Πέθανε ο Τάκης Μόσχος

Μετά από σχεδόν ένα μήνα σε κώμα, μετά από διπλό εγκεφαλικό, πέθανε σε ηλικία 68 ετών ο Τάκης Μόσχος. Με καταγωγή από τη Χαλκίδα, πρωτοεμφανίστηκε σε ταινίες όπως ο «Άγγελος», όμως ο ρόλος που άλλαξε τα πάντα στην καριέρα του και έφερε την αναγνώριση ήταν στη «Γλυκιά Συμμορία», όπου υποδύθηκε έναν άνεργο ηθοποιό, που ζούσε στο περιθώριο και την παραβατικότητα.

Ο Τάκης Μόσχος γεννήθηκε στη Χαλκίδα και ο πατέρας του ήταν αστυνομικός. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Θεσσαλονίκης, όπου πέρασε από τους πρώτους, και κατόπιν έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία και τις Καλές Τέχνες στη Γερμανία, όπου και πέρασε εκρηκτικά φοιτητικά χρόνια, όπως έχει ο ίδιος δηλώσει σε συνέντευξή του. Ύστερα από μία ερωτική απογοήτευση επέστρεψε στην Αθήνα και λόγω του γοητευτικού παρουσιαστικού του εργάστηκε για λίγο ως μοντέλο, κάτι με το οποίο είχε ασχοληθεί και στη Γερμανία.

Εδώ και σχεδόν 18 χρόνια ζούσε μόνιμα στη Σκόπελο όπου και δηµιούργησε την Ερασιτεχνική Θεατρική Οµάδα Σκοπέλου (ΕΘΟΣ), µε σκοπό να διδάξει και να αναδείξει τη θεατρική τέχνη, ενώ παράλληλα έκανε µαθήµατα σε παιδιά του Γυµνασίου. Ένας από τους τελευταίους ρόλους του στο σινεμά ήταν στην ταινία «Οι Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη το 2014.

Τον Οκτώβριο του 2018 εγκατέλειψε προσωρινά τη Σκόπελο και µετακόµισε στην Κοζάνη, όπου συµµετείχε στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ «Ρωµαίος και Ιουλιέτα», στον ρόλο του πατέρα Λαυρέντιου.

Ωστόσο η υγεία του τον πρόδωσε και υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Στα τέλη Μαρτίου ο ηθοποιός έπεσε σε κώμα μη μπορώντας να επανέρθει ποτέ.

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό ΑΝ, ο Τάκης Μόσχος είχε μιλήσει για τη ματαιοδοξία και την ιδέα του θανάτου:

«Η ματαιοδοξία είναι ένας ιός που βρίσκεται εν ύπνωση και κάθε τόσο σου ρίχνει και έναν πυρετό. Όλοι θέλουμε μια επιβεβαίωση, έναν καλό λόγο. Εγώ είμαι από τη φύση μου σκοτεινός. Από ιδιοσυγκρασία, από τον πεσιμισμό που με διακρίνει πολλές φορές. Θα προτιμούσα να είμαι πίσω από τις κάμερες και όχι ηθοποιός, ηθοποιό με κάνανε και εγώ είπα, «οκ, τώρα είσαι ηθοποιός» και έζησα τη ζωή μου έκτοτε. Είμαι πολύ ντροπαλός άνθρωπος. Όσο ξεδιάντροπος κι αν έχω γίνει κάποιες φορές, είμαι γενικά πολύ ντροπαλός. Είναι ο θάνατος, ίσως, που σε κάνει πιο συνειδητοποιημένο (δε θα πω όλα αυτά τα ποιητικά που λένε συνήθως για το θάνατο), αλλά όταν βλέπεις το σύστημά σου να καταρρέει και να ζεις για κάποιους μήνες σαν μελλοθάνατος είναι κάπως.

Εγώ πέρασα μέσα από αυτό και βγήκα και αρκετά χρόνια κερδισμένος, ένας άλλος Τάκης. Εκτιμώ περισσότερο πια στιγμές όπως αυτή τώρα, που κάθομαι εδώ μαζί σας και τα λέμε. Με έπιασα να ακούω μουσική από το ράδιο και να ψιλοχορεύω και μάλιστα αναρωτήθηκα αν έχω λίγη από την ευλυγισία που είχα στα νιάτα μου, που ήμουν χορευταράς και έκανα και μερικές φιγούρες παραπάνω, για να τσεκάρω το σύστημα και διαπίστωσα ότι λειτουργεί».