Κανόνες καλής συμπεριφοράς

Με τον νέο κοροναϊό να χτυπά την πόρτα μας πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα να πούμε δύο λόγια για την γρίπη. Ο τρόπος με τον οποίο ο ένας κολλά τον άλλον στην πατρίδα μας είναι εκπληκτικός. Δεν έχω πάει σε καφέ τις τελευταίες δέκα ημέρες όπου δεν υπήρχε ένα τουλάχιστον άτομο στο μπουφέ με γρίπη. Την πρώτη φορά διαμαρτυρήθηκα, αλλά δεν ίδρωσε το αυτί κανενός. Αντίθετα, μάλλον οι υπόλοιποι πελάτες ενοχλήθηκαν που έκανα παρατήρηση.

Από εκεί και πέρα απλά άλλαζα και αλλάζω μαγαζί. Όπως και βγαίνω από το ασανσέρ αν μπει κάποιος βήχοντας. Όπως και αλλάζω πεζοδρόμιο όταν βλέπω κάποιον να έρχεται καταπάνω μου βήχοντας και πετώντας τα μαντιλάκια του στον δρόμο. Είσαι υπερβολικός, θα μου πείτε. Μπορεί.

Τις τελευταίες ημέρες, όμως, δύο συνάδελφοί μου έμειναν από δέκα ημέρες στα σπίτια τους επειδή δεν ήταν. Ο ένας λίγο έλειψε να περάσει και από το νοσοκομείο. Επειδή ντράπηκαν να μην πάρουν ένα κουλούρι από τα χέρια ενός πωλητή που είχε γρίπη. Επειδή φοβήθηκαν μήπως και τους πει κανείς κακούς που δεν έδειξαν συμπόνια στον άρρωστο. Η πραγματικότητα είναι ακριβώς η αντίθετη. Καλή και σωστή συμπεριφορά είναι να κάνεις ότι περνά από το χέρι σου για να περιορίσεις τη διάδοση μιας ασθένειας που στερεί ζωές. Νερό σε αυτό το κρασί στοιχίζει πνευμονίες και απίστευτα ποσά στο σύστημα υγείας.

Η γρίπη είναι μία καθημερινή απειλή. Ο κοροναϊός είναι κάτι διαφορετικό.

Εκεί δεχόμαστε να έχουμε θερμικές κάμερες στα αεροδρόμια, ειδικές αίθουσες αναμονής κοκ. Αλλά το να πεις όχι σε ένα κουλουράκι από τα χέρια ενός ανθρώπου με γρίπη είναι υπερβολή. Επιτέλους τέλος με την υποκρισία. Με τους «καλούς» που το κάνουν απλά και μόνο επειδή έχουν πειστεί, λανθασμένα, πως το κακό δε θα συμβεί σε αυτούς. Ή επειδή είναι νέοι και υγιείς. Ή επειδή οι ίδιοι δε θέλουν να παραδεχτούν ότι αρρώστησαν ότι τους συμβαίνει. Γιατί δεν έχει λογική να κάνουν ορισμένοι ότι περνά από το χέρι τους για να μεταδώσουν τον ιό σε όλους τους υπόλοιπους.

Και μία λεπτομέρεια: η διάδοση ασθενειών είναι τμήμα της ανθρώπινης επαφής και της κοινωνίας μας. Δεν αναφέρομαι σε αυτή την αυτονόητη σχέση, που ενισχύει και το ανοσοποιητικό μας σύστημα μαζί με τους δεσμούς. Κοινωνικούς και ανθρώπινους. Αναφέρομαι στην αντικοινωνική συμπεριφορά να κυκλοφορείς χωρίς μάσκα ενώ βήχεις. Υπάρχουν και άνθρωποι με σοβαρές ασθένειες που δε θα αντέξουν στη γρίπη. Οφείλουμε όλοι να τους σκεφτόμαστε. Έστω και αν δεν ξέρουμε ότι είναι δίπλα μας.

Οφείλουμε να σκεφτόμαστε και τους άλλους και όχι μόνο την πάρτη μας. Για να μην υποχρεώνονται οι αρχές να μας βάζουν σε καραντίνες και μετά κάποιοι άλλοι να φωνάζουν για τα παιχνίδια των φαρμακευτικών εταιρειών και τις ευθύνες των γιατρών.