Στη δεκαετία του 1970 ένας Γάλλος πανεπιστημιακός και αρχηγός ενός μικρού κεντρώου κόμματος, ο Ροζέ Ζεράρ Σβάρτσεμπεργκ, είχε γράψει ένα μικρό βιβλίο με ένα προφητικό τίτλο: “Το σταρ σίστεμ στην πολιτική”.
Έκτοτε κύλησε πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες και το σταρ σίστεμ εγκαταστάθηκε στο κέντρο της πολιτικής δράσης. Πολιτικοί με φωτογένεια με καλό λόγο και σκηνική παρουσία, κατόρθωσαν να αναδειχθούν αξιοποιώντας την τηλεόραση, η οποία έγινε παντοδύναμη και τείνει να γίνει ακόμα περισσότερο, όσο οι κλασσικές μέθοδοι πολιτικής επικοινωνίας (όπως οι προεκλογικές συγκεντρώσεις για παράδειγμα) φθίνουν.
Σημάδια των καιρών. Επικίνδυνα σημάδια, όμως, όσο το τηλεοπτικό τοπίο παραμένει αρρύθμιστο.
Το σταριλίκι είναι πλέον σύμφυτο στοιχείο της πολιτικής πράξης και δράσης. Ο χαρισματικός στην οθόνη έχει τεράστιο πλεονέκτημα από τον πολιτικό, που δεν διαθέτει αυτή την επικοινωνιακή φλόγα, τη ρητορική δεινότητα, το χάρισμα να συγκινεί μόνο και μόνο με την εικόνα που εκπέμπει και όχι με αυτά που επικοινωνεί. Εξάλλου, στην τηλεόραση η εικόνα είναι πιο ισχυρή και υπερέχει καταλυτικά του λόγου. Η εντύπωση κυριαρχεί του περιεχομένου.
Στις ευρωεκλογές αυτό τον επικοινωνιακό κανόνα τον έζησαν και προπαντός τον υπέστησαν με τον πλέον οδυνηρό τρόπο η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ) και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το τηλεοπτικό μπαράζ των τελευταίων ημερών του Γιάννη Βαρουφάκη, η ξαφνική υπερπροβολή, του έδωσαν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να λεηλατήσει κυριολεκτικά την πέρα του ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς και να καταστεί ο κυρίαρχος.
Η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ έχει τον σταρ της πλέον, μου έλεγε φίλος επικοινωνιολόγος. Οι μιντιάρχες θα συνεχίσουν να τον υπερπροβάλουν με διάφορους άμεσους ή έμμεσους τρόπους με την ελπίδα να αποσπάσει ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον κοντύνει. Δεν θα είναι, όμως τόσο εύκολο, γιατί τώρα ο Τσίπρας είναι υποψιασμένος, όπως δείχνουν και οι αναφορές που έκανε στις ομιλίες του τις τελευταίες δύο μέρες. Όμως, επικοινωνιακά ήταν αργά για να αποκρούσει το τηλεοπτικό μπαράζ.
Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ