Πλωτή μπανανόφλουδα για τον ΣΥΡΙΖΑ

Μπορεί ένα πλωτό φράγμα να βάλλει φραγμό στην παράνομη είσοδο προσφύγων και μεταναστών από τα θαλάσσια σύνορα της χώρας; Δύσκολο έως αδύνατο, ακόμη κι αν φράξουν το θαλάσσιο πέρασμα για την Λέσβο, την Σάμο, τη Χίο, τη Λέρο θα βρεθεί άλλο πέρασμα που θα τα παρακάμπτει είτε με μεγαλύτερη διαδρομή είτε σε άλλο νησί.

Τότε γιατί το κάνει η κυβέρνηση; Κατ αρχήν γιατί έτσι κάποιοι προμηθευτές θα κάνουν δουλίτσες, και σίγουρα θα είναι φίλοι της. Δεν είναι και λίγο. Ωστόσο το θέμα είναι πολύ σημαντικό και φυσικά δεν εξαντλείται εκεί. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό αποδομεί την προπαγάνδα της κυβέρνησης των επιτυχιών και των θαυμάτων και κάθε ημέρα αυξάνει την δυσαρέσκεια της δεξιάς κομματικής βάσης που χαρακτηρίζουν τους υπουργούς “συριζαίους με γραβάτες”. Μπορεί να μην φράξει την θάλασσα η κυβέρνηση ωστόσο θα βάλλει φραγμό στην ογκούμενη δυσαρέσκειας της κοινής γνώμης. Έστω για λίγο καιρό, μετά “θα δούμε”. Άλλωστε βλέποντας και κάνοντας πηγαίνει σε όλους του τομείς από το μεταναστευτικό μέχρι τα ελληνοτουρκικά και ακόμη και στην οικονομία σε ότι εκφεύγει των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας.

Η κυβέρνηση με το πλωτό φράγμα και με τα κέντρα κλειστού τύπου -φυλακές- ικανοποιεί το αίσθημα της πλειονότητας των πολιτών, εκείνων που δεν έχουν κανένα πρόβλημα -εάν δεν το επιθυμούν κι όλας- να δουν μετανάστες να πνίγονται και να υποφέρουν.

Είναι οι ίδιοι που στο εσωτερικό μέτωπο θέλουν να βλέπουν τις δυνάμεις καταστολής να θριαμβεύουν επί των “μπαχαλάκηδων” και καθόλου δεν τους ενοχλεί εάν ταλαιπωρούνται αθώοι πολίτες από τις υπερβολές και τις καταχρήσεις των χαϊδεμένων παιδιών του Μιχάλη Χρυσοχοίδη. Μπορεί να αρέσει ή να μην αρέσει αλλά το κυρίαρχο κομμάτι της κοινής γνώμης, όπως εκφράζεται και στα συστημικά μέσα ενημέρωσης ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκδηλώνει συντηρητική συμπεριφορά.

Η κυβέρνηση ξέρει επίσης ότι με το που θα ανακοινώσει τα μέτρα θα προκαλέσει την έντονη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και έγινε. Η πιο άμεση και έντονη αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης από οποιοδήποτε άλλο θέμα εκδηλώθηκε μετά την ανακοίνωση των πλωτών φραγμάτων. Σκληρή κοινή ανακοίνωση των τριών συναρμόδιων τομεαρχών, ερώτηση στην βουλή από 64 βουλευτές, ερώτηση στην ευρωβουλή και προειδοποίηση ότι “θα είναι απέναντι όχι μόνο κοινοβουλευτικά αλλά και κινηματικά”. Κάπως έτσι η συζήτηση από την ανετοιμότητα, την ανικανότητα και την ανεπάρκεια της κυβέρνησης, θα μεταφερθεί στην αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη χειρότερα θα επαναφέρει την ρητορική ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε τα σύνορα το 2015 και τα θέλει ανοικτά και τώρα”.

Το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο ή όχι, αν υπερασπίζεται ανθρωπιστικές αρχές, αν θα χαθούν ανθρώπινες ζωές, δυστυχώς, είναι αδιάφορο για το κυρίαρχο κομμάτι της κοινής γνώμης, που θέλει αντιμετώπιση της πραγματικής ή φανταστικής απειλής που συμβολίζουν οι μετανάστες. Και αυτό είναι ευρωπαϊκό φαινόμενο, το αποδεικνύουν όχι μόνο ο Ορμπάν, αλλά και ο Σαλβίνι στην Ιταλία, το AfD στη Γερμανία, ο Κουρτς στην Αυστρία. Το ερώτημα είναι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει απλώς λάθος ανάγνωση ή δεν μπορεί να ξεφύγει από τα αταβιστικά χαρακτηριστικά του 3%;

ΥΓ. Έχει ενδιαφέρον αυτό που λέει ο Βόλφγκανγκ Στρέκ -ηγετική μορφή του νέου αριστερού κινήματος “Εγερθείτε” στην Γερμανία: “Τα «ανοιχτά σύνορα» είναι μια ουτοπική και όχι πολιτική ιδέα, ενός αδύναμου τμήματος της φιλελεύθερης Αριστεράς, το οποίο ενθαρρύνεται από τα ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων και των κεντρικών ΜΜΕ, επειδή διασπά τα προοδευτικά κόμματα. Η συζήτηση περί «ανοιχτών συνόρων» οδηγεί τους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης στην αγκαλιά της νέας Δεξιάς και συνεπώς αδυνατίζει τις προοδευτικές δυνάμεις”. (Από παλαιότερη συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών).