«Καίγεται το Παρίσι;», ρωτούσε υστερικά από το τηλέφωνο τον Αύγουστο του 1944 ο Χίτλερ τον στρατηγό Ντίτριχ Φον Τσόλτιτζ, γερμανό κυβερνήτη της γαλλικής πρωτεύουσας, ο οποίος αρνήθηκε να υπακούσει την εντολή να καταστρέψει την πόλη.
Ο Ντομινίκ Λαπιέρ και ο Λάρι Κόλινς τιτλοφόρησαν με αυτή τη φράση ένα από τα πιο γνωστά βιβλία τους.
Σήμερα ο Χίτλερ θα χόρευε από τη χαρά του, όπως το έκανε όταν κατέκτησε τη Γαλλία, μπροστά στις εικόνες της καρδιάς του Παρισιού, της Παναγίας των Παρισίων, να φλέγεται.
Η εκδίκηση του ηγέτη των Ναζί, σε μια εποχή που αναβιώνουν και πάλι οι φασισμοί.
Oι τρομακτικές εικόνες της Notre Dame στις φλόγες μάς θυμίζουν εικόνες από άλλους καθεδρικούς ναούς, λιγότερο τυχερούς, που κάηκαν στην Ευρώπη στη διάρκεια του Β’Παγκοσμίου Πολέμου.
Όπως ήταν ο καθεδρικός ναός του Κόβεντρι (Αγιος Μιχαήλ), του 14ου-15ου αιώνα, ο οποίος καταστράφηκε από μια επίθεση της γερμανικής αεροπορίας στις 14 Νοεμβρίου του 1940 στη διάρκεια της Μάχης της Αγγλίας, και στη συνέχεια αποφασίστηκε να διατηρηθούν τα ερείπιά του (και να κατασκευαστεί στην περιοχή ένας σύγχρονος καθεδρικός ναός).
Η ακόμη ο καθεδρικός ναός της Δρέσδης (η οποία αποκαλούνταν «Φλωρεντία του Ελβα», χωρίς αυτό να τη σώσει), που ισοπεδώθηκε από τους συμμάχους το 1945. Ο ναός της Κολωνίας, που υπέστη μεγάλες ζημιές χωρίς να καταρρεύσει, της Βαρσοβίας, του Ρότερνταμ.
Και, φυσικά, ο εμβληματικός καθεδρικός ναός του Αγίου Παύλου, στο Λονδίνο, που τραυματίστηκε στη διάρκεια του Blitz, αλλά στάθηκε όρθιος, συμβολίζοντας την αντίσταση των Λονδρέζων.
Χωρίς να ξεχνάμε τον εξίσου εμβληματικό καθεδρικό ναό της Ρενς, που χαρακτηρίστηκε «μαρτυρικός» αφού βομβαρδίστηκε εσκεμμένα από τους Γερμανούς κατά τον Α’Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην περίπτωση αυτού του ναού, που επλήγη και πάλι κατά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο, υπάρχει ένας παραλληλισμός – αφήνοντας στην άκρη τις βόμβες – με αυτό που συνέβη στην Παναγία των Παρισίων: πήρε φωτιά μια σκαλωσιά στον βόρειο πύργο, με αποτέλεσμα οι φλόγες από τους βομβαρδισμούς να μεταδοθούν σε όλο τον ναό.
Oι καθεδρικοί ναοί στις φλόγες δεν είναι λοιπόν, δυστυχώς, κάτι καινούργιο. Και όσο κι αν παρακολουθούμε συντετριμμένοι τις εικόνες από τη φλεγόμενη Παναγία των Παρισίων, τέτοιες εικόνες αποτελούν συνηθισμένο τοπίο στη σύγχρονη ιστορία.
(*) Κείμενο του Χαθίντο Αντόν αρθρογράφου της El Pais