ΑΕΚ Βελιγράδι 1999: Όταν η Ένωση νίκησε τον πόλεμο

ΑΕΚ Βελιγράδι 1999: Στο τέλος της δεκαετίας του 90 όλος ο κόσμος ήταν συγκλονισμένος με τον πόλεμο στη Σερβία. Οι Νατοϊκές βόμβες έπεφταν στο Βελιγράδι με αποτέλεσμα χιλιάδες κόσμου να χάσει τη ζωή του. Εκείνη την εποχή το ενδεχόμενο να γίνει ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι στην πρωτεύουσα της Σερβίας φάνταζε σκέψη ενός τρελού. Αυτό δεν εμπόδισε τους ανθρώπους της ΑΕΚ με μπροστάρη τον Δημήτρη Μελισσανίδη να οργανώσουν ένα ταξίδι ειρήνης που θα τελείωνε με ένα φιλικό παιχνίδι με την Παρτιζάν.

Τα πράγματα έγιναν πολύ γρήγορα, ο “Τίγρης” έκανε την πρόταση στη διοίκηση της Enic και εκείνοι απάντησαν θετικά. Παρά τις αντιδράσεις από το υπουργείο Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας καθώς η εταιρία που είχε τις μετοχές της ομάδας ήταν Βρετανικών συμφερόντων. Την πρώτη μέρα του Απρίλη η αντιπροσωπία της ΑΕΚ επισκέφτηκε την Σερβική πρεσβεία και λίγες μέρες αργότερα ο Δημήτρης Μελισσανίδης με τον Ντέμη Νικολαϊδη έδωσαν συνέντευξη Τύπου για τον εγχείρημα.

Το ποδόσφαιρο νίκησε τον πόλεμο

Το να ταξιδέψει κάποιος σε μια χώρα που δέχεται βόμβες δεν ήταν καθόλου εύκολο. Η αποστολή της ΑΕΚ έφτασε αεροπορικώς μέχρι την Βουδαπέστη και από εκεί οδικώς μέχρι το Βελιγράδι. Την ίδια ώρα πούλμαν με ηρωικούς οπαδούς της ομάδας ξεκίνησαν για το μεγάλο ταξίδι. Και αυτό κράτησε πολύ παραπάνω καθώς σε κάθε ευκαιρία οι Σέρβοι σταματούσαν τους φίλους της ΑΕΚ για να τους δώσουν ψωμί και αλάτι, σαν ένδειξη φιλίας. Μαζί με την αποστολή της ΑΕΚ βρέθηκαν και εξέχουσες προσωπικότητες της πολιτικής ζωής του τόπου. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Μανόλης Γλέζος που παραδέχθηκε ότι εκείνη τη μέρα αγάπησε την ομάδα και έγινε οπαδός της.

Το παιχνίδι ήταν προγραμματισμένο για την Μεγάλη Τετάρτη 7 Απριλίου 1999. Το γήπεδο είχε αρκετό κόσμο, οι οπαδοί της ΑΕΚ και της Παρτιζάν τραγουδούσαν αγκαλιασμένοι. Οι δυο ομάδες μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο κρατώντας ένα μεγάλο πανό που έλεγε: «NATOstopthewar, stopthebombing». Το παιχνίδι είχε καθαρά συμβολικό χαρακτήρα και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Με το σκορ στο 1-1 οι Σέρβοι μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο στο 61ο λεπτό φωνάζοντας “Ελλάς Ελλάς” και “ΑΕΚ ΑΕΚ“.  Στο ημίχρονο η ελληνική αντιπροσωπεία, φύτεψε συμβολικά μια ελιά από την Αρχαία Ολυμπία στο κέντρο του γηπέδου, ενώ οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ στα αποδυτήρια, έδωσαν κόκκινα αυγά, τσουρέκια και λαμπάδες στους συναδέλφους τους.

Εκείνη την ημέρα η ΑΕΚ δεν έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο της ιστορίας της. Δεν σήκωσε κάποιο τρόπαιο. Πήρε όμως το μεγαλύτερο παράσημο της μεγάλης ιστορίας της. Και για άλλη μια φορά έκανε τους φίλους της υπερήφανους. Έδειξε ξανά γιατί είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ.

Για την ιστορία σε εκείνο το ματς αγωνίστηκαν

Παρτιζάν (Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς): Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέζμαν

ΑΕΚ (Όλεγκ Μπλαχίν): Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης – 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλους), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψής), Τσέκολι (45’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.