«…πηγαίνοντας προς το σπίτι μου έβλεπα -κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου και για εκατοντάδες μέτρα- σκηνές με πρόσφυγες. Δεν ρισκάρουν τη ζωή τους για να έρθουν και να μένουν σε μια σκηνή στη μέση του αυτοκινητόδρομου. Ήρθαν να δουλέψουν και να προσπαθήσουν να κάνουν κάτι. Πρέπει να τους βοηθήσουμε κι όχι να τους κρίνουμε. Έχουμε ιδέα τι έχουν περάσει για να φτάσουν ως εδώ;». Αυτά είναι λόγια που είπε πρόσφατα ο Γάλλος πρώην μεγάλος άσος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, Ερικ Καντονά.
Μέσα σε λίγες φράσεις αποδίδει το νόημα της προσφυγιάς. Δείχνει επίσης ότι είναι πολύ δύσκολο να μιλάμε με τόση άνεση για την διαφορά ανάμεσα σε πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες.
Δείχνει επίσης, πόσο αδέξιοι είναι οι χειρισμοί της κυβέρνησης σε αυτό το θέμα. Μιλάει με ευκολία (ορισμένα στελέχη της με ακροδεξιές καταβολές, μιλούν με ακόμα μεγαλύτερη) για μετανάστες που πρέπει να τους γυρίσουμε πίσω. Λες και δεν είναι η πείνα και οι πόλεμοι που τους ανάγκασαν να φύγουν από το Σουδάν, το Αφγανιστάν, την Υεμένη και αλλού, να εγκαταλείψουν τους γενέθλιους τόπους και να έρθουν προς την Ευρώπη.
Οι ίδιοι τύποι μας λένε πως ορισμένοι από όσους προσπαθούν να έρθουν, έχουν πολλά λεφτά και το μόνο που θέλουν είναι να μην τα χάσουν και να περάσουν ακόμα καλύτερα!
Η απάντηση είναι ότι αυτοί με τα λεφτά συνήθως βρίσκουν τον τρόπο και να μην θαλασσοπνιγούν και να να φτάσουν τελικά εκεί που επιθυμούν. Οι υπόλοιποι, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα τραβήξουν των παθών τους τον τάραχο κι είναι πολύ πιθανό ακόμα κι αν φτάσουν μέχρι τη Γαλλία, να έχουν την τύχη που περιγράφει στην δήλωσή του ο Ερικ Καντονά. Αν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ θέλουν να σταματήσει η “εισβολή” πρέπει να κάνουν κάτι για να σταματήσουν οι πολεμικές συγκρούσεις που οι ίδιες υποκίνησαν , χρηματοδότησαν, ή -έστω- ανέχτηκαν.
Όλα τα άλλα είναι πομφόλυγες με τις οποίες η ανερχόμενη ακροδεξιά τρέφει τους πολίτες κάνοντας λόγο για τζιχαντιστές που έρχονται για να αλώσουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ευρώπης. Λες και το τείχος που κατασκευάζει ο Τραμπ στα σύνορα με το Μεξικό είναι για να σταματήσει μουσουλμάνους. Καθολικούς χριστιανούς επιχειρεί να σταματήσει.
Όσο για την ιδιότητα του πολιτικού πρόσφυγα που κατά την κυβέρνηση δεν την δικαιούνται παρά ελάχιστοι, παραθέτω μια πρόσφατη ανάρτηση του βετεράνου δημοσιογράφου Ριχάρδου Σωμερίτη:
“Αν ο πρωθυπουργός ρωτήσει την αδελφή του, που ως μεγαλύτερη πρέπει να τα θυμάται, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η οικογένειά του έμειναν στη Γαλλία σχεδόν έξι χρόνια. Η Γαλλία είχε αναγνωρίσει στον κ. Μητσοτάκη την ιδιότητα του πολιτικού πρόσφυγα και του πρόσφερε άσυλο. Η Ελλάδα δεν ήταν σε πόλεμο. Απλά, κινδύνευε λόγω της δικτατορίας η προσωπική του ελευθερία. Το γράφω αυτό μπας καταλάβουν οι κυβερνητικοί μερικά απλά πράγματα…”