Άποψη

Κωλοτούμπα Μητσοτάκη: Αγαπητέ Ζόραν…

Ο Σπύρος Γκουτζάνης σχολιάζει όσα εκτυλίχθηκαν χθες βράδυ στη Θεσσαλονίκη με τη συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του πρωθυπουργού των Σκοπίων, Ζόραν Ζάεφ.

“Αγαπητέ Ζόραν… έχουμε υποχρέωση να αμβλύνουμε τις αρνητικές συνέπειες της Συμφωνίας των Πρεσπών…Η Ελλάδα διαχρονικά είναι υπέρ του ευρωπαϊκού μέλλοντος των Βαλκανικών χωρών και θα αναλάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή μετά την τελευταία εξέλιξη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο”.

Κάπως έτσι ο πρωθυπουργός ολοκλήρωσε την κωλοτούμπα στο Μακεδονικό και προσχώρησε στην πολιτική που είχε χαράξει πριν από αυτόν ο Αλέξης Τσίπρας. Μάλιστα για να νομιμοποιήσει την στροφή του επικαλέστηκε τον Ελευθέριο Βενιζέλο από δήλωση που είχε κάνει πριν από έναν αιώνα στον Κήρυκα Χανίων υπό την διεύθυνση τότε του παπού του, Κυριάκου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη: «Μετά των Βαλκανικών λαών, είτε θέλομεν είτε μη, θα ζήσωμεν και εις το μέλλον ως γείτονες. Το κοινόν συμφέρον επιβάλλει την στοιχειώδη υποχρέωσιν, όπως δι’ αμοιβαίων υποχωρήσεων, ιδρύσωμεν αγαθάς σχέσεις».

Κι έτσι έχουμε πλήρη την εικόνα. Το Μακεδονικό εργαλειοποιήθηκε από την ηγεσία της ΝΔ όταν ήταν στην αντιπολίτευση υπό την πίεση της σκληρής σαμαρικής πλευρά που κατέβαινε στα ογκώδη συλλαλητήρια που είχαν σύνθημα: “Καμία χρήση του όρου Μακεδονία”. Για ενάμισι χρόνο πρόσφερε πεδίο προεκλογικής αντιπαράθεσης, και έδωσε ώθηση στην ΝΔ για να ξεκολλήσει από το χαμηλό προβάδισμα που της έδινε μέχρι τότε η νεοφιλελεύθερη κριτική στην οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με το μεταναστευτικό έδωσαν αν όχι τη νίκη (θα κέρδιζε έτσι κι αλλιώς μετά από τέσσερα χρόνια αριστερής…εφαρμογής του μνημονίου), τη μεγάλη διαφορά και την αυτοδυναμία.

Εκείνος που χάνει από αυτή την εξέλιξη δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσο κι αν δεν αρέσει στους ψηφοφόρους της Δεξιάς, ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιώνεται. Η παρούσα κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική που χάραξε στο Μακεδονικό. Αλλά και στο προσφυγικό-μεταναστευτικό οι διαφορές δεν είναι μεγάλες, παρά τον θόρυβο που γίνεται. Υπό την πίεση της αδήριτης πραγματικότητας ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εγκαταλείψει στην πράξη την πολιτική των ανοικτών συνόρων. Δίχως να το διατυμπανίζει γιατί είναι αντίθετο με τις ιδεοληψίες του 3% ακολουθούσε πολιτική αποτροπής.

Εκείνοι που έχουν κάθε λόγο να νιώθουν εξαπατημένοι είναι οι “Μακεδονομάχοι” που έμειναν με τις περικεφαλαίες και τις σάρισες στο χέρι να παρακολουθούν την εγκατάσταση των μεταναστών στις περιοχές τους, στη Μακεδονία.

Το πολιτικό πρόβλημα το έχει ο Αντώνης Σαμαράς και οι δικοί του. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε χαρακτηρίσει “προδοτική”, την Συμφωνία των Πρεσπών, είχε περιοριστεί στο “επαίσχυντη και εθνικά επιζήμια” και περιγραφικά τουλάχιστον μειοδοτική αφού όπως επαναλάμβανε “παραχωρεί εθνότητα και γλώσσα”. Έδινε την πολιτική ομπρέλα για τους “μακεδονομάχους” του κόμματός του. Ο Αντώνης Σαμαράς όμως είχε πει από το κορυφαίο βήμα της Βουλής σε μία αρχηγική ομιλία: “Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική”.

Καλά ξεμπερδέματα εκεί στη ΝΔ μεταξύ νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών…