοι θα έχουν χρήματα και διάθεση για διακοπές. Από την απάντηση σε αυτά θα εξαρτηθούν πολλά. Ακόμα και οι εκλογές.