Η οργή των πολιτών και οι εθνικές εκλογές

Τελικά ο θυμός και η οργή των ψηφοφόρων κατά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που φαντάζονταν οι επιτελείς του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου. Είναι το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει αν τραβήξουμε την κουρτίνα και αρχίσουμε να κοιτάζουμε πίσω από τους αριθμούς.

Το δεύτερο είναι πως κλείνει η μνημονιακή περίοδος, τουλάχιστον σε επίπεδο κομμάτων. Όλα τα κόμματα που δημιουργήθηκαν στα χρόνια του μεγάλου θυμού και τα οποία καβάλησαν το κύμα της οργής της ελληνικής κοινωνίας, υπέστησαν συντριπτικές ήττες και είναι πολύ πιθανό πως θα αποσυρθούν από τον πολιτικό χάρτη μετά τις εκλογές.

Το τρίτο είναι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πλέον αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος του χώρου του. Οι Καραμανλικοί, οι Σαμαρικοί και λοιποί βαρώνοι υποκλίνονται πλέον στο ποσοστό που πέτυχε στις ευρωεκλογές. Αυτό σημαίνει ότι ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έχει πλήρη ελευθερία να κάνει τις επιλογές που επιθυμεί για να συμπληρωθούν οι υποψήφιοι ενόψει των εθνικών εκλογών. Και έτσι να εδραιώσει ακόμα περισσότερο την κυριαρχία του στη ΝΔ.

Το τέταρτο συμπέρασμα είναι η υποτίμηση από τον Αλέξη Τσίπρα και τους επιτελείς του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου, της διαβρωτικής επικοινωνιακής στρατηγικής της ΝΔ πρωτίστως, αλλά και των άλλων αντιπάλων, στη δημιουργία και όξυνση του αντισύριζα αισθήματος, που προκαλούσαν τα επώδυνα μέτρα που υποχρεώθηκε να πάρει ως τον Αύγουστο του 2018.

Και τώρα τι γίνεται, είναι το καθοριστικό ερώτημα. Η πρώτη απάντηση είναι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία έχουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Και το ζητούμενο πλέον είναι αν είναι αρκετό να δώσει την αυτοδυναμία στις εθνικές εκλογές.

Θα μπορούσε να είναι υπό δύο πολύ σημαντικούς όρους. Ο πρώτος και καθοριστικός κατά την άποψή μου είναι αν θα πετύχει τις ψήφους οργής και διαμαρτυρίας, που κέρδισε, να τις μετουσιώσει σε θετικές ψήφους. Αν τα καταφέρει, θα μπορέσει να κάνει ένα τεράστιο βήμα στον επιδιωκόμενο στόχο. Αν όχι, τότε δεν αποκλείεται ένα μέρος των χθεσινών ψηφοφόρων, οι οποίοι αφού τιμώρησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζοντας ΝΔ, να μην επαναλάβουν την επιλογή που έκαναν.

Πάντως, η μεγάλη νίκη της ΝΔ, δίνει πλεονέκτημα στην Πειραιώς και συνεπώς σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό η μετατροπή της αρνητικής σε θετική ψήφο εξαρτάται από τους χειρισμούς της. Ο δεύτερος πολύ σημαντικός όρος είναι πως η αυτοδυναμία εξαρτάται από το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής. Όσο μεγαλύτερο είναι αυτό, τόσο μικρότερο το ποσοστό που απαιτείται για αυτοδυναμία.

Αν επτά κόμματα περάσουν την πόρτα του ελληνικού Κοινοβουλίου ή οκτώ στην περίπτωση που ευοδωθούν συνεργασίες και συμπράξεις μεταξύ των μικρών κομμάτων, ο στόχος της αυτοδυναμίας καθίσταται πάρα πολύ δύσκολος. Αν, όμως, τελικά υπό την πίεση της τεράστιας πόλωσης που θα εκδηλωθεί κατά την προεκλογική περίοδο, θα ξεπεράσουν του όριο του 3% πέντε ή έξι κόμματα (όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών), τότε η ΝΔ βρίσκεται μία ανάσα από την επίτευξη αυτοδυναμίας.

Και να θυμάστε. Η ΝΔ θέλει αυτοδυναμία για να ανατρέψει την απλή αναλογική, η οποία εν τέλει αν εφαρμοστεί θα προκαλέσει τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό και τη διάταξη των κομμάτων.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ