Αυτό το νησί θα κλείσει σύντομα για τους τουρίστες

Η επιλογή ενός νησιού για τις καλοκαιρινές διακοπές αποτελεί μονόδρομο για εκατομμύρια κόσμο. Δύσκολα κάποιος μπορεί να πει όχι στη θέα μια καταγάλανης θάλασσας και ενός ποτού στην αμμουδιά.  Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που έχουν την τύχη να έχουν πολλά νησιά. Ορισμένα από αυτά βρίσκονται στις κορυφαίες επιλογές και στις λίστες με τους καλύτερους τουριστικούς προορισμούς.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγε κάποιος πως η οικονομία της χώρας θα είχε βουλιάξει αν δεν είχαμε τον τουρισμό. Αυτό έχει οδηγήσει την Ελλάδα να προχωρήσει σε επενδύσεις στον τουρισμό. Μπορεί τα νησιά να φέρνουν πολλά χρήματα, ωστόσο υπάρχει μια χώρα που είναι έτοιμη να βάλει “λουκέτο” σε ένα από τα πιο τουριστικά της μέρη. Ακούγεται απίθανο, αλλά είναι αληθινό και υπάρχει λογική εξήγηση πίσω από αυτή την απόφαση.

Μια…σαύρα “κλείνει” ένα νησί

Η κυβέρνηση της Ινδονησίας σκοπεύει να κλείσει το νησί Κομόντο από το 2020, με σκοπό την προστασία της μεγάλης και σπάνιας σαύρας που είναι γνωστή ως δράκος του Κομόντο, η οποία κατοικεί στο μικρό νησί που βρίσκεται πολύ ανατολικά της πρωτεύουσας της χώρας, Τζακάρτα. Το συγκεκριμένο πλάνο περιλαμβάνει και την μετακίνηση των 2.000 μόνιμων κατοίκων του νησιού, επιστρέφοντας κατά κάποιον τρόπο την γη στους νόμιμους κατόχους της, που είναι τα μεγαλύτερα ζωντανά είδη σαύρας στον κόσμο.

Για την ώρα δεν έχει τεθεί ακόμα σε ισχύ η τουριστική απαγόρευση. Οι ινδονησιακές αρχές βρίσκονται σε συνομιλίες με τους ηγέτες της κοινότητας του νησιού σχετικά με τον καλύτερο τρόπο μετεγκατάστασης των ανθρώπων που αποκαλούν αυτό το νησί “σπίτι” και έχουν επιχειρήσεις που υποστηρίζονται από τον τουρισμό. Βέβαια τα νέα δεν είναι τόσο άσχημα για τους τουρίστες. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το νησί πιθανόν να ανοίξει για το κοινό μετά από ένα χρόνο, αλλά μόνο ως premium τουριστικός προορισμός. O αποκλεισμός θα αφορά μόνο το μικρό νησί του Κομόντο και όχι το εθνικό πάρκο Κομόντο που βρίσκεται στα Μικρά Σούντα της Ινδονησίας και το οποίο έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO το 1991.

Οι χωρικοί που μένουν στο νησί εδώ και πολλές γενιές είναι αντίθετοι σε τέτοιες σαρωτικές αλλαγές και θεωρούν ότι κάτι τέτοιο θα είναι επιζήμιο για τον τρόπο ζωής τους. Ελπίζουν να βρεθεί μια λύση που να συμφέρει και τις δύο πλευρές, όπως τον αποκλεισμό μια συγκεκριμένης περιοχής και όχι ολόκληρου του νησιού.