Ένας αμετανόητος λαϊκιστής

Όποιος παρακολούθησε την πρόσφατη συζήτηση στην Βουλή είδε ένα Τσίπρα ίδιο όπως πάντα. Συνθηματολόγος, σε παραλήρημα καταγγελιών και φράσεων καφενείου, σκανδαλολόγος, χωρίς καμία πρόταση, ανεύθυνος που αναφέρεται στον κίνδυνο της ύφεσης με ατάκες συνδικαλιστή φοιτητικού αμφιθεάτρου, κατώτερος των περιστάσεων, λίγος.

Μ΄αυτό το θράσος και την ψευτοαριστερή μαγκιά μιλούσε απέναντι σε μια Κυβέρνηση που με τους χειρισμούς της κατέστησε την Ελλάδα χώρα πρότυπο για την αντιμετώπιση του κορωνοιού. Αυτό λένε όλα τα διεθνή ειδησεογραφικά Πρακτορεία, αυτό λένε τα στοιχεία πριν απ΄όλα. Αυτό δέχεται και το 80% έως 85% των Ελλήνων , κάτι που σημαίνει ότι η σοβαρότητα, το σύνολο των ενεργειών και πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης βρίσκει τεράστια αποδοχή οριζόντια στους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων.

Αυτός ήταν ο κ. Αλέξης Τσίπρας, αυτός είναι. Κάποιοι που αρέσκονται στο να ανακαλύπτουν ένα Τσίπρα που θέλει να αλλάξει, αλλά δεν τον αφήνουν οι σκληροί ….ας το ξανασκεφτούν. Αυτός είναι πριν απ΄όλα αμετανόητος, λαϊκιστής μέχρι το μεδούλι.

Μόνο που τώρα είναι και φοβισμένος , πολύ φοβισμένος αφού και οι δικές του δημοσκοπήσεις δείχνουν συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ και άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ της Ν.Δ σε 20% έως 23% .Φοβισμένος από την μεγάλη αποδοχή όλων των χειρισμών της Κυβέρνησης για την πανδημία. Φοβισμένος από την ίδια την αδυναμία του να αρθρώσει θετικό λόγο και να αντιμετωπίσει τα δομικά, ταυτοτικά προβλήματα του Κόμματός του. Αυτό τον κάνει ακόμα πιο καιροσκόπο και αναζητώντας σανίδα σωτηρίας.

Αδύναμος και μοιραίος ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε την ευκαιρία με αφορμή τα όσα συνέβησαν με τα voucher για να δείξει την σταθερή ροπή προς την σκανδαλολογία , το ψέμα, την λάσπη. Κι ας πάγωσε τα πάντα με πρωτοβουλία του Κι ας υλοποίησε η Κυβέρνησή του Προγράμματα voucher δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ , κι ας ελέγχεται εμμέσως πλην σαφώς για το Παρακράτος που είχε στηθεί που οδήγησε στην παραπομπή δέκα κορυφαίων Πολιτικών δίχως στοιχεία και στην συνέχεια στην Προανακριτική για τον « Ράσπουτιν».

Κι ας έχουν μείνει αναπάντητα ερωτήματα για τις σχέσεις με την χούντα της Βενεζουέλας, τις συνεννοήσεις του αγαπημένου συνεργάτη τους με υπόδικους, την δράση του Πετσίτη και τόσα άλλα που καταρράκωσαν το ευφυολόγημα Γι αυτό και όσοι πιστεύουν ότι η χώρα έχει ανάγκη από ηγεσία που να μπορεί να σπρώξει την χώρα προς τα εμπρός , θα πρέπει να κατανοήσουν βαθύτερα τον συνεχή κίνδυνο του λαϊκισμού δίχως όρια.

Ας μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Αν αυτά τα σημεία γραφής δίνει αυτός και τα στελέχη του ενώ ακόμα δίνεται η μάχη απέναντι στην πανδημία, φανταστείτε τι τυχοδιωκτισμό θα επιδείξει όταν θα έρθει και το τσουνάμι μίας μεγάλης ύφεσης. Άλλωστε ήδη έσπευσε να χρεώσει την Κυβέρνηση για κάθε 1% παραπάνω από μία εκτίμηση του Κεντρικού Τραπεζίτη για το βάθος και την έκταση της ύφεσης , κάνοντας σαφή τον ρυθμό της Μπαλάντας του Ανεύθυνου που δεν έχει να χάσει τίποτα , ρυθμό που θα παίζει από εδώ και πέρα.

Περιμένει κανένας καμία στάση ευθύνης από τον Πολιτικό που θα έσκιζε Μνημόνια, από αυτόν που έκανε καρριέρα χαρακτηρίζοντας δοσίλογους και γερμανοτσολιάδες τους πολιτικούς αντιπάλους του; Εδώ ανακάλυψε πρόβλημα Δημοκρατίας στην χώρα(!) επειδή υπήρχαν – όπως το Σύνταγμα προβλέπει – Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου λόγω αδυναμίας λειτουργίας της Ολομέλειας της Βουλής λόγω της πανδημίας. Ας μην έχουν αυταπάτες.

Η αδυναμία να αρθρωθεί θετικός λόγος, ο φόβος λόγω της κυριαρχίας Κυριάκου Μητσοτάκη θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια το κόμμα του αριστερού ακραίου λαικισμού σε ενέργειες που θα παραπέμπουν στο 2011-2015.

Άρα; Άρα τι πρέπει να γίνει; Πολλοί θεωρούν ότι με σοβαρές, θετικές, αποτελεσματικές Πολιτικές η χώρα θα τα καταφέρει, θα προχωρήσει και μέσα από αυτή την νέα πορεία θα χάνει έδαφος ο λαϊκισμός. Σωστή αντίληψη, αλλά που υποτιμάει την δύναμη του λαϊκισμού ειδικά σε συνθήκες που πιθανότατα μία μεγάλη ύφεση κάνει απαιτητά κρίσιμα μέτρα.

Σωστή αν συμπληρωθεί με την πρόταση για την ανάγκη εθνικής συννενόησης που θα απευθύνεται απευθείας στην κοινωνία. Σωστή αν δεν δίνει την εντύπωση ότι πολλές αμαρτίες της αριστεροακροδεξιάς διακυβέρνησης πήραν συγχωροχάρτι, « σβήστηκαν» στο όνομα μίας νέας πορείας και της ανάγκης ομοψυχίας. Σωστή αν δεν αφήνει σε όσους αφήνει την επίκληση ηθικού άλλοθι επιχείρημα για να επιτίθενται δίχως όρια και στοιχειώδη αυτοσεβασμό.

Είναι λοιπόν σωστή αυτή η αντίληψη αρκεί να σημειωθούν αυτοί οι αστερίσκοι. Και βέβαια αν σε μία πιθανά δύσκολη κατάσταση λόγω της οικονομικής κρίσης και στον βαθμό που χρειάζονται νέα, έκτακτα μέτρα στο νέο τοπίο, δεν υπάρχει ατολμία προσφυγής στον κυρίαρχο πάντα Ελληνικό λαό. Πως να το κάνουμε.

Στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. … Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε την ατολμία να πάει σε εκλογές και να πει την αλήθεια στον λαό για την Οικονομία και την ανάγκη επώδυνων μέτρων λόγω χρεοκοπίας.Το πλήρωσε σκληρά. Ο Αλέξης Τσίπρας το έκανε πράξη εκμεταλευόμενος την αφέλεια λόγω εθνικής ευθύνης της Αντιπολίτευσης. Κέρδισε τέσσερα χρόνια παράτασης της θητείας του.

Υ.Γ: Για το ΚΙΝΑΛ και την Γεννηματά δεν θέλω να αναφερθώ. Η ηγεσία του χώρου παίρνει με την αδυναμία και την ανασφάλειά της στον λαιμό της ένα ολόκληρο χώρο. Την κ. Γενηματά την πείραξαν τώρα όπως και τον κ. Κατρίνη , οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Κάνει μία αγωνιώδη προσπάθεια να δικαιολογήσει την ύπαρξή της μιμούμενη τον Α.Τσίπρα αντί να προσπαθήσει να κερδίσει δυνάμεις της Κεντροαριστεράς με υπεύθυνο λόγο. Τόσο μικροί για τόσο κρίσιμες στιγμές…..