Ποιος θέλει πρόωρες εκλογές;

Το γεγονός ότι από κυβερνητικά στελέχη και μερίδα του φίλα προσκείμενου Τύπου διακινούνται σενάρια πρόωρων εκλογών, δείχνει ότι τα πράγματα δεν πηγαίνουν τόσο καλά για την κυβέρνηση “των επιτυχιών και των θαυμάτων”, όσο την παρουσιάζει η προπαγάνδα των ΜΜΕ.  Το όλο θέμα συνδέεται με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και με την κατάθεση του εκλογικού νόμου. Εν ολίγοις λέει η σχετική ρητορική, με την την ψήφιση του εκλογικού νόμου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι έτοιμος για εκλογές. Αν η πρότασή του για Πρόεδρο Δημοκρατίας (που από οι ατυχείς χειρισμοί, διέσυραν τον θεσμό και τον νυν Πρόεδρο και μετέτρεψε την εκλογή σε γόρδιο δεσμό), συναντήσει σημαντικές διαρροές στην ψηφοφορία, τότε ο πρωθυπουργός θα πάει σε εκλογές που είναι βούτυρο στο ψωμί του. Κατ αρχήν όλες οι μετρήσεις του δίνουν συντριπτική ακόμη υπεροχή έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. 

Εφόσον λοιπόν κάνει διπλές εκλογές, όπως έχει πει, αφού με την πρώτη που θα είναι με την απλή αναλογική δεν θα βγει κυβέρνηση, θα πάει το σκορ έναντι του Αλέξη Τσίπρα στο 6-0. Αυτό δεν θα το αντέξει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ και θα μπει σε παρατεταμένη εσωστρέφεια και αναζήτηση αρχηγού πριν καν πάει στο συνέδριο της ανασυγκρότησής του. Ακολούθως και αφού οι εκλογές θα γίνουν με λίστα θα ξεφορτωθεί τα εσωτερικά βαρίδια και θα διαμορφώσει το δικό του απόλυτα ελεγχόμενο νεο-μητσοτακικό κόμμα. Κάπως έτσι το σενάριο των πρόωρων εκλογών λειτουργεί σαν προειδοποίηση για τους δικούς του βουλευτές κυρίως της σαμαρικής πτέρυγας που είναι δυσαρεστημένοι και μόνο γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν φαίνεται να προτείνει τον Αντώνη Σαμαρά.

Η σαμαρική πτέρυγα όμως που δεν κρύβει την κατεύθυνσή της προς τη νέα δεξιά έχει κι άλλα πεδία διαφοροποίησης που μάλιστα αγγίζουν τον σκληρό πυρήνα της ΝΔ. Είναι το μεταναστευτικό που βρίσκεται σε σημείο έκρηξης, είναι το Μακεδονικό -καθόλου δεν τους άρεσε η φράση του αρχηγού ότι “θα τηρήσει και θα τιμήσει την Συμφωνία των Πρεσπών- και είναι και τα ελληνοτουρκικά στα οποία επίσης καθόλου δεν στέργουν την γραμμή της προσφυγής στην Χάγη με μελλοντική προοπτική συνεκμετάλλευσης, στην οποία κινείται η ηγεσία. Είναι θέμα χρόνου πότε θα αρχίσει η εσωκομματική κριτική αφού άλλωστε ο Αντώνης Σαμαράς έχει προειδοποιήσει ότι δεν θα υποχωρήσει από τις γνωστές εθνικές του θέσεις που χαρακτήρισαν όλη του την πολιτική διαδρομή. 

Βεβαίως το να κάνει μία κυβέρνηση εκλογές πριν καν συμπληρώσει χρόνο δεν είναι απλό ζήτημα, αλλά τόσο η επίκληση της κυβερνητικής σταθερότητας δια της αποτροπής του κινδύνου της απλής αναλογικής, όσο και τα εθνικά θέματα μπορούν να δώσουν προσχήματα. Το θέμα των πρόωρων εκλογών υπήρχε και πριν στο τραπέζι του πρωθυπουργού με τον υπολογισμό να πάει σε 2+4 χρόνια κυβερνητικής θητείας. Άρα να διενεργήσει εκλογές όσο ακόμη είναι ο κυρίαρχος των πολιτικών εξελίξεων. Μόνο που τα πράγματα κινούνται πιο γρήγορα και όχι όπως θα ήθελε η κυβέρνηση που έχει ακόμη ένα εξάμηνο όπου θα κριθεί στην οικονομία. Εάν τα αποτελέσματα θα είναι ανάλογα με την διαχείριση του μεταναστευτικού και των εθνικών θεμάτων, τότε οι πρόωρες εκλογές δεν θα είναι απειλή αλλά φόβος. Παράλληλα θα είναι ευκαιρία πριν αρχίσει να χρεώνεται το πολιτικό κόστος της διάψευσης των προσδοκιών.