Μελομακάρονο ή κουραμπιές;

Το «αιώνιο δίλημμα» σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εκδοχές του: μαύρο ή άσπρο, καλοκαίρι ή χειμώνας, Χριστούγεννα ή Πάσχα, χοιρινό ή αρνάκι και, τελικά, μελομακάρονο ή κουραμπιές; Προσωπικά το μόνο που δε μου αρέσει στο μελομακάρονο είναι το… όνομά του. Στον κουραμπιέ μου αρέσει μονάχα η άχνη, αλλά έχω αλλεργία. Μην πάει το μυαλό σας σε κάτι σοβαρό, απλά… φταρνίζομαι. Και τώρα που σας αποκάλυψα τα αδύνατά μου σημεία ήρθε η ώρα να απαντήσω και σε μερικά ακόμη διλήμματα που βρήκα στο inbox, από ανήσυχους αναγνώστες.

Λοιπόν, «ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ;» είναι ένα από τα πιο συχνά ερωτήματα που δέχομαι. Η απάντηση είναι απλή: ΠΑΣΟΚ. Και τα δύο κόμματα άλλα είπαν και άλλα έκαναν για να ανέβουν στην εξουσία, αλλά το ΠΑΣΟΚ συνέδεσε το όνομά του με περισσότερα καλά για τους πολίτες και τη χώρα. Και δεν αναφέρομαι, προφανώς, στις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Το ΠΑΣΟΚ ωρίμασε στην εξουσία και οδήγησε τη χώρα σε επιτυχίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε δείχνει κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής. Η «μπάλα», όμως, παραμένει στα πόδια του. Καλώς ή κακώς ο κόσμος της παράταξης που έκανε μεγάλο το ΠΑΣΟΚ φαίνεται στην πλειοψηφία του να επιλέγει τον ΣΥΡΙΖΑ. Χρόνος υπάρχει, ειδικά για τον Αλέξη Τσίπρα.

Φθάνουμε, έτσι, στο δεύτερο ερώτημα- δίλλημα: Μητσοτάκης ή Τσίπρας; Μέχρι στιγμής ο πρώτος δεν έχει αναγκαστεί να ζητήσει άσυλο στις… αυταπάτες. Δεν έχει δηλώσει κουρασμένος από 17ωρες διαπραγματεύσεις. Και, το κυριότερο, δεν έχει κάνει δημοψήφισμα το οποίο να «πέταξε» στο καλάθι με τα άχρηστα. Χρόνο έχει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η κυβερνητική του θητεία βρίσκεται ακόμη στην αρχή, με τα πρώτα δείγματα γραφής να δείχνουν ότι ήταν σίγουρα πολύ καλύτερα προετοιμασμένος από αρκετούς από τους προκατόχους του.

Αριστερά ή δεξιά, σοσιαλισμός ή νεοφιλελευθερισμός; Κέντρο. Φιλελεύθερη Δημοκρατία. Ιδιωτική πρωτοβουλία και ισχυρό κράτος. Στο δικό μου μυαλό όλα αυτά πηγαίνουν πακέτο. Δημόσιος και ιδιωτικός τομέας δε γίνεται να υπάρξουν ο ένας χωρίς τον άλλον. Οι πρώτοι «δημόσιοι υπάλληλοι» ήταν οι φύλακες των αποθηκών στις πρώτες αγροτικές κοινωνίες. Δεν επιβλήθηκαν στους αγρότες, οι αγρότες ένιωσαν την ανάγκη να τους δημιουργήσουν. Και αυτοί με τη σειρά τους δημιούργησαν τη γραφή (κρατώντας αρχεία για την παραγωγή του καθενός) και «γέννησαν» νέες δυνατότητες για εκείνες τις πρώτες κοινωνίες. Πόλεμος ή ειρήνη; Ειρήνη.

Μη λέμε τα αυτονόητα τώρα. Κανένα παιδί ποτέ δεν το βάφτισαν «Πόλεμο». Ο άνθρωπος ζει (πραγματικά) και μεγαλουργεί εν καιρό ειρήνης, παρά τις ανακαλύψεις και τις εφευρέσεις που έχουν συνδεθεί με δραστηριότητες όπως το κυνήγι και ο πόλεμος. Κανείς δε μπορεί να προβλέψει το μέλλον της ανθρωπότητας. Αν είναι ειρηνικό έχουμε ελπίδα να δούμε και άλλους πλανήτες. Αν έχει πολέμους, τότε ίσως να καταστρέψουμε και αυτόν στον οποίο ζούμε. Βέβαια το ερώτημα του Παναγιώτη δεν ήταν γενικό. Είχε να κάνει και την Τουρκία. Ειρήνη Παναγιώτη. Αυτή πρέπει να είναι η επιλογή μας. Άσχετα αν θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για άλλα ενδεχόμενα.

Και ένα ερώτημα (χωρίς δίλημμα)… μπόνους: Θα γίνει ποτέ ξανά το ΠΑΣΟΚ μεγάλο; Δεν το ξέρω. Για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ θα «αποφασίσουν» όσοι το αποτελούν. Οι ίδιοι θα πρέπει να φανταστούν το ρόλο τους και να τον επιδιώξουν. Στα χέρια τους κρατούν την τύχη τους. Η διαδρομή για τους «κομπάρσους» είναι πιο εύκολη. Για τους «πρωταγωνιστές» η ζωή συνήθως απαιτεί περισσότερη προσπάθεια, περισσότερη τόλμη. Και τύχη βεβαίως.

ΥΓ. Ως προς τα αρχικά ερωτήματα- διλλήματα του άρθρου, για όσους μπορεί να έχουν απορίες, οι επιλογές μου είναι μαύρο, χειμώνας και χοιρινό. Φοράς ένα ωραίο μαύρο πουλόβερ, έξω βρέχει, εσύ απολαμβάνεις ένα πιάτο ζεστού χοιρινού και ολοκληρώνεις την απόλαυση με ένα μελομακάρονο. Χρόνια πολλά! Καλά Χριστούγεννα! Με υγεία και ευτυχία σε όλους σας και στις οικογένειές σας…