Θεσσαλονίκη: Να δοθεί λύση με τα αρχαία στο μετρό της Θεσσαλονίκης επιθυμούν οι ιθύνοντες του έργου προκειμένου να προχωρήσει η κατασκευή του σταθμού “Βενιζέλος”. Για αυτόν τον λόγο προωθήθηκε σχετική μελέτη στο ΚΑΣ. «Δεν φοβόμαστε τις αντιδράσεις. Έχουμε θωρακίσει τη μελέτη με την απαραίτητη επιστημονική τεκμηρίωση», δήλωσε στον «Ελεύθερο Τύπο» ο πρόεδρος της Αττικό Μετρό, Νίκος Ταχιάος, σχολιάζοντας την μελέτη.
Αυτό προβλέπει η λύση για τα αρχαία του Μετρό Θεσσαλονίκης
Προβλέπει την απόσπαση των αρχαιοτήτων που έχουν βρεθεί στο σημείο, την κατασκευή του σταθμού και την επανατοποθέτησή τους. Η μελέτη κατατέθηκε την Πέμπτη και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα τεθεί προς συζήτηση στο ΚΑΣ την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου. Τα μέλη του Συμβουλίου καλούνται να τοποθετηθούν επί της μελέτης και εφόσον ανάψουν το «πράσινο φως» να «ξεκλειδώσουν» την κατασκευή του σταθμού.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η συμπληρωματική μελέτη που αφορά στην απόσπαση και επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων θα κοστίσει περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ, όταν οι εκτιμήσεις εκτόξευαν στα 70 εκατομμύρια ευρώ το κόστος κατασκευής του σταθμού in situ, δηλαδή με την ταυτόχρονη παραμονή των αρχαιοτήτων στο σημείο. «Όταν αποσπαστούν θα μεταφερθούν σε ειδικό φυλασσόμενο χώρο στο Καλοχώρι, όπου θα παραμείνουν μέχρι την ολοκλήρωση του σταθμού και την επανατοποθέτησή τους στο σημείο. Αλλωστε, εκεί φυλάσσονται και πολλά άλλα αντικείμενα που έχουν βρεθεί κατά τη διάρκεια κατασκευής του μετρό», πρόσθεσε ο κ. Ταχιάος.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="660" width="1137" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Τόνισε επίσης ότι στο σταθμό «Βενιζέλου» θα τοποθετηθούν ακριβώς στο σημείο όπου εντοπίστηκαν το 92% των αρχαιοτήτων που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα ενώ στις εξόδους θα μπορούν να εκτεθούν και τυχόν νέα ευρήματα. Υπογράμμισε δε ότι ο επίμαχος σταθμός θα παραδοθεί προς χρήση στους Θεσσαλονικείς τον Απρίλιο του 2023, μαζί με την υπόλοιπη βασική γραμμή του μετρό, προσθέτοντας πως αν υιοθετούνταν τελικά η λύση της κατασκευής in situ, τότε ο σταθμός θα ολοκληρωνόταν με καθυστέρηση τριών ετών, δημιουργώντας εμπόδια στην ομαλή παράδοση του συνολικού έργου.