Δεν ανήκουμε όλοι στην ίδια πλευρά του φράχτη

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, 90%, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, επιδοκιμάζει την πολιτική της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό. Το οποίο κατά γενική ομολογία δεν είναι πλέον μεταναστευτικό αλλά ανοιχτή  και διακηρυγμένη επιθετική επιχείρηση παραβίασης των συνόρων από το τουρκικό κράτος. Το οποίο τουρκικό κράτος στο πλαίσιο των υβριδικού πολέμου κατά της Ελλάδας δημοσιοποιεί καθημερινά σειρά από ψευδείς ειδήσεις (fake news) προσπαθώντας να επικρατήσει στην επικοινωνιακή μάχη η οποία είναι εξίσου σοβαρή με τις μάχες που εκτυλίσσονται στο επιχειρησιακό πεδίο.

Καταλαβαίνει ο καθείς ότι αν πχ οι ελληνικές δυνάμεις καταφέρνουν να αποκρούουν τα καθημερινά γιουρούσια στον φράχτη και να αποτρέπει την είσοδο λαθρομεταναστών από τις άλλες χερσαίες διόδους και τον ποταμό, αλλά στα διεθνή ΜΜΕ παίζει ως είδηση ότι  «η Ελλάδα σκοτώνει πρόσφυγες στα σύνορα», αυτό είναι πρόβλημα. Όσο και να μην πιστεύει το διεθνές ακροατήριο τον Ερντογάν,  διότι όλοι έχουν αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται και τι ακριβώς γίνεται στα ελληνικά σύνορα, η εις βάρος μας προπαγάνδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένει αναπάντητη για ευνόητους λόγους.

Και ενώ αναζητούνται τρόποι ενίσχυσης της ελληνικής αποτροπής και στον επικοινωνιακό πόλεμο,  στον οποίο η αλήθεια είναι ότι ακόμα υστερούμε, κάποιοι συνεχίζουν απτόητοι στο εσωτερικό να αναπαράγουν τα τουρκικά fake news και μάλιστα ορισμένοι, επειδή πλέον  φοβούνται την κατακραυγή, με πιο ύπουλο τρόπο. Επαναλαμβάνουν για παράδειγμα τις ψευδείς ειδήσεις με ερωτηματικό, ας πούμε, «υπάρχει νεκρός πρόσφυγας στον Έβρο από ελληνικά πυρά;».

Ή σπεύδουν, ακόμα και με επίσημες δηλώσεις, να απευθύνουν ερωτήσεις προς την κυβέρνηση και να ζητήσουν διευκρινίσεις βασιζόμενοι σε αυτά που μεταδίδει η τουρκική προπαγάνδα.

Επίσης υπάρχουν και αυτοί, που σε μεγάλο βαθμό ταυτίζονται με τους παραπάνω ως χώρος και πολλές φορές είναι και τα  ίδια άτομα, οι οποίοι επιμένουν στο «άνοιγμα των συνόρων» και συνεχίζουν να κάνουν λόγο για «πρόσφυγες και μετανάστες στους οποίους πρέπει να δοθεί το δικαίωμα εισόδου στη χώρα». Προσοχή! Ενώ γίνονται όλα αυτά στα σύνορα, ενώ οι εικόνες των επιθέσεων με χημικά και όχι μόνο στις ελληνικές δυνάμεις κάνουν τον γύρο του κόσμου, ενώ βίντεο με τζιχαντιστές που ορμούν στον φράχτη αλαλάζοντας «αλαχού ακμπάρ» δημοσιεύονται καθημερινά, ενώ όλους αυτούς συνδράμουν τουρκικά τεθωρακισμένα και άνδρες των τουρκικών υπηρεσιών, ενώ βαρυποινίτες διαφόρων εθνικοτήτων ομολογούν μπροστά στην κάμερα ότι η Τουρκία τους έβγαλε από τη φυλακή για να τους φέρει στα σύνορα,  κάποιοι να επαναλαμβάνουν εμμονικά ότι «πρέπει να ανοίξουμε τα σύνορα στους μετανάστες».

Προφανώς και αυτό είναι ύποπτο. Δεν έχει λογική εξήγηση. Η βαριά ιδεοληψία μπορεί να δικαιολογήσει ένα τμήμα αυτής της συμπεριφοράς.  Πως είναι δυνατόν να βλέπει κάποιος όλα αυτά, να ακούει τις δημόσιες απειλές του Ερντογάν και υπουργών του κατά της Ελλάδας και τους ανοιχτούς εκβιασμούς προς την Ευρώπη και  να λέει «ανοίξτε τα σύνορα» και «γκρεμίστε τον φράχτη»; Ας πάρουμε την «καλή» εκδοχή και ας υποθέσουμε ότι όλου αυτοί δεν εξυπηρετούν εις γνώση τους τούς σχεδιασμούς της Τουρκίας και ότι είναι απλά ιδεοληπτικοί και ανόητοι.

Πως είναι δυνατό να τους πάρουμε στα σοβαρά;

Πως είναι δυνατόν να κάνουμε σοβαρή συζήτηση μαζί τους; Τι να συζητήσουμε ακριβώς; Αν θα ρίξουμε μόνοι μας τον φράχτη που προσπαθούν να ρίξουν οι ορδές του Ερντογάν; Αν θα ανοίξουμε τα σύνορα για να μπούν εκατοντάδες χιλιάδες «απεσταλμένοι» των  Τούρκων στη χώρα; Αν θα τους δίνουμε και επιδόματα; Επειδή γίνεται πολλή συζήτηση με το ψευδοεπιχείρημα ότι «μπορεί να διαφωνούμε αλλά όλοι το καλό της πατρίδας θέλουμε, απλά έχουμε διαφορετική άποψη», πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Αυτοί που ευθέως ή έμμεσα υιοθετούν και αναπαράγουν την προπαγάνδα των Τούρκων, αυτοί που συνεχίζουν να μιλούν για «προσφυγικό» και όχι για οργανωμένη τουρκική επίθεση, αυτοί που ζητούν να ανοίξουν τα σύνορα και να γκρεμίσουμε τον φράχτη δεν θέλουν το καλό τη πατρίδας. Ας τους ονομάσει ο καθένας όπως θέλει, αλλά αυτοί δεν βρίσκονται στη ελληνική πλευρά σε αυτόν τον πόλεμο. Αυτοί ανήκουν στην άλλη πλευρά του φράχτη.