Ριζική αλλαγή των απαιτήσεων της κοινωνίας, της πολιτικής ατζέντας

Επιμένω σταθερά από τις Εθνικές Εκλογές μέχρι σήμερα, από τις πρώτες δημοσκοπήσεις μέχρι σήμερα, ότι η 7η Ιουλίου δεν ήταν απλά μία στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε μια μεγάλης έκτασης ήττα (την τρίτη κατά σειρά σε λίγους μήνες), μια στιγμή απλής εναλλαγής στην εξουσία. Η 7η Ιουλίου ήταν μια στιγμή τομής.

Ήρθε σαν αποτέλεσμα μίας ογκούμενης απαίτησης να ηττηθεί ο λαϊκισμός και η ψευδολογία, τα παιχνίδια με τους θεσμούς και ο τυχοδιωκτισμός, ο παραλογισμός και η ιδεοληψία. Ήταν μια στιγμή που σηματοδοτούσε μία στροφή μίας ταλαιπωρημένης κοινωνίας προς τις καθαρές κουβέντες, προς μια νέα αναπτυξιακή πορεία, προς την σοβαρότητα και την κανονικότητα.

Η κοινωνία παίρνοντας γεύση από το αριστεροακροδεξιό αφήγημα και τις πρακτικές μιας παρδαλής Αριστεράς, απαίτησε να προχωρήσουμε προς το μέλλον, να γίνουμε επιτέλους Κράτος, σοβαρό Κράτος.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της εποχής και όχι οι υψηλές επιδόσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις. Αυτές είναι καθαρές και ασφαλώς σημαντικές ως προς το μήνυμα που εκπέμπουν έτσι κι αλλιώς. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, διευρύνει την εκλογική διαφορά της Ν.Δ από τον ΣΥΡΙΖΑ και έχει καταλάβει τον χώρο του Κέντρου. Ωστόσο, βρισκόμαστε στον τέταρτο μήνα της νέας διακυβέρνησης.

Μία αποτυχία στην αντιμετώπιση του Προσφυγικού- Μεταναστευτικού προβλήματος και μια πιθανή διεθνής ύφεση που θα επηρέαζε σε κάθε περίπτωση και την πορεία της χώρας θα μπορούσε να ανατρέψει το κλίμα. Ας μην κρυβόμαστε. Στην κατάσταση ζαλάδας και ιδεολογικής- πολιτικής- στρατηγικής απροσδιοριστίας που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ και της πλήρους αδυναμίας του ΚΙΝΑΛ να αξιοποιήσει ζωτικούς χώρους ώστε να επανέλθει πιο δυναμικά στο παιχνίδι, ο Κ. Μητσοτάκης έχει αντίπαλο τις υψηλές προσδοκίες που υπάρχουν και το κλίμα αισιοδοξίας και ελπίδας που υπάρχει στην χώρα αυτούς τους μήνες.

Το πιο σημαντικό στοιχείο της περιόδου που προκύπτει και από όλες τις δημοσκοπήσεις είναι η επικράτηση κατά κράτος της ατζέντας της Ν.Δ και ο υψηλός βαθμός αποδοχής των κυβερνητικών επιλογών. Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το θέμα του Πανεπιστημιακού Ασύλου, των ανακαταλήψεων κτιρίων που είναι υπό κατάληψη, η αντιμετώπιση των μπαχαλάκηδων που μας απασχόλησαν έντονα και θα μας απασχολήσουν.

Η κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου βρίσκει σύμφωνη την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Υπέρ τασσόταν πάνω από το 70% στην έρευνα της OPINION POLL το Σεπτέμβριο και πάνω από το 65% στην έρευνα της PULSE τον Νοέμβριο. Υπέρ της κατάργησης τασσόταν και ένα ποσοστό 40%- 50% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπέρ της ανακατάληψης των κτιρίων που είναι υπό κατάληψη τασσόταν πάνω από το 70% στην έρευνα της OPINION POLL τον Σεπτέμβριο και πάλι ο μισός σχεδόν ΣΥΡΙΖΑ εκφραζόταν θετικά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα αυτά τα περί αυταρχισμού, ακροδεξιών πρακτικών της Κυβέρνησης και περί αστυνομοκρατίας που κραυγάζουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με μπροστάρη τον Α. Τσίπρα, όπως και η ΑΥΓΗ ή η Εφημερίδα των Συντακτών απευθύνονται σε μικρά ακροατήρια εμφανώς μειοψηφικά.

Δείχνουν μη συνειδητοποίηση της νέας κατάστασης. Η κοινωνία απαιτεί κανονικότητα, σεβασμό της νομιμότητας, τάξη παντού ξεκινώντας από τα Πανεπιστήμια. Απαιτεί απλά σοβαρό δημοκρατικό Κράτος, λειτουργίες δημοσίων χώρων όπως σε όλες τις χώρες κατ΄αρχάς της Δύσης και αυτό προϋποθέτει κάθετη αντιμετώπιση της δράσης όλων αυτών που θεωρούν τσιφλίκι τα Πανεπιστήμια, χώρος τραμπουκισμού και παρανομίας ή ακόμα και εκκόλαψης νέων τρομοκρατών.

Είναι τόσες οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει αυτή η χώρα και αυτή η κοινωνία που δεν μπορεί να παρακολουθεί δήθεν αναρχικούς που ψάχνουν κανένα Πρύτανη να δείρουν, που ξυλοφορτώνουν φοιτητές ή Ρουβίκωνες που μπαίνουν όπου θέλουν και απειλούν, που κηρύσουν casus belli την εκδίωξή του από το άντρο του.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτό δεν συνιστά συντηρητισμό. Αποτελεί κοινωνική απαίτηση για μια νέα Ελλάδα. Όσοι δεν το καταλάβουν έγκαιρα και δεν πάρουν σαφείς θέσεις, αφήνοντας τα μεν ναι αλλά ή αναδεικνύοντας ψεύτικους κινδύνους, θα το πληρώσουν ακριβά. Γιά αυτό κινδυνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο απ΄ότι μπορεί να κατανοήσει ακόμα. Γι αυτό έχει περιθώρια το ΚΙΝΑΛ να παρέμβει καθοριστικά αφήνοντας τις επαμφοτερίζουσες θέσεις όπως αυτή που εξέφρασε στην Βουλή κατά την ψηφοφορία για την κατάργηση του καταργημένου από μπαχαλάκηδες Πανεπιστημακού Ασύλου.

Όποιος θέλει και μπορεί το καταλαβαίνει. Αν όχι, η ζωή θα δώσει πολύ σκληρές απαντήσεις. Αν όχι, όλοι δουλεύουν για τον Κ. Μητσοτάκη.