Το κακό με την κοινή λογική είναι ότι δεν είναι και τόσο κοινή, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για προπαγάνδα η οποία περισσεύει στις ημέρες του κορονοϊού και έχει λάβει διαστάσεις κοινωνικής υστερίας. Λέει φερ΄ειπείν ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, Νίκος Χαρδαλιάς: “Προειδοποιούμε τους ελάχιστους σε αριθμό αδιάφορους και απερίσκεπτους ότι δεν θα ανεχθούμε την ανεύθυνη στάση τους, η οποία υπονομεύει την πατριωτική προσπάθεια των πολλών”.
Θα περίμενε κανείς σαν συνέχεια της προειδοποίησής του, μέτρα κατά των ανεύθυνων. Αλλά όχι, μετά την προειδοποίηση προς τους ανεύθυνους έριξε η κυβέρνηση μία απαγόρευση κυκλοφορίας που αφορά όλους και πλήττει κυρίως τους υπεύθυνους και σκεπτόμενους. Κάτι σαν τον στρατό όταν επιτρεπόταν το ομαδικό καψώνι. Έτσι, αντί η αστυνομία να κάνει ελέγχους για να δει αν τηρείται η αρχική απαγόρευση των συναθροίσεων που ορθώς επεβλήθη, κάνει έλεγχο σε μοναχικούς περιπατητές για να διαπιστώσει σε τι απόσταση από το σπίτι τους βρίσκονται. Και στην συνέχεια απαγόρευσε και το ψάρεμα γιατί ως γνωστόν είναι μαζικό χόμπι. Ευτυχώς λίγες είναι οι υπερβολές των οργάνων της τάξεως, όπως του αστυνομικού που έκοψε πρόστιμο σε άστεγο. Όσοι λοιπόν είχαμε από την αρχή αυτοπεριοριστεί, εφαρμόσαμε τηλεεργασία -ίσως γιατί είχαμε το προνόμιο- και κάναμε λελογισμένη χρήση των ελευθεριών μας, τώρα δεν θα μπορούμε να βγαίνουμε από το σπίτι μας.
Η προσωπική ευθύνη την οποία προπαγανδίζουν από την πρώτη ημέρα οι κυβερνώντες σημαίνει ότι ο καθένας ενημερώνεται για τους κινδύνους του κορονοϊού και ακολούθως προστατεύει τον εαυτό του από την έκθεση και τους συνανθρώπους του από το ενδεχόμενο να είναι φορέας και να μην το γνωρίζει. Σε καμία περίπτωση δεν συνιστά ατομική ευθύνη και πολύ περισσότερο πατριωτισμό η αποδοχή της κατάλυσης -και όχι απλώς του περιορισμού- των ατομικών ελευθεριών. Το αντίθετο μάλιστα, η άνευ όρων αποδοχή δείχνει ανεύθυνους πολίτες που πολύ λίγο νοιάζονται για την πατρίδα την επόμενη ημέρα.
Ο λελογισμένος περιορισμός, με την επιβολή κυρώσεων στους ανεύθυνους, έχει και μία ακόμη λογική, ότι θα μπορούσαν να τον αντέξουν για μακρό χρονικό διάστημα οι περισσότεροι. Όταν μιλάμε για τέλος Απριλίου ή και Μάιο είναι μακρό διάστημα εγκλεισμού που είναι λογικό ότι θα προκαλέσει δυσφορία και αντίδραση από όσους δικαιολογημένα δεν θα μπορούν να το αντέξουν. Η στέρηση της ελευθερίας και της κοινωνικότητας δεν είναι φυσιολογικές καταστάσεις. Τι θα κάνει τότε ο κ. Χαρδαλιάς, θα κουνάει το δάχτυλο σε πολίτες για τις φυσιολογικές τους αντιδράσεις;
Η κυβέρνηση το παράκανε με τις απαγορεύσεις γιατί ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει και να προπαγανδίσει. Με την βοήθεια των πάντα πρόθυμων συστημικών ΜΜΕ που έφθασαν σε σημείο να κάνουν bullying σε πολίτες και δη ηλικιωμένους και να εγκαλούν σαν ρουφιάνοι τις αστυνομικές αρχές.
Ο καθ όλα συμπαθής κ. Τσιόδρας ακόμη δεν έχει καταλήξει για το αν θα πρέπει να φοράμε μάσκες ή όχι. Εάν όμως οι μάσκες προστατεύουν η αρχική του προτροπή ότι δεν είναι απαραίτητες ενέχει ευθύνη. Παρομοίως και για τα τεστ ανίχνευσης. Είναι απαραίτητα για να αρχίσουν να αίρονται οι περιορισμοί, τουλάχιστον όσων έχουν αποκτήσει ανοσία και να μπορούν να ξεκινήσουν κάποιες παραγωγικές δραστηρίότητες. Εν τέλει εκτός από την ατομική ευθύνη υπάρχει και η κυβερνητική ευθύνη που δεν εξαντλείται στα απαγορευτικά μέτρα και θα πρέπει η κυβέρνηση να την αναλάβει.