Η συγκυρία της επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, γι αυτό και στις κοινές δηλώσεις κυριάρχησαν τα διεθνή θέματα, η αντιπαράθεση με το Ιράν και η Ουκρανία.
Αλλά γι αυτό δεν ευθύνεται η ελληνική κυβέρνηση. Ούτε στο εσωτερικό των ΗΠΑ, οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν είχαν προβλέψει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα επεδίωκε να ξαναμπεί στο παιχνίδι στη Μέση Ανατολή, ενόψει των εκλογών, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, σκοτώνοντας τον Σουλειμανί και επιτείνοντας έτσι τα αίτια της υποχώρησής της στην συγκεκριμένη περιοχή, τα τελευταία χρόνια.
Το τι έδωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός φάνηκε και από τις δηλώσεις που έκανε στις κάμερες: Στο γεωπολιτικό επίπεδο την προσήλωση της Ελλάδας στις καλές σχέσεις που περνούν μέσα από την αναβάθμιση των F-16 και την πιθανή μελλοντική αγορά των F-35, αλλά και την άνευ όρων αναβάθμιση της στρατηγικής σχέσης που περιλαμβάνει και τις τέσσερις βάσεις που πρόσφερε η χώρα μας. Εν ολοίγοις επιβεβαίωσε ότι είναι ο πιο σταθερός και προβλέψιμος εταίρος του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή, δηλαδή ότι οι ΗΠΑ μπορούν να την θεωρούν δεδομένη, άνευ όρων.
Το ερώτημα είναι τι πήρε σαν αντάλλαγμα ο Έλληνας πρωθυπουργός, έστω σαν αναγνώριση της καλής της συμπεριφοράς, εκτός βέβαια από τις ωραίες φωτογραφίες μετά συζύγων με τον αμερικανό Πρόεδρο. Ίσως το μεγαλύτερο όφελος της ελληνικής διπλωματίας… ήταν ότι ο απρόβλεπτος Ντόναλντ Τραμπ δεν μίλησε μπροστά στις κάμερες για τον καλό του φίλο, Ταγίπ Ερντογάν και ότι οι δύο χώρες που έχουν διαφορές, θα πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους. Αυτά δηλαδή που επαναλαμβάνει η αμερικανική διπλωματία παρά την αναβάθμιση της τουρκικής επιθετικότητας. Το ότι δεν βρήκε ούτε μία λέξη αποδοκιμασίας για την Τουρκία, δεν συνιστά επιτυχία της ελληνικής πλευράς.
Τα καλά λόγια του Ντόναλντ Τραμπ που προκάλεσαν ενθουσιασμό στην ελληνική κυβέρνηση ήταν για το “εντυπωσιακό comeback “που έκανε η ελληνική οικονομία:«Η Ελλάδα και η ανάκαμψή της αποτελούν μια τεράστια επιτυχία», είπε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αν και είναι αμφίβολο αν ήξερε τι έλεγε.
Το μόνο διαπραγματευτικό χαρτί της χώρας μας με τις ΗΠΑ, είναι η αναβάθμιση της στρατηγικής σχέσης που περιλαμβάνει τις τέσσερις βάσεις και ενδεχομένως τα εξοπλιστικά προγράμματα. Αυτά όμως τα είχαν προσφέρει δίχως να ζητήσουν ανταλλάγματα και η προηγούμενη κυβέρνηση και η τωρινή, πριν την συνάντηση.
Εν κατακλείδι κάθε Έλληνας πρωθυπουργός θέλει να περάσει από τη σύγχρονη Ρώμη για να πάρει τις απαραίτητες φωτογραφίες και να ενισχυθεί στο εσωτερικό της δικής του χώρας. Ωστόσο ο κανόνας είναι ότι μία απροετοίμαστη επίσκεψη, μπορεί να έχει τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, να επιφέρει τη μείωση του κύρους και της αξιοπιστίας του ηγέτη αλλά και της χώρας που εκπροσωπεί. Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσε αυτό να ανατραπεί εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός κατέθετε την αποφασιστικότητά του να αντιμετωπίσει με κάθε μέσο την τουρκική επιθετικότητα, έτσι ώστε να σταλεί το μήνυμα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου και αυτό να λειτουργήσει αποτρεπτικά μίας ενδεχόμενης κλιμάκωσης από την Άγκυρα. Ο κ. Μητσοτάκης δεν το έκανε μπροστά στις κάμερες. Εάν το έκανε στην κατ ιδίαν συνάντηση πίσω από τις κλειστές πόρτες, θα το μάθουμε σε λίγες ημέρες. Και θα γίνει ο συνολικός απολογισμός, πέρα από τις ωραίες φωτογραφίες των δύο ηγετών μετά συζύγων