Νίκος Γκάλης: Ο θρυλικός Νικ αποτελεί τον άνθρωπο ο οποίος πήρε το ελληνικό μπάσκετ από το χεράκι και το μετέφερε στην κορυφή της Ευρώπης. Υπό την ηγεσία του, η Εθνική μας ομάδα έφτασε μέχρι το θαύμα του 1987, η Ελλάδα γέμισε με μπασκέτες και χιλιάδες παιδιά πήραν θάρρος από το όραμα και την πορεία του ομογενή γκαρντ, κρατώντας τη σπυριάρα μπάλα στα πάρκα. Από αυτά τα παιδιά, ξεπήδησαν παίκτες όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Βασίλης Σπανούλης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ο Νίκος Ζήσης. Παιδιά που είδαν από την τηλεόραση τα όσα έκανε ο Γκάλης και η μυθική μπασκετική παρέα του στην Εθνική αλλά και στον Άρη (που όταν έπαιζε τα ευρωπαϊκά του ματς άδειαζαν οι πόλεις και όλοι συντονίζονταν στις τηλεοράσεις τους) και ακολούθησαν τα χνάρια τους, δίνοντας στη χώρα μας δύο μετάλλια (χρυσό σε Ευρωμπάσκετ και αργυρό σε Μουντομπάσκετ) λίγα χρόνια αργότερα.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων, ο Νίκος Γκάλης είναι ένας και μοναδικός. Είναι ο “θεός” του ελληνικού μπάσκετ. Πρόσωπο που ενέπνευσε και αξίζει σεβασμού εσαεί. Όμως οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν ισχύουν για όλους, καθώς άγνωστοι βεβήλωσαν το εξαιρετικό graffiti του Γκάλη στην Αθήνα. Μουντζούρωσαν το πρόσωπό του και έγραψαν διάφορα “ωραία”, προσβάλλοντας τον Γκάλη αλλά και τον καλλιτέχνη, ο οποίος έβαλε το μεράκι και τον κόπο του για να τιμήσει τον “θεό”.