Adtrap: Το Internet σαφέστατα είναι ένα από τα χρησιμότερα προϊόντα και εργαλεία στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου, καθώς η πρόσβαση σε αυτό τη σημερινή εποχή έχει φτάσει να θεωρείται τόσο σημαντική όσο και μια «βασική ανθρώπινη ανάγκη», σαν να γίνεται αναφορά στο νερό ή τη στέγη για έναν άνθρωπο. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη μέσα σε μια μέρα και η εμπορική εκμετάλλευση του Διαδικτύου, κυρίως μέσω πωλήσεων και διαφημίσεων, έπαιξε τεράστιο ρόλο.
Από τις κακάσχημες ιστοσελίδες των ’90s και την ελάχιστη διαδραστικότητα των fora φτάσαμε στα YouTube, τα Facebook και τις ψηφιακές πλατφόρμες μαθήσεως του σήμερα μέσα από μια μεγάλη, σταδιακή διαδικασία που κινούνταν -όπως και οποιαδήποτε άλλη- από το κέρδος. Ουσιαστικά το Internet δεν θα υπήρχε με τη σημερινή μορφή του, αν δεν μπλεκόταν η κερδοσκοπία στη μέση, από τα Πανεπιστήμια που τσίμπησαν επιχορηγήσεις ως τις τηλεφωνικές εταιρείες που άπλωσαν καλώδια ως τις ιστοσελίδες που προβάλλουν διαφημίσεις.
Ωστόσο, ο μέσος χρήστης μιας ιστοσελίδα, θεωρεί πως οι διαφημίσεις είναι κάτι το ενοχλητικό, κάτι που πρέπει πάση θυσία να εξαλειφθεί. Κι αυτό γιατί «ενοχλείται» από μια διαφήμιση, την οποία δεν έχει ζητήσει να δει. Για τη λύση τέτοιων προβλημάτων, ο περισσότερος κόσμος στρέφεται σε software σε προγράμματα, δηλαδή, ή browser plugins (“πρόσθετα“) που αναλαμβάνουν ν’ αφαιρέσουν τις διαφημίσεις από το περιεχόμενο που θέλει όντως να λάβει κάποιος. Τώρα, όμως, υπάρχει η ιδέα του Adtrap, το οποίο έχει εξελίξει τη συγκεκριμένη ιδέα σε νέους ορίζοντες.
Το Adtrap είναι : μια μικρή συσκευή που συνδέεται ανάμεσα στο router και το modem και με «μαγικό» τρόπο εξαφανίζει όλες τις διαφημίσεις. Αυτό είναι το AdTrap. Ελάχιστα κάτω από την επιφάνεια, τώρα, σε ό,τι αφορά το υλικό του, περιέχει έναν επεξεργαστή ARM στα 720Mhz, 258MB μνήμη DDR3 RAM, αποθηκευτικό χώρο 1GB που επεκτείνεται μέσω θύρας USB ή SD, δύο χιλιάρες -διάβαζε: γρήγορες- θύρες Ethernet και μία Serial, και τρέχει Linux — κάμποσο υλικό για παιχνίδι, και μάλιστα στο πιο δημοφιλές «ανοιχτό» λειτουργικό σύστημα.
Η κύρια λειτουργία του παραμένει η γενοκτονία διαφημίσεων. Κι επειδή δουλεύει στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο -το σημείο όπου τα δεδομένα πρωτοπλησιάζουν το router – η συσκευή που «ζητάει» αυτά τα δεδομένα είναι μέσες-άκρες άσχετη: είτε χρησιμοποιεί κάποιος το iPhone του για να δεις εκείνο το βιντεάκι στο YouTube, είτε το laptop σου, δεν πρόκειται να δεις την διαφήμιση των δέκα δευτερολέπτων, ούτε και οποιαδήποτε άλλη διαφήμιση. Αυτό είναι και το κύριό του προτέρημα έναντι λύσεων software, τα προγράμματα που λέγαμε πριν: δεν χρειάζεται να εγκαταστήσεις κάποιο πρόγραμμα σε κάθε συσκευή σου, αρκεί αυτή να συνδέεται στο σπιτικό δίκτυο.
Τα πλεονεκτήματα δεν περιορίζονται σ’ αυτό, όμως: εξίσου σημαντικό είναι τ’ ότι η συσκευή δεν χρειάζεται εγκατάσταση ή ρύθμιση — απλά την συνδέεις και δουλεύει. Αν παρ’ ολ’ αυτά χρειαστεί, πάνελ ρυθμίσεων υπάρχει — όπως, ας πούμε, για να πεις πως «από τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα θέλω να βλέπω διαφημίσεις. Σημαντικότατο και τ’ ότι μπορείς να σταματήσεις ν’ ανησυχείς για το τι μπλοκάρεται και πώς: όσο οι διαφημιστές αλλάζουν τον τρόπο που σ’ ενοχλούν με τα υπόγεια ή όχι-και-τόσο-υπόγεια μηνύματά τους, το AdTrap ανανεώνεται αυτόματα για να τα μπλοκάρει. Κάτι σχετικά αμφισβητήσιμο, αλλά με βάση, είναι επίσης το ότι οι σελίδες φορτώνουν πιο γρήγορα μ’ αυτό τον τρόπο μπλοκαρίσματος των διαφημίσεων.
Πληροφορίες άρθρου από το texnologia.net