Όσοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τα μέτρα που παρουσίασαν οι εκπρόσωποι του επιτελικού κράτους για την δεύτερη φάση της υγειονομικής κρίση, διαπίστωσαν ότι είναι ένα συνονθύλευμα δίχως αρχή μέση και τέλος: λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένα.
Μία βόλτα μόνο στους ανοικτούς χώρους της Αττικής, στις πλατείες ή στην παραλία είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς το άτοπο και το άδικο των μέτρων. Το πιο απίθανο μέτρο είναι η απόφαση να παραμείνουν κλειστά τα καταστήματα εστίασης μέχρι το τέλος του μήνα και όταν ανοίξουν να έχουν τέτοιους περιορισμούς που στην ουσία κάνουν ασύμφορη την λειτουργία τους. Ήδη στις πλατείες και στα πάρκα, οι παρέες νεαρών και μεγαλύτερων συναντιούνται, πίνουν μπύρες που έχουν πάρει από το περίπτερο, οι πιο προχωρημένοι βγάζουν κανά τσίπουρο το πρωί ή ουισκάκι το βράδυ.
Φυσικά δεν τηρούν καμία απόσταση μεταξύ τους ούτε φοράνε μάσκες ή άλλα προστατευτικά μέτρα. Παραλλήλως επετράπει η ατομική λατρεία και σε δύο εβδομάδες και οι λειτουργίες στις εκκλησίες. Και φυσικά ανοίγουν τα σχολεία όπου οι απαγορεύσεις στους εφήβους -αν εξαιρέσουμε τους μαθητές της τρίτης Λυκείου- ακούγονται σαν αστείο. Μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο οι απαγορεύσεις στα καφέ και στα εστιατόρια, δεν προστατεύουν τον πληθυσμό, το μόνο αποτέλεσμα που θα έχουν θα είναι να κλείσουν μερικές εκατοντάδες μαγαζιά, να μείνουν άνεργοι κι άλλοι συμπολίτες μας και να επιδεινωθεί η οικονομική κρίση. Τι νόημα έχει εάν έλθει εκ των υστέρων η κυβέρνηση και πει ότι θα δώσει κάποιο επίδομα φτώχειας στους ανθρώπους που θα έχουν καταστραφεί από μία λάθος απόφαση, προφανώς για να δείξει ότι μεριμνά για τον πληθυσμό. Ενδεικτικό του πόσο εκτός πραγματικότητας είναι το επιτελικό κράτος είναι η αυστηρή σύσταση να αποφεύγεται η κυκλοφορία 12.00-6.00 τα ξημερώματα. Αυτό δεν έχει οικονομικό κόστος, έχει κόστος στην δημοκρατία και στην πνευματική μας υγεία την οποία προσβάλλει βάναυσα.
Στην πρώτη φάση της υγειονομικής κρίσης, η ελληνική κοινωνία αντελήφθη ότι με αποδεκατισμένο το εθνικό σύστημα υγείας, αν δεν κλεινόταν μέσα θα πέθαινε στις ουρές των Νοσοκομείων. Συνεπώς η κυβέρνηση είχε το εύκολο έργο των απαγορεύσεων. Η δεύτερη φάση δείχνει είναι πιο δύσκολη και δείχνει ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει κανένα σχέδιο. Πολύ περισσότερο δεν διαθέτει κανένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της δευτερογενούς οικονομικής κρίσης.
Για την εξέλιξη της υγειονομικής κρίσης μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο θεός της Ελλάδας και ο καλός μας ο καιρός ή και τυχαίοι λόγοι -όπως οι παλαιοί εμβολιασμοί-, θα μας προστατεύσουν. Όσον αφορά την οικονομική ύφεση όμως ακόμη και ο θεός της Ελλάδος δεν μπορεί να μας προστατεύσει από την αβελτηρία μίας κυβέρνησης που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να εκμεταλλευτεί την κρίση για να επιβάλλει το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της. Εκείνο ακρίβως που απαξίωσε πλήρως η κρίση. Γιατί το κάνει; Γιατί οι αριστούχοι του Χάρβαρντ μόνο αυτό ξέρουν.