Για τη ΝΔ φταίει ακόμη η Τασία για τους μετανάστες

Φώναζε χθες το πρωί νέος βουλευτής της ΝΔ, σε τηλεοπτική εκπομπή αναφερόμενος στο μεταναστευτικό-προσφυγικό, με περισσή αλαζονεία και αμετροέπεια, ότι φταίνε οι δηλώσεις της Τασίας Χριστοδουλοπούλου τον Φεβρουάριο του 2015, για την απαράδεκτη κατάσταση στη Μόρια και για την αύξηση των μεταναστών στα νησιά τους τελευταίους τρεις μήνες.

Και αντιπολιτευόταν ο αφελής την προηγούμενη κυβέρνηση και νυν αντιπολίτευση που ως ηθικός αυτουργός της Ειδομένης δεν δικαιούται να κάνει κριτική στην παρούσα κυβέρνηση. Μπορεί ο βουλευτής να έφυγε ικανοποιημένος από την δυναμική ρητορική του, όμως καθόλου δεν εξήγησε γιατί, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Ελληνικής Αστυνομίας και της Frontex, στη Μόρια σε ένα κέντρο που σχεδιάστηκε για 3.000 και μέχρι τις 30 Ιουνίου φιλοξενούσε ήδη πάνω από 5.500 ανθρώπους, σήμερα στοιβάζονται περί τους 12.000 με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής.

Τρεις μήνες μετά την ανάρρηση της στην εξουσία η ΝΔ διαπίστωσε ότι το μεταναστευτικό δεν αντιμετωπίζεται με δηλώσεις καταγγελίας της “ιδεοληπτικής αριστερής κυβέρνησης”. (Ίσως όχι ο συγκεκριμένος βουλευτής που φώναζε χθες, εκείνος ίσως χρειαστεί περισσότερο χρόνο, αν τελικά το καταλάβει αφού αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να μαζέψει ψήφους στην εκλογική του περιφέρεια κατακεραυνώνοντας τους αριστερούς). Γιατί οι πραγματικοί λόγοι της απόγνωσης αυτών των ανθρώπων που ξεκινούν ένα μακρύ ταξείδι με άγνωστη κατάληξη, όπως και τα οικονομικά συμφέροντα εκείνων που διαχειρίζονται το πρόβλημα, από τον Ερντογάν που εισέπραξε 6 δις από την ΕΕ και το εκμεταλλεύεται πολιτικά, μέχρι τους smugglers είναι πολύ πιο ισχυροί από τις δηλώσεις της Τασίας Χριστοδουλοπούλου ή του Γιώργου Κουμουτσάκου. Δεν πτοήθηκαν από ότι φαίνεται οι μετανάστες και οι διακινητές από το ότι “εμείς ακολουθούμε άλλη πολιτική, πιο αυστηρή, δεν ακολουθούμε την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ”, όπως είπε χθες ο πρωθυπουργός στους νεοεκλεγέντες βουλευτές του. Εάν αυτό ισχύει τότε γιατί από τον Έβρο όπου η φύλαξη των χερσαίων συνόρων -χωρίς να είναι εύκολη- είναι εφικτή συνεχίζουν να μπαίνουν στην χώρα μετανάστες ενώ δεν μπαίνουν στην Βουλγαρία που επίσης έχει χερσαία σύνορα.

Το μεταναστευτικό δεν μπορεί να περιμένει

Δυστυχώς το μεταναστευτικό είναι από τα θέματα που δεν υπάρχει η πολυτέλεια χρόνου. Τρεις μήνες ήταν αρκετοί το 2015 για να πνιγεί η Ελλάδα στους πρόσφυγες και μετανάστες και να γίνει κυριολεκτικά παγκόσμιο το ζήτημα. Η παρούσα κυβέρνηση αν ήταν πραγματικά έτοιμη όπως διακήρυσσε θα είχε πάρει μέτρα στην αρχή που θα απέδιδαν τώρα, μετά από τρεις μήνες, αφού πάντα απαιτείται ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Με τις χθεσινές αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου η κυβέρνηση επιχειρεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα με ένα πλέγμα διατάξεων που κάνουν πιο δύσκολη την προσφυγή και την χορήγηση ασύλου στους αιτούντες ενώ θεωρητικά επιταχύνει τις διαδικασίες μέχρι να κριθούν (και να απορριφθούν αν και αυτό δεν ομολογείται ρητά) οι αιτήσεις.

Το πραγματικό πρόβλημα όμως δεν είναι οι διαδικασίες χορήγησης ασύλου. Το πρόβλημα είναι πριν φθάσουν στην χώρα οι μετανάστες και μετά, αφού εισέλθουν, κατά την επαναπροώθηση τους γιατί προστατεύονται από τις διατάξεις του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Η αυστηροποίηση της διαδικασίας χορήγησης ασύλου αποσκοπεί να στείλει μήνυμα στους μετανάστες ώστε να μην ξεκινήσουν καν το μακρύ και δύσκολο ταξείδι. Έχει και αυτό την συμβολική του σημασία.

Δίκοπο μαχαίρι οι απωθήσεις στην θάλασσα

Με καθυστέρηση λοιπόν η κυβέρνηση δείχνει να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση καθώς αποφάσισε την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων μας, ιδίως με αύξηση των περιπολιών στη θάλασσα, την κατασκευή κλειστών προαναχωρησιακών κέντρων, για όσους παράνομα εισήλθαν στη χώρα και δεν δικαιούνται άσυλο, ή η αίτησή τους απορρίπτεται και την συνέχιση της αποσυμφόρησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου με μεταφορά στην ενδοχώρα.

Μέχρι να εφαρμοστούν τα μέτρα θα έχει έλθει ο Χειμώνας και οι ροές θα μειωθούν λόγω καιρικών συνθηκών όπως γίνεται κάθε χρόνο. Η κυβέρνηση όμως θα μπορεί να πανηγυρίζει τότε ότι τα μέτρα της απέδωσαν και αντιμετώπισε το πρόβλημα. Αρκεί μέχρι τότε να μην υπάρξει νεκρός από τις απωθήσεις στην θάλασσα, όπως έγινε πχ σε αντίστοιχες περιπτώσεις στην Ιταλία ή να μην έχει χάσει την ζωή του άλλο παιδί στα κολαστήρια που κατ ευφημισμό αποκαλούνται κέντρα κλειστού τύπου. Γιατί η αυστηροποίηση είναι δίκοπο μαχαίρι, μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση του προβλήματος, μπορεί όμως και να φέρει την χώρα στο επίκεντρο μίας διεθνούς αρνητικής δημοσιότητας και να εξανεμίσει ένα σημαντικό κεφάλαιο που σωρεύτηκε τα προηγούμενα χρόνια από την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά που επέδειξε η ελληνική κοινωνία για τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου.