Με την χθεσινή του τοποθέτηση στο 13ο Συνέδριο της ΝΔ, ο Αντώνης Σαμαράς, έκλεψε την παράσταση, επισκίασε τον πρόεδρο του κόμματος και πρωθυπουργό και, αν κρίνουμε από το χειροκρότημα που απέσπασε, έκοψε στα δύο τη ΝΔ.
Ο Αντώνης Σαμαράς έβαλε συνολική ατζέντα Νέας Δεξιάς, προσαρμόζοντας την τάση που επικρατεί στην Ευρώπη στα ελληνικά δεδομένα, μίλησε με την αυτοπεποίθηση του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου που ελέγχει ένα σημαντικό τμήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κομματικού μηχανισμού. Κυρίως μίλησε με την βεβαιότητα εκείνου που θεωρεί ότι απηχεί την διάθεση της πλειοψηφίας και τέλος με την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου στον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρωστά την ηγεσία της ΝΔ και την πρωθυπουργία. Εάν ήταν ένα οποιοδήποτε άλλο στέλεχος “θα είχε θέσει εαυτόν εκτός κόμματος”, όπως ήταν η αγαπημένη φράση ισχυρών ηγετών μεγάλων κομμάτων στο παρελθόν.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="800" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην έναρξη του Συνεδρίου έδωσε το νεοφιλελεύθερο στίγμα του κόμματος, “ως σύζευξη πολιτικού φιλελευθερισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης”. Επικέντρωσε στην ατομική ελευθερία στην οικονομία και περιέγραψε την κοινωνική αλληλεγγύη περίπου ως φιλανθρωπία του κράτους, δίχως τους θεσμούς κοινωνικής προστασίας που εξασφαλίζουν την συμμετοχή των πολιτών και αποτρέπουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Κυρίως όμως άφησε εκτός της δικής του ατζέντας τα μείζονα και κρίσιμα θέματα: το Μακεδονικό -για το οποίο σε δύο ομιλίες 9.000 λέξεων δεν είπε ούτε μία φράση- ενώ και στα ελληνοτουρκικά αφιέρωσε μία παράγραφο με τις γνωστές κοινοτοπίες.
Ο Αντώνης Σαμαράς όχι μόνο έβαλε ατζέντα αλλά άσκησε σκληρή κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης. Εν ολίγοις της απέδωσε ευθύνες γιατί δεν ακολουθεί την δική του πολιτική αποτροπής στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα ενώ έθεσε το ζήτημα ως “λαθρομεταναστευτικό”, “εισβολής παράνομων μεταναστών και εθνικής αλλοίωσης”. Παράλληλα έδωσε κάλυψη στις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητά αλληλεγγύη για κατανομή του βάρους. Στο Μακεδονικό αφού θύμισε ότι η Συμφωνία είναι “επιζήμια και απαράδεκτη”, φράσεις που χρησιμοποιούσε προεκλογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απέρριψε την γραμμή της κυβέρνησης για στήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής και μίλησε για αποδέσμευση από την Συμφωνία των Πρεσπών.
Κριτική όμως άσκησε στον Κυριάκο Μητσοτάκη και για ελληνοτουρκικά καταλογίζοντας του εν ολίγοις έλλειψη στρατηγικής: “χρειάζεται νέα πολιτική απέναντι στην Τουρκία…Η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, από μόνη της, δεν αρκεί… Και κινήσεις κατευνασμού, δεν ωφελούν!”.
Το Μέγαρο Μαξίμου έκανε ότι δεν άκουσε, ενώ επιστράτευσε τον επικοινωνιακό μηχανισμό των φιλικών ΜΜΕ για να υποβαθμίσει την σημασία της. Σαν επικοινωνιακή τακτική είναι σωστή αφού δεν έχει κανέναν λόγο να ρίξει λάδι στην εσωκομματική φωτιά. Όμως δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα, ειδικά εάν ο Αντώνης Σαμαράς απελευθερωμένος από την διεκδίκηση της Προεδρίας της Δημοκρατίας συνεχίσει είτε ο ίδιος είτε μέσω των κομματικών του ερεισμάτων να ασκεί εσωκομματική αντιπολίτευση. Βλέποντας ίσως μερικούς μήνες μπροστά έβαλε ψηλά τον πήχη στον Κυριάκο Μητσοτάκη και για την οικονομία.
Εν κατακλείδι ενώ κατέγραψε την ατζέντα του σαν διακριτή πλέον τάση στο εσωτερικό του κόμματος μένει να φανεί πώς θα κλιμακώσει τις κινήσεις αμφισβήτησης εντός ή εκτός κόμματος καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε ότι ο νεοφιλελευθερισμός και ο παγκοσμιοποιημένος νεοταξισμός δεν μπορεί να είναι η απάντηση στα προβλήματα της χώρας.